56 Dywizja Strzelców
56 Dywizja Strzelców – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej okresu wojny domowej w Rosji i wojny polsko-bolszewickiej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Działania zbrojne | |
| wojna domowa w Rosji wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Leplem (14-15 maja 1920) bitwa pod Czernicą Wielką (4–5 lipca 1920) bitwa pod Twarogami (1 sierpnia 1920) bitwa pod Ciechanowcem (1–3 sierpnia 1920) bitwa o Obuchowo (26 września 1920) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
15 Armia |
Formowanie i walki edytuj
56 Dywizja Strzelców sformowana została jesienią 1919 jako 2 Swodna Dywizja Strzelców. Walczyła z oddziałami Judenicza. W kwietniu 1920 weszła w skład 15 Armii i walczyła na Białorusi, między innymi pod Leplem.
Podczas drugiej ofensywy Tuchaczewskiego, 4 lipca 1920 dywizja stanowiła odwód armii[1]. 5 lipca, weszła do natarcia bez przygotowania artyleryjskiego i przełamała obronę Wileńskiego pułku strzelców[2][3]. Dalej maszerowała na Lidę – Nowogródek i Wołkowysk. 17 lipca nad Gawią nie zdołała rozbić Wileńskiego pułku strzelców.
1 sierpnia 1920 dywizja liczyła w stanie bojowym 4021 żołnierzy z tego piechoty 3059, a kawalerii 103. Na uzbrojeniu posiadała 62 ciężkie karabiny maszynowe i 24 działa[4]. We wrześniu 1920 w składzie 3 Armii broniła rejonu Grodna. Podczas odwrotu poniosła wysokie straty pod Lidą i do końca wojny nie przedstawiała większej wartości bojowej[5].
W dniu 23 sierpnia 1920 po skutecznym ataku polskiego 59 Pułku Piechoty Wielkopolskiej na Łomżę wielu żołnierzy ze składu osobowego 56 Dywizji Strzelców dostało się do polskiej niewoli.
Dowódcy dywizji edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Waligóra 1928 ↓, s. 250.
- ↑ Waligóra 1928 ↓, s. 260.
- ↑ Jędrzejczyk 1930 ↓, s. 31.
- ↑ Moszczeński 2020 ↓, s. 248.
- ↑ a b c d Odziemkowski 2004 ↓, s. 315.
Bibliografia edytuj
- Ludwik Jędrzejczyk: Zarys historji wojennej 80-go Pułku Strzelców Nowogródzkich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
- Józef Moszczeński: Rosyjski plan bitwy nad Wisłą w 1920. W: Izabela Borańska-Chmielewska (projekt): Polskie zwycięstwo dla wolności Europy; księga pamiątkowa arma virumque cano; 100-lecie bitwy warszawskiej 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy; Centralna Biblioteka Wojskowa, 2020. ISBN 978-83-955800-5-5.* Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Bolesław Waligóra: Dzieje 85-go pułku Strzelców Wileńskich. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1928.