2C-D

2C-D – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna z rodziny 2C. Po raz pierwszy została otrzymana przez Alexandra Shulgina. Zgodnie z jego książką PiHKAL dawkowanie 2C-D waha się w granicach 20–80 mg. Badano działanie 2C-D jako potencjalnego leku nootropowego, jednak z miernym rezultatem. 2C-D zwykle zażywane jest doustnie, może być jednak wciągane do nosa. Podawana w ten sposób działa znacznie mocniej, aczkolwiek powoduje silny ból.

2C-D

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 1-(2,5-dimetoksy-4-metylofenylo)-2-aminoetan Inne nazwy i oznaczenia 2,5-dimetoksy-4-metylofenyloetyloamina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C11H17NO2
Masa molowa	195,26 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	24333-19-5
PubChem	135740
SMILES CC1=CC(=C(C=C1OC)CCN)OC
InChI InChI=1S/C11H17NO2/c1-8-6-11(14-3)9(4-5-12)7-10(8)13-2/h6-7H,4-5,12H2,1-3H3 InChIKey UNQQFDCVEMVQHM-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce	substancja niesklasyfikowana

Niewiele wiadomo o toksyczności 2C-D. Zgodnie z PiHKAL efekty działania tej substancji utrzymują się 4 do 6 godzin. Hanscarl Leuner badał przydatność 2C-D w psychoterapii.

Zobacz też

• Enteogeny
• Fenyloetyloaminy
• Doświadczenie psychodeliczne

Linki zewnętrzne

• 2C-D Entry in PIHKAL
• Erowid 2C-D Vault

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.