2 Batalion Strzelców Karpackich
2 Batalion Strzelców Karpackich (2 bsk) – oddział piechoty Polskich Sił Zbrojnych.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1940 |
| Rozformowanie |
1947 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Antoni Michalik |
| Ostatni |
mjr Marian Osiczko |
| Działania zbrojne | |
| kampania libijska 1941–1942 kampania włoska 1944–1945 | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
| |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
Batalion został sformowany latem 1940 roku w obozie wojskowym Homs, w Syrii, w składzie Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich.
W maju 1942 roku, w Palestynie, został włączony w skład 1 Brygady Strzelców Karpackich. W kampanii włoskiej 1944–1945, walczył między innymi pod Monte Cassino, Ankoną i Bolonią.
Po wojnie batalion, będąc w składzie wojsk okupacyjnych, pełnił między innymi służbę wartowniczą. W lutym 1946 strzegł obozów jeńców niemieckich w rejonie Ballaria[1].
W 1946 roku został przetransportowany do Wielkiej Brytanii i tam w następnym roku rozformowany.
11 listopada 1966 roku nadano batalionowi Order Virtuti Militari[2]
Żołnierze batalionu edytuj
- Dowódcy batalionu
- mjr Antoni Michalik
- mjr / ppłk dypl. Jerzy Tytus Brzosko (3 V 1942 - 31 V 1944)[3]
- kpt. / mjr dypl. Jan Bielecki (9 VI - 23 XI 1944)[4]
- mjr dypl. Zygmunt Węgorek (24 XI 1944 - 3 VIII 1945)[4]
- mjr Marian Michał Osiczko (3 VIII 1945 - 1947)[3]
- Zastępcy dowódcy batalionu
- Kawalerowie Orderu Virtuti Militari[6]
- kpt. Józef Zgoła
- por. Franciszek Bętkowski †12 V 1944
- ppor. Kazimierz Dzięciołowski †1 IX 1944
- chor. Józef Golonka
- sierż. Antoni Adamus
- plut. Leon Fedorowicz
- kpr. Florian Bartman
- st. strz. Józef Julian Brzeziński
- Oficerowie
- por. Feliks Perekładowski
- Podoficerowie
- st. sierż. Antoni Tyszarski
- kpr. Ryszard Szkubacz
Odznaka batalionu edytuj
Odznaka specjalna: wykonana z białego metalu, oksydowana. Posiada formę szarotki, a nakładana była na granatowe patki z żółtą wypustką. Na łodydze cyfra „2”.
Odznakę noszono na kołnierzach i na beretach, w odległości 5 cm po lewej stronie, ukośnie łodygą w stronę orzełka[7]. Wykonywała ją firma: F. M. Lorioli, Milana - Roma.
Marsze i walki edytuj
|
|
|
|
|
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Żak 2014 ↓, s. 144.
- ↑ Krząstek i Żak 1997 ↓, s. 168.
- ↑ a b c Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 76.
- ↑ a b Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 77.
- ↑ Wawer 1994 ↓, s. 44.
- ↑ Spis żołnierzy 1991 ↓.
- ↑ Partyka 1997 ↓, s. 71.
Bibliografia edytuj
- Spis i fotografie żołnierzy 3 Dywizji Strzelców Karpackich. W: Trzecia Dywizja Strzelców Karpackich 1942–1987. Władysław Maciejczyk (red.). T. 2. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków 3 DSK, 1991.
- Witold Biegański: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie : formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1967.
- Tadeusz Krząstek, Andrzej Żak: Z ziemi włoskiej do Polski. Warszawa: Wydawnictwo Marrow SA, 1997. ISBN 83-907396-5-8.
- Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
- Harvey Sarner, Piotr K Domaradzki: Zdobywcy Monte Cassino : generał Anders i jego żołnierze. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2006. ISBN 83-7506-003-8.
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa- Książka - Ruch, 1981.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 14. Londyn: 1973.
- Tadeusz Panecki (red.): 2 Korpus Polski w bitwie o Monte Cassino z perspektywy półwiecza. Warszawa: 1994. ISBN 83-11-08291-X.
- Zbigniew Wawer: 3 Dywizja Strzelców Karpackich w kampanii włoskiej 1944-1945. Białystok: 1994. ISBN 83-86232-40-4.