2 Korpus Piechoty (1949–1952)

2 Korpus Piechoty (2 KP) – związek operacyjno-taktyczny Sił Zbrojnych PRL.

2 Korpus Piechoty
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1949

Rozformowanie

1952

Tradycje
Kontynuacja

2 Korpus Armijny

Dowódcy
Pierwszy

gen. Stanisław Daniluk-Daniłowski

Ostatni

gen. Wiktor Sienicki

Organizacja
Numer

JW 5796[1]

Dyslokacja

Poznań

Podległość

Śląski Okręg Wojskowy

Formowanie edytuj

Korpus sformowany został w lutym 1949, na podstawie rozkazu Nr 0037/Org. Ministra Obrony Narodowej z 4 marca 1949, w oparciu o kadrę zlikwidowanego Dowództwa Poznańskiego Okręgu Wojskowego (OW Nr III) i znajdujące się na jego terytorium dwie dywizje piechoty (4 i 5). Dowództwo i sztab korpusu stacjonowało w garnizonie Poznań. Było ono podporządkowane dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego.

W 1951 w skład 2 KP włączono nowo sformowaną dywizję zmechanizowaną i jednostki wsparcia w postaci pułku artylerii ciężkiej i batalionu saperów. Korpus należał do jednostek I rzutu operacyjnego. Wchodzące w jego skład dywizje piechoty zorganizowane były wg etatów typu A i posiadały wysoki poziom gotowości bojowej.

W październiku 1952 2 Korpus Piechoty przeformowany został w 2 Korpus Armijny.

Struktura organizacyjna (1951) edytuj

Korpus liczył etatowo 23.074 żołnierzy. Jego uzbrojenie stanowiło: 79 czołgów, 40 dział samobieżnych, 21 samochodów pancernych, 50 armat przeciwpancernych, 222 działa polowe, 64 armaty przeciwlotnicze i 286 moździerzy.

Dowódcy edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO; Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.