3 Pomorska Dywizja Zmechanizowana
3 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Romualda Traugutta (3 DZ) – związek taktyczny Wojsk Zmechanizowanych ludowego Wojska Polskiego.
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Sformowanie | 1962 | |
| Rozformowanie | 1988 | |
| Nazwa wyróżniająca | Pomorska | |
| Patron | Romuald Traugutt | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 3 Pomorska Dywizja Piechoty | |
| Kontynuacja | 3 Brygada Zmechanizowana | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | płk Janusz Sieczkowski | |
| Ostatni | płk Jan Wójtowicz | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Lublin | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | Wojska zmechanizowane | |
| Podległość | Warszawski Okręg Wojskowy | |
| Skład | Etat Nr 5/323-5/337 | |
Spis treści
Formowanie i zmiany organizacyjneEdytuj
Na podstawie zarządzenia Nr 023/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z 7 marca 1962 roku 3 Pomorska Dywizja Piechoty została przeformowana w 3 Pomorską Dywizję Zmechanizowaną[1] według etatów Nr 5/323-5/337 skadrowanej dywizji zmechanizowanej o stanie osobowym 2237 żołnierzy i 68 pracowników cywilnych[2].
W 1988 roku 3 DZ została przeformowana w 3 Bazę Materiałowo-Techniczną. W 1991 roku, w ramach planu odbudowy jednostek na tzw. „ścianie wschodniej”, rozpoczęto odtwarzanie 3 Dywizji Zmechanizowanej. Sformowano dowództwo dywizji oraz 7 Pułk Zmechanizowany. W 1993 roku ze względu na braki kadrowe i sprzętowe formowanie kolejnych jednostek zostało wstrzymane. W 1994 została sformowana 3 Brygada Zmechanizowana, która gotowość bojową osiągnęła w następnym roku.
Struktura organizacyjnaEdytuj
- Dowództwo 3 Dywizji Zmechanizowanej w Lublinie
- 7 Kołobrzeski Pułk Zmechanizowany w Lublinie
- 8 Bydgoski Pułk Zmechanizowany w Hrubieszowie
- 45 Pułk Zmechanizowany im. Ludowych Partyzantów Ziemi Lubelskiej w Siedlcach
- 5 Pułk Czołgów Średnich we Włodawie
- 3 Kołobrzeski Pułk Artylerii w Chełmie
- 18 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej w Siedlcach
- 42 Dywizjon Rakiet Taktycznych w Choszcznie (eksterytorialnie w POW)
- 53 Batalion Łączności w Lublinie
- 3 Batalion Remontowy w Lublinie
DowódcyEdytuj
- płk Janusz Sieczkowski (1962-1966)
- płk Edward Mogielnicki (1966-1967)
- płk Henryk Wysocki (1967-1968)
- płk Filip Majewski (1968-1971)
- płk Franciszek Fiutek (1971-1974)
- płk Mieczysław Kędzia (1974-1977)
- płk / gen. bryg. Kazimierz Bogdanowicz (1978-1983)
- płk Jan Wójtowicz (1983-1988)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Puchała 2013 ↓, s. 276.
- ↑ Jerzy Kajetanowicz, Polska piechota w latach 1955–1963, Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych Nr 2 (128), Wrocław 2003, ISSN 1230-5243, s. 177.
BibliografiaEdytuj
- Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990, Poligon 2010, nr 3
- Benon Miśkiewicz, Wojsko polskie w XX wieku, Poznań: wydawnictwo Kurpisz, 2006, ISBN 83-89738-76-7, OCLC 69270962.
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.