69 Pułk Piechoty (austro-węgierski)

Węgierski Pułk Piechoty Nr 69 (IR. 69) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Węgierski Pułk Piechoty Nr 69
Ungarisches Infanterieregiment Nr. 69
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1860

Rozformowanie

1918

Nazwa wyróżniająca

Węgierski

Dowódcy
Pierwszy

płk Georg Reinbold

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Székesfehérvár, Brno, Igławie, Budapeszt, Pecz

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

31 Dywizja Piechoty

Porucznik IR. 69 w mundurze paradnym
Kurtka munduru gefrajtra IR. 69

Historia pułku

edytuj

Pułk został utworzony 1 lutego 1860 roku z połączenia dwóch batalionów Pułku Piechoty Nr 19 i jednego batalionu Pułku Piechoty Nr 27[1][2].

Okręg uzupełnień nr 69 Székesfehérvár (niem. Stuhlweißenburg) na terytorium 4 Korpusu.

Kolory pułkowe: szaroniebieski (hechtgrau), guziki srebrne. Skład narodowościowy w 1914 roku 92% – Węgrzy[3].

W 1867 roku sztab pułku stacjonował w Brnie (niem. Brünn), natomiast komenda okręgu uzupełnień i kancelaria rachunkowa pozostawały w Székesfehérvár[4]. W następnym roku sztab pułku został przeniesiony do Igławy (niem. Iglau)[5].

W latach 1903–1905 sztab pułku razem z 2. i 4. batalionem stacjonował w Budapeszcie, 3. batalion w Székesfehérvár, a 1. batalion był detaszowany do Bilećy (niem. Bilek).

W latach 1906–1908 sztab pułku razem z 2. i 3. batalionem stacjonował w Peczu (węg. Pécs), 4. batalion w Székesfehérvár, natomiast 1. batalion był detaszowany do Bilećy, a od 1908 roku do Kaposváru.

W latach 1909–1914 sztab pułku razem z 1. i 2. batalionem stacjonował w Peczu, 4. batalion w Székesfehérvár, a 3. batalion był detaszowany na terytorium 16 Korpusu do Bilećy, a od 1912 roku do Hercegu Novi (wł. Castelnuovo)[2].

Pułk (bez 3. batalionu) wchodził w skład 61 Brygady Piechoty w Budapeszcie należącej do 31 Dywizji Piechoty, natomiast detaszowany 3. batalion wchodził w skład 4 Brygady Górskiej w Dubrowniku należącej do 47 Dywizji Piechoty[6].

W czasie I wojny światowej pułk walczył z Rosjanami w Królestwie Kongresowym w okolicach Łodzi w 1914 roku i w Galicji 1915 roku. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzu: we wsi Borowa wieś, gm. Wola Krzysztoporska, pow. piotrkowski, Cmentarz wojenny nr 264 – Szczurowa.

Szefowie pułku

edytuj

Kolejnymi szefami pułku byli:

Komendanci pułku

edytuj
  • płk Georg Reinbold von Aroldingen und Eltzingen (1860[1] – 1 XI 1867 → stan spoczynku w stopniu generała majora[11])
  • płk Karl Pötting und Persing von Ober-Falkenstein (1867[5] → brygadier 1 Dywizji Piechoty w Wiedniu)
  • płk Karl Maywald (1868 – )
  • płk Carl Maywald (1873)
  • płk Heinrich Krauß (1903–1906)
  • płk Viktor Weber von Webenau (1907–1910)
  • płk Emil Baumgartner von Wallbruck (1911–1914[2] → komendant 14 Brygady Piechoty)
  • płk Ludwig Jankovich von Jeszenicze (1914–1915 → członek Wojennej Komisji Naukowej)
  • płk Ludwig Pittner (do †2 VI 1915)
  • płk Gottfried Huber (1915)
  • płk Adalbert Scholtz von Krechowce (1917–1918)

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj