81 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej

81 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej (81 paplot) – oddział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.

81 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1945
Tradycje
Kontynuacja	90 Pułk Artylerii OPL 90 Samodzielny Pułk Artylerii OPK 81 Samodzielny Pułk Artylerii OPK
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Aleksander Fiłatow
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Artyleria
Podległość	4 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej

37 mm armata przeciwlotnicza wz. 1939

Historia pułku

81 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej został sformowany na podstawie rozkazu Nr 8 Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia 20 sierpnia 1944 roku we wsi Wołyńce koło Siedlec.

Jednostka został zorganizowana według radzieckiego etatu Nr 08/236 pułku artylerii przeciwlotniczej małego kalibru (poczta polowa nr 52205). Dowódcą jednostki był radziecki oficer podpułkownik Aleksander Fiłatow.

W dniu 6 listopada 1944 roku we wsi Przybory żołnierze pułku złożyli przysięgę.

Pułk wchodził w skład 4 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej i walczył z nieprzyjacielskim lotnictwem w rejonie Siedlec, Łodzi i Poznania. Szlak bojowy zakończył 8 maja 1945 roku w Poznaniu. W czerwcu 1945 roku razem z dywizją został dyslokowany do Gniezna.

Na podstawie rozkazu Nr 0236/Org. Naczelnego Dowódcy WP z dnia 8 września 1945 roku pułk został rozformowany w terminie do dnia 1 października 1945 roku. Na bazie 4 DAPlot został utworzony 88 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej.

W dniu 30 września 1967 roku Minister Obrony Narodowej przekazał 90 Samodzielnemu Pułkowi Artylerii OPK historyczną nazwę i numer 81 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej.

Struktura organizacyjna pułku

• dowództwo i sztab
• 4 x bateria artylerii przeciwlotniczej
• kompania wielkokalibrowych karabinów maszynowych
• pluton sztabowy
• pluton amunicyjny
• kwatermistrzostwo

Stan etatowy liczył 520 żołnierzy. Na uzbrojeniu i wyposażeniu jednostki znajdowały się dwadzieścia cztery 37 mm armaty przeciwlotnicze wzór 1939 i szesnaście 12,7 mm przeciwlotniczych karabinów maszynowych oraz 69 samochodów.

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.