Wikipedia

2 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)

2 Pułk Artylerii Lekkiej – pułk artylerii polskiej ludowego Wojska Polskiego.

2 Pułk Artylerii Lekkiej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Tradycje
Nadanie sztandaru

1948

Kontynuacja

2 pułk artylerii

Dowódcy
Pierwszy

mjr Antoni Frankowski

Organizacja
Numer

JW 1258[1][2]

Dyslokacja

Radom[3], Szczecin

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

2 Dywizja Piechoty [3]
12 Dywizja Piechoty

Sformowany 19 sierpnia 1943 na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR nr 95 z 27 grudnia 1943. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 11 listopada 1943 w obozie sieleckim[4].

Sztandar ufundowany przez mieszkańców Radomia wręczono pułkowi po zakończeniu wojny 11 lipca 1948.

Działania bojowe edytuj

Pułk wchodził w skład 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego z 1 Armii WP.

Od 12 do 23 lipca 1944 roku pułk wspierał ogniem piechotę Armii Czerwonej pod Dolskiem, później pod Dorohuskiem. W lipcu uczestniczył w walkach pod Puławami, w sierpniu na przyczółku warecko-magnuszewskim, a następnie walczył o przyczółki w Warszawie.

Najcięższe walki pułk stoczył w lutym 1945 w rejonie Podgajów i Nadarzyc.

W drugiej połowie lutego poszczególne dywizjony pułku wspierały działania 5 i 6 pułku piechoty pod Borujskiem, Wierzchowem, Żabinem i Żabinkiem.

W pierwszych dniach marca pułk zabezpieczał natarcie 2 DP, a następnie jej pościg ku Bałtykowi. 15 marca pułk uczestniczył w obronie wybrzeży Bałtyku, prowadząc m.in. ogień do jednostek pływających.

W operacji berlińskiej wspierał ogniem forsowanie Odry i uczestniczył w działaniach obronnych nad Ruppiner–Kanal.

Szlak bojowy zakończył 4 maja 1945 dochodząc do Łaby.

Skład etatowy w okresie wojny edytuj

Etat przewidywał:

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)

sprzęt:

  • 76 mm armaty – 24
  • 122 mm haubice – 12
  • rusznice przeciwpancerne – 12
  • pistolety maszynowe – 419
  • samochody – 108
  • ciągniki – 24
 
76 mm armata dywizyjna wz. 1942
 
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

Marsze i działania bojowe edytuj

       
     

Okres powojenny edytuj

Działając w składzie wojsk okupacyjnych pułk stacjonował w Disenchen. Po krótkim pobycie w Niemczech powrócił do kraju i rozpoczął służbę na granicy polsko-czechosłowackiej. Jego sztab stacjonował w Koźlu. W 1948 pułk stacjonował w garnizonie Radom. W 1952 w Szczecinie[5].

Żołnierze pułku edytuj

Dowódcy pułku

  • mjr Antoni Frankowski – do 13 września 1943
  • mjr Curoczkin – do 20 października 1944
  • ppłk Władysław Lubiński – do 2 grudnia 1944
  • ppłk Michał Czyżykow
  • ppłk Jakub Parchamowski – do 17 grudnia 1944
  • ppłk Adam Czaplewski – do końca wojny

Oficerowie

Przekształcenia edytuj

2 pułk artylerii lekkiej → 2 pułk artylerii → 2 pułk artylerii Legionów → 2 pułk artylerii mieszanej → 2 pułk artylerii Legionów

Przypisy edytuj

  1. ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP Nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
  2. ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  3. ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  4. ↑ Ways 1967 ↓, s. 107.
  5. ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
  6. ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 398.

Bibliografia edytuj

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=2_Pułk_Artylerii_Lekkiej_(LWP)&oldid=71508099”