3,7 cm FlaK 18/36/37/43
3,7 cm Flak 18/36/37/43 – holowana, automatyczna armata przeciwlotnicza kalibru 37 mm wykorzystywana przez Niemców w czasie II wojny światowej. Armata ta była ciągle udoskonalana, więc powstało kilka wersji tego działa.
 3,7 cm FlaK 43 na podwoziu ciężarówki | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1935–1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
37 mm |
| Długość lufy |
3626 mm (L/98) |
| Donośność |
4800 m (pionowa) |
| Prędkość pocz. pocisku |
820 m/s (pocisk odłamkowy) |
| Masa |
1750 kg (bojowa) |
| Kąt ostrzału |
-5° do +85° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
160 strz./min (teoretyczna) |
Armata przeciwlotnicza 3,7 cm Flak 18 weszła do uzbrojenia w 1935 w czasie gdy nazistowskie Niemcy jeszcze ukrywały swoje zbrojenia. Cyfra 18 w nazwie miała sugerować, że projekt tej armaty powstał w 1918, czyli w chwili gdy jeszcze nie zaczęły obowiązywać postanowienia traktatu wersalskiego. Traktat ten bowiem zakazywał prowadzenia prac badawczych nad nowym uzbrojeniem.
Prace nad tą armatą trwały jednak dalej i już w 1936 pojawił się nowy, udoskonalony model tej armaty czyli 3,7 cm Flak 36. Zmiany dotyczyły podstawy, która stała się lżejsza. Masę armaty w położeniu bojowym udało się zmniejszyć do 1550 kg. Natomiast masa w położeniu marszowym uległa zmniejszeniu aż do 2400 kg. Zwiększono też szybkostrzelność praktyczną z 80 do 120 strzałów na minutę. W 1937 pojawiła się niewielka zmiana, ponieważ zmodernizowano tylko system celowniczy. Armatę z tym nowym celownikiem oznaczano jako 3,7 cm Flak 37.
W chwili wybuchu wojny Wehrmacht posiadał 1030 sztuk armat przeciwlotniczych 3,7 cm Flak 18/36/37. Umieszczane były one w bateriach artylerii przeciwlotniczej po 9 sztuk.
W 1943 nastąpiła kolejna, tym razem już dosyć gruntowna modernizacja, a ten nowy model oznaczano jako 3,7 cm Flak 43. Armata stała się jeszcze lżejsza. Masa w pozycji bojowej wynosiła 1250 kg. Natomiast masa w położeniu marszowym to 2000 kg. Zwiększono też szybkostrzelność praktyczną do 150 strzałów na minutę. Szybkostrzelność teoretyczna wynosiła teraz 180 strzałów na minutę. Zwiększono też kąt ostrzału pionowego z 85° do 90°.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- А. Б. Широкорад: БОГ ВОЙИЫ ТРЕТЬЕГО РЕЙХА, Москва 2003, str. 128-131 i str. 394-397.
- Marcin Bryja: Artyleria niemiecka 1933–1945. Taktyka, organizacja, uzbrojenie, 1996, str. 107-106 i str. 125.