2 Korpus (austro-węgierski)

2 Korpuswyższy związek taktyczny cesarskiej i królewskiej Armii z komendą w Wiedniu.

2 Korpus
2. Korps
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1883

Rozformowanie

1918

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Wiedeń

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Podległość

Ministerstwo Wojny
4 Armia

Wojskowy podział terytorialny Monarchii Austro-Węgier w 1894
Dyslokalizacja sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgier w styczniu 1898
Komendanci korpusu
FZM Ferdinand von Bauer
FZM Anton von Schönfeld
GdI Alfred von Ziegler
GdI Blasius Schemua
GdI Johann von Kirchbach auf Lauterbach
Pieczęć c. i k. Komendy 2 Korpusu

W 1900 roku w skład korpusu wchodziła:

W 1901 roku 13 Dywizja Piechoty została przemianowana na 47 Dywizję Piechoty, a Dywizja Obrony Krajowej na 13 Dywizję Obrony Krajowej.

W 1906 roku Komenda 14 Brygady Artylerii Polowej została przeniesiona z Wiednia do Linzu i podporządkowana komendantowi 14 Korpusu[2].

W 1908 roku w Wiedniu została utworzona 1 Brygada Artylerii Fortecznej.

W 1909 roku 47 Dywizja Piechoty została przemianowana na 49 Dywizję Piechoty.

W 1912 roku Dywizja Kawalerii Wiedeń została przemianowana na 3 Dywizję Kawalerii.

W 1914 roku w skład korpusu wchodziła:

W sierpniu 1914 roku, w czasie mobilizacji, została rozwiązana 49 Dywizja Piechoty. Na bazie 2 Brygady Artylerii Polowej i wchodzących w jej skład oddziałów zostały sformowane trzy brygady artylerii polowej (4, 13 i 25), które włączono w skład dywizji piechoty.

2 Korpus został przetransportowany do Galicji i włączony w skład 4 Armia. Po odejściła u korpusu na front funkcje terytorialnej władzy wojskowej przejęła Komenda Wojskowa w Wiedniu, na czele której stanął FZM Franz von Wikullil.

Skład i obsada personalna 1 maja 1915
  • 25 Dywizja Piechoty (25. ID): FML Eh Peter Ferdinand
    • 49 Brygada Piechoty (49. IBrig.): GM Edl. von Severus
    • 50 Brygada Piechoty (50. IBrig.): GM Ritt. von Bolberitz
    • 25 Brygada Artylerii Polowej (25. FABrig.): GM von Jemrich
  • 4 Dywizja Piechoty (4. ID): GM Edl. v. Bellmond
Organizacja pokojowa Komendy 2. Korpusu i Komendy Obrony Krajowej w 1914 roku[4]
komendant 2. Korpusu, komendant Obrony Krajowej i generał komenderujący
Komenda 2. Korpusu Komenda Obrony Krajowej
generał przydzielony komendantowi korpusu generał przydzielony do Komendy Obrony Krajowej
szef sztabu korpusu
Oddział Wojskowy Grupa Obrony Krajowej Komendy 2. Korpusu

Oddział Wojskowy

dyrektor budownictwa wojskowego
szef intendentury szef intendentury
Organy pomocnicze:
referent prawny referent prawny
szef sanitarny szef sanitarny
referent weterynaryjny referent techniczny
szef duszpasterstwa Registratura
Komendanci korpusu, komendanci Obrony Krajowej i generałowie dowodzący
(niem. Kommandant des 2. Korps, Landwehrkommendant und Kommandierender General)
  • FZM Ferdinand von Bauer (I 1883 – III 1888 → minister wojny)
  • FZM Anton Maria Emmerich Wilhelm von Schönfeld (IX 1889 – IX 1894[5] → w dyspozycji generalnego inspektora c. i k. Armii)
  • FML / GdK Alexander von Üxküll-Gyllenband (IX 1894 – XI 1905[5] → generalny inspektor wojsk i komendant 4 Korpusu)
  • FZM Ferdinand Fiedler (XI 1905 – VI 1908[5] → generalny inspektor wojsk)
  • FML / GdI Mansuet Versbach von Hadamar (VI 1908 – IV 1912[5])
  • GdI Alfred von Ziegler (IV 1912 – II 1914[5])
  • GdI Blasius Schemua (II – IX 1914[5])
  • FML / GdI Johann von Kirchbach auf Lauterbach (IX 1914 – IX 1915[5])
  • FML / GdI Julius Kaiser (IX 1915 – IV 1918[5])
  • FML / GdI Rudolf Krauss (IV – XI 1918[5])
Generałowie przydzieleni[6]
(niem. Zugeteilter General)
  • FML Anton von Pitreich (1895)
  • FML Anton Fiala (1906 – 1909)
  • FML Heinrich Fath (1913 – 1914)
Generałowie przydzieleni do Komendy Obrony Krajowej
(niem. Zugeteilter General beim Landwehrkommando)
  • GM Rudolf von Bürkl (1913 – 1914)
Szefowie Sztabu Generalnego[7]
(niem. Generalstabschef)
  • płk SG Franz von Jaeger (I 1883 – X 1885[5] → komendant 66 Brygady Piechoty)
  • płk SG Anton Resch (1895)
  • płk SG Vinzenz von Fox (1906)
  • płk SG Aurel von le Beau (1909)
  • płk SG / GM Leo Greiner (IV 1912 – IX 1914[5])
  • płk SG Stanisław Szeptycki (IX 1914 – IX 1915[5])

Przypisy

edytuj
  1. Schematismus 1901 ↓, s. 83.
  2. Schematismus 1907 ↓, s. 147.
  3. Schematismus 1914 ↓, s. 83-84.
  4. Schematismus 1914 ↓, s. 83.
  5. a b c d e f g h i j k l Komendanci korpusów ↓.
  6. Rydel 2001 ↓, s. 32, generał przydzielony komendantowi korpusu do pomocy i dla nabycia doświadczenia.
  7. Rydel 2001 ↓, s. 32, w polskiej terminologi szef Sztabu Generalnego, to według nomenklatury austriackiej der Chef des Generalstabs, zaś szef sztabu na przykład dywizji – to der Generalstabschef.

Bibliografia

edytuj
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Tomasz Nowakowski: Armia Austro-Węgierska 1908-1918. Warszawa: Feniks, 1992. ISBN 83-900217-4-9. (pol.).
  • Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
  • Corps Commanders and Chiefs of Staff 1883-1918. [w:] Austro-Hungarian Land Forces 1848-1918 [on-line]. Glenn Jewison & Jörg C. Steiner. [dostęp 2019-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)].