2 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)

2 Dywizja Strzelców Polskich (2 DSP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.

2 Dywizja Strzelców Polskich

Historia
Państwo	Republika Rosyjska
Sformowanie	1917
Rozformowanie	1918
Dowódcy
Pierwszy	gen. Józef Szamota
Działania zbrojne
Wojna domowa w Rosji
Organizacja
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	I Korpus Polski w Rosji

Historia dywizji

Dywizja została sformowana jesienią 1917 roku w Żubcowie, w składzie I Korpusu Polskiego. Dowódcą dywizji był generał major Józef Szamota.

Według etatu dywizja miała liczyć 371 oficerów, 36 lekarzy, 52 urzędników, 16.927 żołnierzy frontowych i 2308 żołnierzy niefrontowych oraz około 4500 koni, natomiast stan ewidencyjny w grudniu 1917 roku liczył 372 oficerów, 13 lekarzy, 17 urzędników, 3494 żołnierzy frontowych i 863 żołnierzy niefrontowych oraz około 530 koni.

Struktura organizacyjna

• Dowództwo 2 Dywizji Strzelców Polskich
• 5 pułk strzelców polskich
• 6 pułk strzelców polskich
• 7 pułk strzelców polskich
• 8 pułk strzelców polskich
• 2 Brygada Artylerii
• 2 dywizjon parkowy
• kompania inżynieryjna
• tabor dywizyjny
• dwa szpitale
• oddział opatrunkowy

Bibliografia

• Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
• Jacek Woyno: Materiały archiwalne do dziejów polskich formacji wojskowych w Rosji (1914-1920). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2012-12-16].