8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego
8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego (8 puł) – oddział kawalerii Wojska Polskiego II RP.
Odznaka 8 puł | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Patron | |
Tradycje | |
Święto | |
Nadanie sztandaru |
1920 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Roman Kawecki |
Działania zbrojne | |
wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Antonowem (4 VI 1920) bitwa pod Stanisławczykiem (29 VII 1920) kampania wrześniowa bitwa pod Tomaszowem (17–20 IX 1939) | |
Organizacja | |
Dyslokacja |
Rakowice (pod Krakowem) |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
V BJ (1921–1924) |
Tradycje pułku
edytujW grudniu 1784 pod dowództwem ks. Józefa Poniatowskiego utworzono we Lwowie pułk kawalerii. Podczas zaborów był jedną z niewielu formacji wojskowych podporządkowanych zaborcom z polską komendą i tradycjami wojskowymi[potrzebny przypis]. Za czasów panowania cesarza Franciszka Józefa I pułk nosił nazwę 1 pułku ułanów austriackich, po przejściu pod dowództwo Niepodległego Państwa Polskiego, w roku 1918, nosił nazwę 1 pułku ułanów Ziemi Krakowskiej, a następnie nadano mu numer 8. i zatwierdzono nazwę na cześć twórcy i pierwszego dowódcy: 8 pułk ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego.
Pułk w walce o granice
edytujObsada personalna pułku w 1920[2] | |
---|---|
Stanowisko | Stopień, imię i nazwisko |
Dowódca pułku | mjr Karol Rómmel (ranny 19 VIII) |
rtm. Kornel Krzeczunowicz (od 19 VIII) | |
mjr Karol Rómmel (od 14 X) | |
Zastępca | rtm. Władysław Piniński |
Adiutant | ppor. Aleksander Krzeczunowicz |
wz pchor. Tadeusz Rakowski (11–30 IX) | |
Lekarz | kpt. lek. dr Stanisław Orzeł |
chor. san, Karol Geier | |
Lekarz wet. | por. lek. wet. Stefan Karol Tesarz |
por. lek. wet. Stefan Kolbe | |
Dowódca taboru | por. Wiktor Czarkowski Gołejewski |
rtm. Karol Marmarosz (od 27 IX) | |
Oficer dowództwa | por. Franciszek Łukaszewicz (do 24 VIII) |
Oficer dowództwa | rtm. Wilhelm Mitchell (od 2 IX) |
Dowódca 1 szwadronu | ppor. Bronisław Kulig (do 23 IX) |
por. Leon Gołogórski | |
Dowódca plutonu | pchor. Kownacki (od 2 IX) |
Dowódca 2 szwadronu | por. Bronisław Mokrzycki (do 15 VIII) |
ppor. Jan Gierlicz (do 27 VIII) | |
por./rtm Bronisław Mokrzycki | |
Dowódca plutonu | por. Mieczysław Poniński (od 27 IX) |
Dowódca plutonu | ppor. Kajetan Czarkowski-Gołejewski |
Dowódca 3 szwadronu | ppor. Edward Pisula |
por. Leon Sapieha (od 20 VIII) | |
por. Franciszek Łukasiewicz (od 23 VIII) | |
Dowódca plutonu | ppor. Andrzej Osiecimski-Czapski (od 2 IX) |
Dowódca plutonu | pchor. Tadeusz Rakowski |
Dowódca plutonu | pchor. Zygmunt Roguski |
Dowódca 4 szwadronu | por./rtm. Kornel Krzeczunowicz |
por. Stanisław Starczewski (od 19 VIII) | |
Dowódca plutonu | por. Leon Sapieha (do 20 VIII) |
Dowódca plutonu | ppor. Paweł Sapieha |
Dowódca plutonu | pchor. Kazimierz Wolski (od 27 IX) |
Dowódca plutonu | pchor. Tadeusz Rakowski (od 30 IX) |
Dowódca szwadronu km | ppor. Edward Dzieduszycki |
ppor. Eustachy Włodzimirski | |
rtm. Wojciech Biesiadecki (od 25 IX) | |
Dowódca plutonu | ppor. Adam Potocki |
Dowódca szwadronu technicznego | por./rtm. Lucjan Bochenek |
por. Józef Sapieha (od 19 VIII) | |
por. Adam Łubkowski (od 4 X) | |
rtm. Lucjan Bochenek (od 14 X) | |
Dowódca plutonu | ppor. Henryk Gliński |
Dowódca plutonu | ppor. Józef Sapieha |
Dowódca plutonu | pchor. Starowieyski |
Oficer pułku | por. Rudziński (od 14 X) |
Oficer pułku | por. Józef Piotr Trenkwald (od 14 X) |
Oficer pułku | pchor. Dichman |
Oficer pułku | pchor. Roman Stahl |
Oficer pułku | pchor. Adam Niedzielski |
Pułk zasłużył się szczególnie w wojnie polsko-bolszewickiej, kiedy w pierwszej fazie działań na linii frontu uczestniczył z powodzeniem w ofensywie kijowskiej, a następnie walnie przyczynił się do rozgromienia bolszewickiej Armii Konnej komandarma Siemiona Budionnego w największej bitwie kawaleryjskiej XX wieku pod Komarowem na ziemi zamojskiej.
