Wikipedia

2 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych

2 Pomorska Brygada Artylerii (2 BA) / 2 Armijna Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych [a] (2 ABROT) – związek taktyczny wojsk rakietowych Sił Zbrojnych PRL.

2 Brygada Artylerii
2 Armijna Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1963

Rozformowanie

1992

Nazwa wyróżniająca

Pomorska

Tradycje
Kontynuacja

2 pułk rakiet

Dowódcy
Pierwszy

płk Włodzimierz Kobylański

Ostatni

płk Stanisław Kulesza

Organizacja
Numer

JW 1609[1]

Dyslokacja

Choszczno[2].

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska rakietowe

Podległość

Pomorski Okręg Wojskowy

Choszczno – w tym mieście stacjonowała jednostka

Historia edytuj

Brygada została sformowana zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 0043/Org. z 21 marca 1963, w garnizonie Choszczno, jako 20 Brygada Artylerii. Uchwałą Rady Państwa z 13 września 1963 został jej nadany sztandar. Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 025/MON z 30 września 1965 została przemianowana na 2 Pomorską Brygadę Artylerii i kultywowała tradycje 2 Pomorskiej Brygady Artylerii Haubic. Święto jednostki zostało ustanowione na 8 lutego. Jej podstawowe uzbrojenie stanowiły zestawy rakietowe R-170, a potem R-300. Intensywne szkolenie prowadzone z zachowaniem pełnego maskowania kończyło się strzelaninami bojowymi prowadzonymi w ZSRR, głównie na kazachskich poligonach.

Brygada w okresie wojny mogła niszczyć uderzeniami jądrowymi i chemicznymi cele znajdujące się w przewidywanym pasie natarcia armii. Głowice jądrowe i chemiczne miały pochodzić ze składów Armii Radzieckiej.

31 grudnia 1992 brygada została rozformowana, a na bazie jej pododdziałów oraz rozformowanego w tym samym czasie 7 Dywizjonu Rakiet Taktycznych 2 DZ, 1 stycznia 1993 powołano 2 Pułk Rakiet. W miejsce systemów rakietowych R-300 Elbrus, na uzbrojenie weszły najnowocześniejsze wówczas w Wojsku Polskim zestawy rakietowe Toczka.

2 września 1994 jednostka otrzymała imię Hetmana Jana Zamoyskiego i nazwę wyróżniającą „Pomorski” oraz przyjęła dziedzictwo tradycji:

Dzień 7 listopada ustanowiony został Świętem pułku.

 
Wyrzutnia rakiet operacyjno-taktycznych R-300 na stanowisku startowym (podstawowe uzbrojenie 2 Brygady Rakiet Operacyjno-Taktycznych)

Skład organizacyjny i uzbrojenie edytuj

dowództwo i sztab

  • dwa dywizjony artylerii (16 i 17 da)[b]
    • bateria dowodzenia
    • 3 x baterie startowe (1 wyrzutnia w każdej baterii)
    • pluton obsługi technicznej
    • sekcja gospodarcza
    • sekcja remontu pojazdów
  • bateria dowodzenia
  • bateria techniczna
  • bateria transportowo-gospodarcza
  • kompania maszyn inżynieryjnych
  • pluton obrony przeciwchemicznej
  • warsztaty remontowe
  • bateria meteorologiczna

Uzbrojenie brygady w latach 60. stanowiło 6 wyrzutni rakietowych 9K51 (R-170) na podwoziu działa samobieżnego ISU-152, które mogły odpalać rakiety R-11M z głowicą jądrową o mocy 20 lub 40 kT. (oznaczenie NATO – Scud)

W latach 70. wprowadzono na uzbrojenie nowe wyrzutnie rakietowe typu 9K72 Elbrus (R-300) na podwoziu samochodu ciężarowego MAZ-543P, które mogły odpalać rakiety R-14 z głowicą jądrową o mocy 20, 40 lub 100 kT. (oznaczenie NATO – Scud B)

Dowódcy edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Niejawna nazwa brygady oddająca w pełni jej przeznaczenie i usytuowanie w strukturze organizacyjnej SZ RP w czasie wojny oraz określająca jej podstawowe uzbrojenie
  2. ↑ Na przełomie lat 70. i 80. dodano do dywizjonów po jednej wyrzutni. Dywizjon miał cztery wyrzutnie i dwie baterie startowe.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  2. ↑ Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157. 

Bibliografia edytuj

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Michał Trubas: 2 Pomorska Brygada Artylerii. Warszawa: Comandor, 2005. ISBN 83-88329-99-5.
  • Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
  • Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=2_Brygada_Rakiet_Operacyjno-Taktycznych&oldid=73147352”