4 Pułk Artylerii Przeciwpancernej (LWP)

4 Pułk Artylerii Przeciwpancernej (4 pappanc) – oddział artylerii przeciwpancernej ludowego Wojska Polskiego.

4 Pułk Artylerii Przeciwpancernej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943

Dowódcy
Pierwszy

mjr Iżyk

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

4 Brygada Artylerii Przeciwpancernej[1]

Armata przeciwpancerna wz. 1943 ZIS-2
Armata dywizyjna wz. 1942 ZIS-3

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

Pułk sformowany w obozie sieleckim na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR nr 01 z 19 sierpnia 1943. 7 maja 1944 dowódca 1 Armii Polskiej w ZSRR rozkazał przeformować 4 pappanc w 4 Brygadę Artylerii Przeciwpancernej. W składzie brygady utworzony został według etatu nr 08/597 4 pułk artylerii przeciwpancernej. 11 listopada 1943 w Sielcach stan osobowy pułku złożył przysięgę[2]. 12 lipca 1945 pułk przybył do pokojowego garnizonu Pszczyna.

Skład etatowy edytuj

  • Dowództwo i sztab
  • 6 x bateria artylerii przeciwpancernej
    • 2 x pluton ogniowy
  • park artyleryjski

Stan etatowy pułku liczył 489 żołnierzy, w tym 60 oficerów, 176 podoficerów i 263 kanonierów.
Etatowe uzbrojenie i sprzęt stanowiły:

  • armaty przeciwpancerne – 24
  • karabiny maszynowe – 12
  • samochody – 30
  • ciągniki – 30

Marsze i działania bojowe edytuj

     
     

Dowódcy pułku edytuj

  • mjr Władysław Iżyk (9 VIII 1943 – 9 IV 1945)
  • mjr Borys Chmielnicki (od 9 IV 1945)

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii, Cz. II.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.