7 Dywizjon Artylerii Konnej (austro-węgierski)

Dywizjon Artylerii Konnej Nr 7 (rtAD. 7) – dywizjon artylerii konnej cesarskiej i królewskiej Armii.

Dywizjon Artylerii Konnej Nr 7
Reitende Artilleriedivision Nr. 7
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1908

Rozformowanie

1916

Tradycje
Rodowód

7. Dywizjon Artylerii Konnej

Kontynuacja

Dywizjon Artylerii Konnej Nr 1
Pułk Artylerii Polowej Nr 1 K

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Kisszentmiklós

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

artyleria

Podległość

7 Brygada Artylerii Polowej
7 Brygada Kawalerii
Dywizja Kawalerii Temeszwar
1 Dywizja Kawalerii

Historia dywizjonu edytuj

W 1889 roku w Timișoarze (węg. Temesvár), w składzie 7. Węgierskiego Pułku Artylerii Korpuśnej został zorganizowany 7. Dywizjon Artylerii Konnej[1]. W 1892 roku dywizjon został przeniesiony do położonej na południe od Zagrzebia miejscowości Kis-Szent-Miklós (później nazywanej „Kisszentmiklós”)[2].

Z dniem 6 kwietnia 1908 roku weszła w życie nowa organizacja artylerii, w ramach której dywizjon został wyłączony ze składu 7. Pułku Artylerii Korpuśnej i przekształcony w samodzielny oddział pod nazwą 7. Dywizjon Artylerii Konnej. Dywizjon wchodził w skład 7 Brygady Artylerii Polowej, natomiast pod względem taktycznym został podporządkowany komendantowi 7 Brygady Kawalerii[3].

Od 1909 roku dywizjon pod względem taktycznym był podporządkowany komendantowi nowo utworzonej Dywizji Kawalerii Temeszwar, która w 1912 roku została przemianowana na 1 Dywizję Kawalerii.

Do 1914 roku dywizjon stacjonował w Kisszentmiklós na terytorium 7 Korpusu, który był jego okręgiem uzupełnień[4].

W 1916 roku oddział został przemianowany na Dywizjon Artylerii Konnej Nr 1. Równocześnie dotychczasowy Dywizjon Artylerii Konnej Nr 1 należący do 7 Dywizji Kawalerii został przemianowany na Dywizjon Artylerii Konnej Nr 7[5]. W 1918 roku jednostka nosiła nazwę „Pułk Artylerii Polowej Nr 1 K” (niem. Feldartillerieregiment Nr 1 K)[6].

Skład edytuj

Żołnierze dywizjonu edytuj

Komendanci dywizjonu
Oficerowie

Przypisy edytuj

  1. a b Schematismus 1890 ↓, s. 708.
  2. Schematismus 1893 ↓, s. 769.
  3. Schematismus 1909 ↓, s. 137, 955.
  4. Schematismus 1914 ↓, s. 95, 854.
  5. Ranglisten 1917 ↓, s. 1012, 1018.
  6. Ranglisten 1918 ↓, s. 1240.

Bibliografia edytuj

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1893. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1893. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Juliusz Bator: Wojna galicyjska. Działania armii austro-węgierskiej na froncie północnym (galicyjskim) w latach 1914-1915. Kraków: Wydawnictwo EGIS Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-7396-747-2. (pol.).