50 Dywizja Piechoty (II RP)
50 Dywizja Piechoty, Dywizja „Brzoza”, 50 DP (rez.) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP improwizowana w kampanii wrześniowej 1939.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa pod Kockiem (2–6 X 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i walki edytuj
50 Dywizja Piechoty (Rezerwowa) pod dowództwem płk. w st. sp. Ottokara Brzozy-Brzeziny wchodziła w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga. Powstała ze Zgrupowania „Brzoza”, sformowanego przez płk Brzozę-Brzezinę w rejonie Małoryty, które 26 września weszło w skład „Grupy Poleskiej”, oraz dołączonego do niego 28 września zgrupowania „Drohiczyn Poleski” ppłk Kazimierza Gorzkowskiego[1]. Tego dnia rozkazem dowódcy SGO „Polesie” została dokonana jej reorganizacja i właśnie wtedy formalnie utworzono 50 DP. Uczestniczyła we wszystkich walkach SGO „Polesie”: 1 października obsadziła Kock oraz wsie Talczyn, Annopol i Posmugi, a następnie walczyła pod Serokomlą, 3 października uderzyła na Stoczek, jednak wskutek słabego wsparcia artylerii natarcie załamało się w silnym ogniu artylerii niemieckiej, dywizja otrzymała rozkaz przesunięcia się w nocy do rejonu Adamów – Burzec, 5 października brała udział w zaciętych walkach z niemiecką 13 DP Zmot. z rozkazem utrzymania Adamowa i Krzywdy. Następnego dnia skapitulowała wraz z resztą zgrupowania.
Organizacja i obsada personalna edytuj
Organizacja i obsada personalna[2][3][4]
Dowództwo 50 Dywizji Piechoty
- dowódca dywizji – płk w st. sp. Ottokar Brzoza-Brzezina
- dowódca piechoty dywizyjnej – ppłk Kazimierz Franciszek Gorzkowski
- dowódca artylerii dywizyjnej – ppłk Henryk Dudek (do 27 IX)
- dowódca artylerii dywizyjnej – ppłk Stanisław Asłanowicz
- szef sztabu – ppłk dypl. Zenon Wiesław Adamowicz
- kwatermistrz – mjr dypl. Henryk Filip Bezeg (do 25 IX)
- kwatermistrz – płk w st. sp. Tadeusz Łakociński (od 26 IX)
- 178 pułk piechoty
- dowódca – mjr st. spocz. Tadeusz Król (do 1 X)
- dowódca – ppłk Władysław Michał Dec (od 1 X)
- 179 pułk piechoty
- dowódca – ppłk Michał Karol Gumkowski (do 29 IX)
- dowódca – ppłk piech. Władysław Żabiński
- I adiutant – kpt. piech. st. sp. Paweł Cyms
- 180 pułk piechoty
- dowódca – mjr piech. Franciszek Pająk
- dywizjon artylerii lekkiej 50 DP – kpt. Marian Poraj-Jankowski
- batalion saperów – mjr Cyprian Ułaszyn
- kompania łączności – por. Rostkowski
- kolumna samochodowa – por. rez. Jakub Otto Fiński
- pluton pieszy żandarmerii nr 92 – kpt. Grzegorz Czeski
Przypisy edytuj
- ↑ Wesołowski i Zawadzki 2019 ↓, s. 8.
- ↑ Wróblewski 1989 ↓, s. 197-201.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 378-381.
- ↑ Wesołowski i Zawadzki 2019 ↓, s. 18, 40, 64, 84.
Bibliografia edytuj
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Jan Wróblewski: Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07659-6.
- Andrzej Wesołowski, Tadeusz Zawadzki: 50 Dywizja Piechoty „Brzoza”. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2019, seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918–1939. ISBN 978-83-8164-219-4.