8 Armia (III Rzesza)
8 Armia (niem. 8. Armee) – jedna z niemieckich armii ogólnowojskowych, uczestniczyła w agresji na Polskę, następnie przemianowana na 2 Armię. W 1943 roku wróciła do pierwotnej nazwy.
.jpg)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939, 1943 |
| Rozformowanie |
1939, 1945 (kapitulacja) |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. piech. Johannes Blaskowitz |
| Ostatni |
gen. piech. Hans Kreysing |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa agresja na Polskę | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
Historia edytuj
Armia została utworzona 25 sierpnia w Dreźnie z dowództwa 3 Grupy Armii w Dreźnie[1], rozkazem z dnia 1 sierpnia 1939.
Po utworzeniu została włączona w skład Grupy Armii "Południe" i w jej składzie brała udział w agresji na Polskę. Wzięła udział w bitwie nad Bzurą gdzie walczyła przeciw armiom polskim. Po zdobyciu Warszawy, żołnierze 8 Armii uczestniczyli w defiladzie przed Hitlerem, zorganizowanej 6 października w Alejach Ujazdowskich[2]. Do 20 października 8 Armia stacjonowała na linii demarkacyjnej pomiędzy wojskami niemieckimi a radzieckimi, nosiła wtedy nazwę Dowództwo Odcinka Granicznego "Mitte" (Grenzabschnittskommando Mitte). W dniu 20 października 1939 r. została przemianowana na 2 Armię i przerzucona do Europy Zachodniej.
Ponownie utworzona w rozkazem z dnia 22 sierpnia 1943 z Grupy Operacyjnej "Kempf" i weszła w skład Grupy Armii "Południe". Brała udział w walkach na terenie Ukrainy, Rumunii, Węgier i Austrii. W okresie od kwietnia 1944 do grudnia 1944 roku dowództwo armii było jednocześnie dowództwem Grupy Armijnej "Wöhler", w skład której oprócz 8 Armii, wchodziły także rumuńska 1 Armia, a później węgierskie 2 i 1 Armia. Armia skapitulowała w maju 1945 roku na terenie Austrii.
Dowództwo armii edytuj
Dowódcy:
- gen. piech. Johannes Blaskowitz[3] (1 sierpnia 1939 – 20 października 1939)
- po ponownym utworzeniu
- gen. piech. Otto Wöhler (22 sierpnia 1943 – 27 grudnia 1944)
- gen. piech. Hans Kreysing (28 grudnia 1944 – 8 maja 1945)
Szefowie sztabu:
- gen. mjr Hans Gustav Felber (w czasie ataku na Polskę[3])
Struktura organizacyjna edytuj
Skład w 1939 (w czasie agresji na Polskę):
- X Korpus Armijny
- XIII Korpus Armijny oraz odwody armijne: 213 Dywizja Piechoty i 221 Dywizja Piechoty[4]
Skład w 1943:
Skład w czerwcu 1944 (Grupa Armijna "Wöhler"):
- 4 Armia (Rumunia)
- XVII Korpus Armijny
- Grupa Operacyjna "von Knobelsdorf" (dowództwo LVII Korpusu Pancernego)
- VII Korpus Armijny (rumuński)
- I Korpus Armijny (rumuński)
- LVII Korpus Pancerny
- V Korpus Armijny (rumuński)
- VI Korpus Armijny (rumuński)
- 8 Armia
- Korpus Armijny "Mieth"
- IV Korpus Armijny (rumuński)
- XXXX Korpus Pancerny
- 18 Dywizja Górska (rumuńska)
- 24 Dywizja Pancerna
- Dywizja Grenadierów Pancernych Grossdeutschland
- 3 Dywizja Pancerna SS Totenkopf
- 198 Dywizja Piechoty
- 1 Dywizja Kawalerii (rumuńska)
- 8 Dywizja Piechoty (rumuńska)
Skład w styczniu 1945:
- XXIX Korpus Armijny
- IV Korpus Pancerny
- IX Korpus Armijny (węgierski)
- 9 Dywizja Strzelców Granicznych (węgierska)
- 27 Dywizja Zapasowa (węgierska)
Skład w kwietniu 1945:
Przypisy edytuj
- ↑ Mitcham 2010 ↓, s. 207.
- ↑ Erenz i Janssen 1997 ↓, s. 184.
- ↑ a b Zarzycki 2014 ↓, s. 84.
- ↑ Bishop 2009 ↓, s. 21.
Bibliografia edytuj
- Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11391-6.
- Benedikt Erenz, Karl-Heinz Janssen: Niemcy o zbrodniach Wehrmachtu. Warszawa: 1997. ISBN 83-11-08722-9.
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.