Wikipedia

290 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

290 Dywizja Piechoty (niem. 290. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.

290 Dywizja Piechoty
290. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1940

Dowódcy
Pierwszy

Generalleutnant Max Dennerlein

Ostatni

Generalleutnant Alfred Hermmann

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja na Francję
agresja na ZSRR
Organizacja
Dyslokacja

koszary macierzyste: Lubeka, Szlezwik, Wehrkreis X[1]

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Historia edytuj

Sformowana w Munsterlager na mocy rozkazu z 5 lutego 1940 roku, w 8. fali mobilizacyjnej w X Okręgu Wojskowym. Dywizja zakończyła szkolenie 30 kwietnia 1940 r. dzięki czemu zdążyła na ostatnią fazę walk o Francję. Do lutego 1941 r. stacjonowała na francuskim wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego. W marcu 1941 r. została przerzucona do Prus Wschodnich[1]. Stamtąd w składzie LVI Korpusu Pancernego zaatakowała ZSRR, gdzie odegrała główną rolę w zdobyciu Dźwińska[1]. W rejonie Dźwiny i Dźwińska atakowała 21 Korpus Pancerny Armii Czerwonej, zadając mu znaczne straty[2].

W sierpniu 1941 r. wzięła udział w |pierwszej bitwie o jezioro Ilmen, a w styczniu 1942 r. została okrążona pod Demiańskiem, skąd została oswobodzona w lutym 1943 r. Następnie walczyła o Dno, jezioro Ładoga i zimą o Newel. Jesienią 1943 r. miała już tylko sześć batalionów grenadierów, a bataliony niszczycieli czołgów i rozpoznawczy połączono w jeden batalion szybki. Podczas odwrotu spod Leningradu poniosła ciężkie straty, a od października 1944 r. była izolowana w kotle kurlandzkim, gdzie wytrzymała kilka radzieckich ataków[1]. W marcu 1945 r. zaokrętowano ją i wysłano do Neutief na Mierzei Wiślanej. Podczas ostatniej próby Armii Czerwonej zniszczenia wojsk niemieckich w Prusach Wschodnich 290 Dywizja poniosła ciężkie straty. Pozostała izolowana w Prusach aż do końca wojny i poddała się Rosjanom w maju 1945 r.[1].

Skład dywizji edytuj

Struktura organizacyjna w lutym 1940 roku:

  • 501., 502. i 503. pułk piechoty, 290. pułk artylerii, 290. batalion pionierów, 290. szwadron rozpoznawczy, 290. oddział przeciwpancerny, 290. oddział łączności

Struktura organizacyjna w październiku 1944 roku:

  • 501. i 502. pułk grenadierów, 290. pułk artylerii, 290. batalion pionierów, 290. dywizyjny batalion fizylierów, 290. oddział przeciwpancerny, 290. oddział łączności, 290. polowy batalion zapasowy

Dowódcy dywizji edytuj

  • Generalleutnant Max Dennerlein 5 II 1940 – 8 VI 1940;
  • Generalleutnant Theodor Freiherr von Wrede 8 VI 1940 – 19 IX 1940;
  • General Helge Auleb 19 IX 1940 – 14 X 1940;
  • Generalleutnant Theodor Freiherr von Wrede 14 X 1940 – 1 V 1942;
  • General Conrad - Oskar Heinrichs 1 V 1942 – 1 II 1944;
  • Generalmajor Gerhard Henke 1 II 1944 – VI 1944;
  • Generalmajor Rudolf Goltzsch VI 1944 – 18 VIII 1944;
  • Generalmajor Hans – Joachim Baurmeister 18 VIII 1944 – 25 IV 1945;
  • Generalmajor Carl Henke 25 IV 1945 – 27 IV 1945;
  • Generalleutnant Alfred Hermmann 27 IV 1945 – 8 V 1945;

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Mitcham 2009 ↓, s. 331.
  2. ↑ Leluszenko 1983 ↓, s. 30.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=290_Dywizja_Piechoty_(III_Rzesza)&oldid=72338918”