7 Gwardyjska Dywizja Desantowo-Szturmowa (Górska)

7 Gwardyjska Dywizja Desantowo-Szturmowa (Górska) odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Suworowa i Orderem Kutuzowa II stopnia (ros. 7-я гвардейская десантно-штурмовая (горная) Краснознаменная орденов Суворова и Кутузова 2-й степени дивизия) – związek taktyczny Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, wchodzący w skład jednego z dwóch samodzielnych rodzajów wojsk Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (drugi to Wojska Rakietowe Przeznaczenia Strategicznego).

7 Gwardyjska Dywizja Desantowo-Szturmowa (Górska)

7-я гвардейская десантно-штурмовая (горная) дивизия

Historia
Państwo	ZSRR Rosja
Dowódcy
Obecny	gen. mjr Andriej Suchowieckij
Organizacja
Dyslokacja	Federacja Rosyjska
Rodzaj wojsk	Wojska Powietrznodesantowe Federacji Rosyjskiej
Podległość	Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych FR
Odznaczenia

Historia

W 1991 dywizja w składzie 108.,119. i 97 pułk powietrznodesantowy oraz 1141 pułk artylerii stacjonowała w Kownie na Litwie w Przybałtyckim Okręgu Wojskowym.

Od sierpnia 1993 dywizja była rozmieszczona na terenie Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1993-1996 oddziały i pododdziały dywizji prowadziły działania w Abchazji.

Od stycznia 1995 do kwietnia 2004 wzmocniony samodzielny batalion dywizji realizował zadania na terytorium Republiki Czeczeńskiej. Od lutego 1998 do września 1999 operacyjna grupa manewrowa dywizji wykonywała zadania w rejonie rzeki Botlikh w Dagestanie, jako pierwsza odpierając ataki bojowników czeczeńskich w tym rejonie. Od 1999 do kwietnia 2004 dywizja brała czynny udział w operacji w Północnym Kaukazie.

Ponad 2500 spadochroniarzy dywizji zostało nagrodzonych za odwagę i bohaterstwo w wykonywaniu misji bojowych.

W sierpniu 2008 spadochroniarze jednostki wzięli udział w operacji na terytorium Gruzji. W 2012 dywizja we współpracy z jednostkami Południowego Okręgu Wojskowego i federalnymi strukturami władzy wzięła udział w operacji w górzystej części Republiki Dagestanu.

Rozkazem Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej nr 201 z dnia 20 kwietnia 2015 dywizja otrzymała Order Suworowa.

Struktura

Jednostka wojskowa nr 61756 (Południowy Okręg Wojskowy, Noworosyjsk.

• 108 Gwardyjski pułk powierznodesantowy Jednostka Wojskowa nr 42091, Noworosyjsk:
  • dowództwo;
  • 1 batalion desantowo-szturmowy;
  • 2 batalion desantowo-szturmowy;
  • 1 Batalion powietrznodesantowy;
  • dywizjon artylerii samobieżnej;
  • bateria przeciwpancerna;
  • bateria przeciwlotnicza;
  • kompania rozpoznawcza;
  • kompania inżynieryjna;
  • kompania łączności;
  • kompania zabezpieczenia desantowego;
  • kompania zabezpieczenia materiałowego;
  • kompania remontowa;
  • kompania medyczna;
  • pluton ochrony przeciwchmicznej;
  • pluton dowodzenia szefa artylerii;
  • pluton ochrony.

Razem etatowo 1760 żołnierzy, na uzbrojeniu:

108 BMD-4:

42 BTR-D,

1 BMD-1R,

7 KSzM (6 BRD-1KSz, 1 R-149БMPD),

6 BTR-RD "Robot" (z PTRK 9K113 "Konkurs"),

9 BTR-3D "Skreżet" (z ZU-23-2 i PZRK),

8 1В119 "Reostat"",

18 2S9 "Nona-S".

• 247 gwardyjski pułk desantowo-szturmowy, Jednostka Wojskowa nr 54801 (Stawropol);
• 1141 gwardyjski pułk artylerii, Jednostka Wojskowa nr 40515 (Anapa);
• 3 samodzielny pułk przeciwlotniczy, Jednostka Wojskowa nr 94021 (Noworosyjsk);
• samodzielna kompania czołgów (Noworosyjsk; uzbrojona w 10 T-72B3;
• 162 samodzielny batalion rozpoznawczy, Jednostka Wojskowa nr 4377 (Noworosyjsk);
• 629 samodzielny batalion inżynieryjny, Jednostka Wojskowa 96404 (Starotitarowska);
• 743 samodzielny gwardyjski batalion łączności, Jednostka Wojskowa nr 96527 (Noworosyjsk);
• kompania wojny radioelektronicznej (Noworosyjsk);
• kompania dronów (Noworosyjsk);
• samodzielna kompania zabezpieczenia desantowego, Jednostka Wojskowa nr 96536 (Noworosyjsk);
• 1681 samodzielny batalion zabezpieczenia materiałowego, Jednostka Wojskowa nr 75302 (Noworosyjsk);
• 32 samodzielny pluton medyczny (aeromobilny), Jednostka Wojskowa nr 96502 (Noworosyjsk);
• stacja poczty wojskowej, Jednostka Wojskowa nr 63785 (Rajewska).

Dowódcy

• generał major Andriej Suchowieckij do 2021

Bibliografia

• Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.