3 Pomorska Dywizja Zmechanizowana

3 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Romualda Traugutta (3 DZ) – związek taktyczny wojsk zmechanizowanych ludowego Wojska Polskiego.

3 Dywizja Zmechanizowana
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1962

Rozformowanie

1988

Nazwa wyróżniająca

Pomorska

Patron

Romuald Traugutt[1]

Tradycje
Rodowód

3 Pomorska DP

Kontynuacja

3 BZ

Dowódcy
Pierwszy

płk Janusz Sieczkowski

Ostatni

płk Jan Wójtowicz

Organizacja
Numer

JW 2034[2]

Dyslokacja

Lublin

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska zmechanizowane

Podległość

Warszawski OW

Skład

Etat Nr 5/323-5/337

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Na podstawie zarządzenia nr 023/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z 7 marca 1962 3 Pomorska Dywizja Piechoty została przeformowana w 3 Pomorską Dywizję Zmechanizowaną[3] według etatów nr 5/323-5/337 skadrowanej dywizji zmechanizowanej o stanie osobowym 2237 żołnierzy i 68 pracowników cywilnych[4].

W 1988 roku 3 DZ została przeformowana w 3 Bazę Materiałowo-Techniczną. W 1991, w ramach planu odbudowy jednostek na „ścianie wschodniej”, rozpoczęto odtwarzanie 3 Dywizji Zmechanizowanej. Sformowano dowództwo dywizji oraz 7 pułk zmechanizowany. W 1993 ze względu na braki kadrowe i sprzętowe formowanie kolejnych jednostek zostało wstrzymane. W 1994 została sformowana 3 Brygada Zmechanizowana, która gotowość bojową osiągnęła w następnym roku.

Struktura organizacyjna

edytuj

Dowódcy dywizji

edytuj
  • płk Janusz Sieczkowski (1962–1966)
  • płk Edward Mogielnicki (1966–1967)
  • płk Henryk Wysocki (1967–1968)
  • płk Filip Majewski (1968–1971)
  • płk Franciszek Fiutek (1971–1974)
  • płk Mieczysław Kędzia (1974–1977)
  • płk / gen. bryg. Kazimierz Bogdanowicz (1978–1983)
  • płk Jan Wójtowicz (1983–1988)

Przypisy

edytuj
  1. Leszkowicz 2022 ↓, s. 748.
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. Puchała 2013 ↓, s. 276.
  4. Jerzy Kajetanowicz, Polska piechota w latach 1955–1963, Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych Nr 2 (128), Wrocław 2003, ISSN 1230-5243, s. 177.

Bibliografia

edytuj
  • Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990, Poligon 2010, nr 3
  • Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
  • Benon Miśkiewicz, Wojsko polskie w XX wieku, Poznań: wydawnictwo Kurpisz, 2006, ISBN 83-89738-76-7, OCLC 69270962.
  • Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.