76 mm armata górska wz. 1909
76 mm armata górska wz. 1909 (ros. 76-мм горная пушка образца 1909 года, 3-дюймовая пушка системы Шнеидера) – rosyjskie działo górskie budowane na licencji francuskiej.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1909–1939 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
76,2 mm |
| Długość lufy |
1257 mm (L/16,5) |
| Donośność |
8660 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
386 m/s (pocisk o masie 6,23 kg) |
| Masa |
627 kg (bojowa) |
| Kąt ostrzału |
+28° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
10-12 strz/min |
| Obsługa |
6 osób |
| Prędkość marszowa |
6 km/h |
26 grudnia 1909 roku do uzbrojenia armii rosyjskiej wprowadzono oficjalnie nową armatę górska kalibru 76 mm. Została ona skonstruowana w 1905 roku we francuskiej firmie Schneider i produkowana na podstawie licencji od sierpnia 1909 w Zakładach Putiłowskich w Pietrogradzie. Była ona przystosowana po rozłożeniu na części do przenoszenia w jukach przez muły.
W jednostkach wojskowych pierwsze działa tego wzoru pojawiły się w 1911 roku. W chwili wybuchy I wojny światowej armia rosyjska miała 440 dział tego typu. Zostały one użyte zarówno podczas walk z wojskami państw centralnych, jak i podczas późniejszej wojny domowej.
1 listopada 1936 roku Armia Czerwona posiadała 622 działa wz. 1909, z czego 572 sprawnych. W 1939 roku produkcję dział wz. 1909 zakończono w związku z przyjęciem do uzbrojenia armaty górskiej wz. 1938.
Rozpoczęcie produkcji nowego dział górskiego nie spowodowało wycofania starszej konstrukcji z uzbrojenia. W czasie wojny zimowej Armia Czerwona użyła 80 armat wz. 1909 z których utraciła 8. W dniu ataku niemieckiego na ZSRR Armia Czerwona miała na stanie 1121 armat wz. 1909. Były one uzbrojeniem jednostek artylerii górskiej spełniających w oddziałach górskich analogiczną funkcję jak jednostki dział piechoty w pozostałych jednostkach piechoty i kawalerii.
Egzemplarze muzealne edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- А. Иванов: Артиллерия СССР в перод второй мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003.
