2 Batalion Saperów (LWP)
2 Batalion Saperów (2 bsap) – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1943 |
| Rozformowanie |
1956 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
kpt. Wacław Pietkiewicz |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
| |
Batalion sformowany został w Sielcach nad Oką na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR nr 1 z 19 sierpnia 1943 jako jednostka 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego. 11 listopada 1943, w obozie sieleckim, żołnierze batalionu złożyli przysięgę. Rozkazem ND WP nr. 105 z 4 kwietnia 1946 batalion został odznaczony orderem wojennym Virtuti Militari V klasy.
Obsada personalna edytuj
- Dowództwo batalionu w okresie wojny[4]
- dowódca batalionu – kpt. Wacław Pietkiewicz (10.1943 do końca wojny)
- szef sztabu – por. Wasyl Markiewicz (08.1943 do końca wojny)[5]
- z-ca d-cy ds. liniowych – kpt. Stanisław Maculewicz (01.1945 do końca wojny)
- z-ca d-cy ds. poli.-wych.
- por. Władysław Krawczyk[6]
- ppor. Ehrlich (08.1944 do 02.1945)
- por. Władysław Zygadło (02.1945 do końca wojny)
- Dowódcy batalionu
Struktura organizacyjna edytuj
- Etat 04/506[7]
- dowództwo i sztab
- 3 x kompanie saperów
- 3 x pluton saperów
- drużyna zaopatrzenia
- kwatermistrzostwo
- magazyn techniczny
- drużyna gospodarcza
Razem w batalionie:
żołnierzy – 254 (oficerów – 33, podoficerów – 44, szeregowych – 177)
sprzęt:
- samochody – 3
- łodzie MN – 1
Marsze i działania bojowe edytuj
|
|
Wszystkie dyslokacje w okresie wojny batalion wykonał w ramach działań 2 DP. Działania rozpoczął w czasie marszu dywizji na front przez Chełm – Lublin w rejon Puław zabezpieczając przemarsz jednostek 2 DP. Działał następnie pod Dęblinem i Puławami oraz na przyczółku warnecko – magnuszewskim. Zabezpieczał także działania dywizji w czasie walk na przyczółkach warszawskich w rejonie Żoliborza. Brał udział w operacji warszawskiej i walkach na Wale Pomorskim w rejonie Nadarzyc i Mirosławca. Organizował przeprawę jednostek dywizji w czasie forsowania Odry, następnie Starej Odry i Haweli. Szlak bojowy zakończył batalion nad Łabą.
Okres powojenny edytuj
Działając w składzie wojsk okupacyjnych batalion stacjonował w Disenchen. Po krótkim pobycie w Niemczech powrócił do kraju i rozpoczął służbę na granicy polsko-czechosłowackiej. Jego sztab stacjonował w Koźlu. Jesienią 1945 jednostka przeniesiona została do garnizonu Kielce. W 1949 batalion przeniesiony został z Puław do Sandomierza, gdzie zajął koszary przy ulicy Mickiewicza 49. W 1951 jednostka powróciła do Kielc[8], do koszar przy ulicy Prostej.
Na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP nr 0210/Org. z 5 października 1955 dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego rozformował 2 Batalion Saperów. Jednocześnie na podstawie rozkazu MON nr 0068/Org. z 25 października 1955 przemianował 77 batalion saperów z Rybnika na 2 batalion saperów. 77 bsap przejął pieczęcie, kronikę i tradycje 2 bsap z Kielc[9].
Rozkazem MON 0026/Org. z 4 września 1956 rozformowano 2 Dywizję Piechoty z Częstochowy. Tym samym rozkazem rozformowano 2 batalion saperów z Rybnika.
Przypisy edytuj
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 157–158.
- ↑ a b c d Wojska inżynieryjne LWP 1945-1979 s. 319
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 261.
- ↑ Malczewski i Polkowski 1970 ↓, s. 153.
- ↑ Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 .... s. 429.
- ↑ Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 137.
Bibliografia edytuj
- Karol Dideńko: Wojska inżynieryjno-saperskie LWP 1943-1945 (organizacja i działania bojowe). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945–1979. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06710-4.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Juliusz Malczewski Roman Polkowski: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 4, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
- Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.