73 Pułk Czołgów - oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

73 Pułk Czołgów
Ilustracja
Znak na pojazdach pułku[a]
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

lata 60.

Rozformowanie

1989

Tradycje
Rodowód

73 Pułk Zmechanizowany

Kontynuacja

73 pz Ułanów Karpackich

Organizacja
Numer

2894

Dyslokacja

Gubin[1]

Rodzaj wojsk

Wojska pancerne

Podległość

5 Saska Dywizja Pancerna

Rozlokowanie 5 DPanc w 1989
"Smutne koszary" koszary 10 lat po rozwiązaniu jednostek
Pułk wchodził w skład 5 Saskiej Dywizji Pancernej. Stacjonował w garnizonie Gubin, w koszarach „przy stacji”.

Formowanie

edytuj

Sformowany jako 73 pułk zmechanizowany 19 Dywizji Zmechanizowanej. Po jej przeformowaniu wszedł w skład 5 Saskiej Dywizji Pancernej.

Stacjonował pierwotnie w koszarach "w Komorowie". Po rozwiązaniu 72 pułku zmechanizowanego zajął jego miejsce w koszarach "przy stacji".

W 1963 roku przeformowany na 73 pułk czołgów[b]. Przykładowy nr czołgu: 1450.

Żołnierze pułku

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 73 Pułku Czołgów.
Dowódcy pułku

Struktura organizacyjna

edytuj
 
T 72- ten typ czołgu był na wyposażeniu pułku po 1985

Dowództwo

  • sztab
  • 5 kompanii czołgów - 16 T 55[c]
  • kompania piechoty zmotoryzowanej (10 SKOT 2AP)

W połowie lat 80. XX w. przeformowany na strukturę batalionową

  • 3x batalion czołgów po 30 czołgów T -72
  • kompania zmechanizowana - 10 BWP
  • bateria plot - 4 ZSU-23-4
  • kompania rozpoznawcza - 7 BRDM-2
  • kompania saperów - 4 BLG, BRDM-2, 5 SKOT
  • kompania łączności
  • kompania medyczna
  • kompania remontowa
  • kompania zaopatrzenia
  • pluton ochrony i regulacji ruchu
  • pluton chemiczny

Przeformowanie

edytuj

27 sierpnia 1989 pułk otrzymał nazwę i przyjął tradycje Pułku Ułanów Karpackich[2]. Jednocześnie przeformował się na pułk zmechanizowany (zunifikowany). Rozwiązany razem z dywizją w 1998 roku.

Osobny artykuł: 73 Pułk Zmechanizowany.

73 pułk zmechanizowany73 pułk czołgów73 pułk zmechanizowany Ułanów Karpackich

Galeria

edytuj
  1. Poniżej kreski umieszczony był znak (cyfra lub litera) określający pododdział pułku.
  2. Zarządzenie Szefa Sztabu Generalnego WP nr 057/Org. z 8 kwietnia 1963 roku
  3. Przykładowy numer na wieży czołgu: 1502

Przypisy

edytuj
  1. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 432.
  2. Tomasz Honkisz. Kronika. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1i2/1990. s. 274. 

Bibliografia

edytuj
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa : Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1987.. ISBN 83-11-07419-4.