23 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

23 (Brandenburska) Dywizja Piechoty (niem. 23. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935, miejsce stacjonowania sztabu Poczdam. Na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935 otrzymała oficjalną nazwę 23 Dywizja Piechoty. Stacjonowała w III Okręgu Wojskowym.

23 Dywizja Piechoty

23. Infanterie-Division

Logo dywizji po reaktywacji w 1942 r.
Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1935
Rozformowanie	1942
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH

Jednostka brała niewielki udział w wojnie z Polską. W 1941 brała udział w kampanii wschodniej docierając pod Moskwę. Wykrwawioną dywizję skierowano do Francji w celu odbudowy. Na mocy rozkazu OKH z 2 lipca 1942 rozpoczęto przeformowywać jednostkę w 26. Dywizję Pancerną.

23 Dywizja Piechoty została reaktywowana 23 października 1942 r. w Danii i Poczdamie. Walczyła na froncie wschodnim do końca wojny.

Struktura organizacyjna

• Struktura organizacyjna w sierpniu 1939:
  • 9 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, II i III batalionu – Poczdam, rezerwowego batalionu – Wittenberg;
  • 67 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, II, III oraz I i II batalionu rezerwowego – Spandau;
  • 68 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu, I, II i III batalionu – Brandenburg nad Hawelą, I i II rezerwowy batalion – Rathenow;
  • 23 pułk artylerii: miejsce postoju sztabu, I, II i III dywizjonu – Poczdam;
  • I dywizjon 59 pułku artylerii ciężkiej: miejsce postoju – Bln – Spandau;
  • 23 batalion pionierów: miejsce postoju – Spandau;
  • 23 oddział przeciwpancerny: miejsce postoju – Poczdam;
  • 23 oddział łączności: miejsce postoju – Poczdam;
  • 23 oddział obserwacyjny: miejsce postoju – nie został wystawiony;
• Struktura organizacyjna w styczniu 1940:

9, 67 i 68 pułk piechoty, 23 pułk artylerii, I/59 pułk artylerii ciężkiej, 23 batalion pionierów, 23 oddział rozpoznawczy, 23 oddział przeciwpancerny, 23 oddział łączności, 23 polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w październiku 1942:

9, 67, 68 pułk grenadierów, 23 pułk artylerii, 23 batalion pionierów, 23 batalion fizylierów, 23 oddział przeciwpancerny, 23 oddział łączności, 23 polowy batalion zapasowy;

• Struktura organizacyjna w listopadzie 1942:

9, 67 pułk grenadierów i 68 pułk fizylierów, 23 pułk artylerii, 23 batalion pionierów, 23 batalion fizylierów, 23 oddział przeciwpancerny, 23 oddział łączności, 23 polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji

• gen. por. Ernst Busch 1 X 1935 – 1 III 1938;
• gen. mjr Walter Graf von Brockdorff - Ahlefeldt 1 III 1938 – 31 V 1940;
• gen. mjr Heinz Hellmich 1 VI 1940 – 17 I 1942;
• gen. por. Kurt Badinski 17 I 1942 – 9 VII 1942;

po odtworzeniu

• gen. mjr Friedrich von Schellwitz 15 XI 1942 – VIII 1943;
• gen. Horst von Mallenthin VIII 1943 – 1 IX 1943;
• gen. por. Paul Gurran 1 IX 1943 – 22 II 1944;
• gen. por. Walter Chales de Beaulie 22 II 1944 – 1 VIII 1944;
• gen. por. Hans Schirmer 1 VIII 1944 – 8 V 1945;

Bibliografia

• Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk: Kampania polska 1939. Początek II wojny światowej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005. ISBN 83-7399-169-7.
• Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990. ISBN 83-211-1096-7.
• Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w;
• Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russua 1941-1945b.m.w i b.m.r.;
• Haupt werner, Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Der Schlacht. Der Ruckschlag b.m.w i b.r.w;
• Pohlman Hartwig, Wolchow 900 Tage Kampf um Lenigrad 1941-1944 Wiedeń 2003;
• Stoves Rolf Die gepanzerten und motorisierten deutschen Grossverbande (Divisionen und Selbstandige Brigaden) 1939-1945, b.m.w i b.r.w;