5GL
Ten artykuł od 2013-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
5GL (5th-generation programming language - język piątej generacji) – skrócona wersja języka czwartej generacji.
Termin został po raz pierwszy użyty w 1982 przez Jamesa Martina w książce Applications Development Without Programmers
Historia edytuj
Podczas gdy języki programowania czwartej generacji są zaprojektowane do tworzenia konkretnych programów, języki piątej generacji są zaprojektowane tak, aby komputer rozwiązywał dany problem bez udziału programisty. W ten sposób użytkownik musi martwić się tylko o to, jakie problemy należy rozwiązać i jakie warunki należy spełnić, bez martwienia się o to, jak zaimplementować procedurę lub algorytm do ich rozwiązania. Języki piątej generacji są wykorzystywane głównie w badaniach nad sztuczną inteligencją. OPS5 i Mercury są przykładami języków piątej generacji[1], podobnie jak ICAD, który został zbudowany w oparciu o Lisp. KL-ONE jest przykładem pokrewnego pomysłu, języka ramowego.
W latach 80. języki piątej generacji były uważane za drogę przyszłości, a niektórzy przewidywali, że zastąpią one programowanie proceduralne programowaniem opartym na ograniczeniach dla wszystkich zadań, które można ująć w ramy jako serię ograniczeń logicznych[2].
Języki piątej generacji edytuj
Główne edytuj
- Adelia Studio
- Clipper
- CA-Telon
- DataFlex
- FOCUS
- FoxPro
- LabVIEW
- LINC
- Omnis Studio SDK
- Panther
- PowerBuilder
- DEC RALLY
- SheerPower4GL (wyłącznie Microsoft Windows)
- SQLWindows
- Uniface
- Visual DataFlex (wyłącznie Microsoft Windows)
- WinDev
- XBase++
Przypisy edytuj
- ↑ E Balagurusamy , Fundamentals of computers, s. 340, ISBN 978-0070141605 [dostęp 2024-01-30] (ang.).
- ↑ Brijender Kahanwal , A taxonomy for programming languages with multisequential processes, „International Journal of Programming Languages and Applications”, 2013, DOI: 10.5121/ijpla.2013.3401, arXiv:1311.3293 [dostęp 2024-01-30] .