27 lipca pułki 4 Brygady Jazdy płk. Gustawa Orlicz-Dreszera obsadziły odcinek od Merwy po Stanisławczyk. 1 szwadron 8 pułku ułanów bronił odcinka Merwa-Strzemilcze, 16 pułk ułanów Smarzów-Szczurowice, 2 pułk szwoleżerów Laszków-Hrycowola, zaś główne siły 8 pułku ułanów ppłk. Henryka Brzezowskiego zgrupowały się w rejonie Stanisławczyk-Monastyrek. W odwodzie brygady stał w Zawidczu 1 pułk szwoleżerów. Brygada miała za zadanie zabezpieczyć przeprawy przez Styr, a przede wszystkim obronę przyczółków w Szczurowicach i Monastyrku[3].
29 lipca, w pierwszym dniu bitwy pod Beresteczkiem i Brodami, oddziały 11 Dywizji Kawalerii uderzyły na polską 4 Brygadę Jazdy, odrzuciły 8 pułk ułanów spod Stanisławczyka i ruszyły groblą w kierunku miasteczka[4]. Dowódca 4 Brygady Jazdy wprowadził do walki 2 pułk szwoleżerów rtm. Rudolfa Ruppa. Uderzył on na Kozaków w momencie, kiedy ci wjeżdżali na most na Styrze. Pierwszy do szarży ruszył 4 szwadron por. Andrzeja Kunachowicza, zatrzymał nieprzyjaciela i umożliwił pododdziałom 8 pułku ułanów bezkolizyjny odwrót[5][6]. Potem oba pułki przystąpiły do obrony linii Styru. Z uwagi na brak amunicji, wspierająca je bateria 4 dywizjonu artylerii konnej wkrótce musiała przerwać ogień, a chwilę potem polski samolot przez pomyłkę zbombardował stanowiska koniowodnych 8 pułku ułanów. W związku z faktem, że kawaleria sowiecka sforsowała rzekę w Monastyrku, dowódca 8 pułku ułanów zrządził odwrót swoich pododdziałów przez Laszków i Zawidcze do Mikołajowa. Odwrót osłaniał 2 szwadron 2 pułku szwoleżerów[7][8][9].
Mapy walk pułku
edytujKawalerowie Virtuti Militari
edytujŻołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1918-1920[10][11] | ||
---|---|---|
ułan Andrzej Blak vel Andrzej Sterliński[12] nr 5074 | por. Lucjan Bochenek | st. uł. Roman Bogusławski |
ppłk Henryk Brzezowski | st. uł. Franciszek Chojecki | ppor. Piotr Cielecki-Zaremba |
kpr. Leon Ćwikła | plut. Jan Czarnecki | plut. Franciszek Dobosz |
ppor. Edward Dzieduszycki | plut. Jakub Flank | wachm. Leon Gaszczyk |
st. wachm. Karol Geier | ppor. Jan Gerlicz | ppor. Henryk Gliński |
ś.p. ppor. Andrzej Gużkowski-Janicki nr 4239 | ppor. Alfred Godlewski | ppor. Zbigniew Haszlakiewicz-Gotlieb |
st. wachm. Antoni Janeczko | pchor. Zbigniew Jaroszyński | st. wachm. Michał Kędryna |
wachm. Paweł Kijowski | st. uł. Antoni Konieczny | kpr. Jan Kozioł |
plut. Marian Krełowski | por. Aleksander Krzeczunowicz | por. Kornel Krzeczunowicz |
ppor. Kazimierz Lasocki | wachm. Jan Łabudzki | plut. Karol Łanocha |
por. Franciszek Łukasiewicz | por. Adam Łubkowski nr 4225 | st. uł. Czesław Morawski nr 4398[13] |
kpr. Józef Nachman nr 4202 | plut. Wojciech Nowak | plut. Stanisław Olejarski |
chor. Leopold Orłowski | rtm. Józef Pająk | ppor. Edward Pisula |
st. uł. Jan Podsiadło | por. Stanisław Pokładnik | mjr Karol Rómmel |
wachm. Antoni Rypień | por. Janusz Sękowski | rtm. Ludwik Słotwiński |
rtm. Adam Sołowij | ppor. Stanisław Starczewski | plut. Franciszek Szczepaniec |
ś.p. pchor. Jan Kazimierz Przerwa-Tetmajer | por. Roman Traczewski | ppor. Stefan Traczewski |
uł. Wacław Wierzbicki | uł. Zygmunt Wiśniewski | ppor. Eustachy Włodzimirski |
uł. Piotr Woch | wachm. Jan Zając | kpr. Feliks Żebracki |
st. uł. Józef Żak |
Pułk w okresie pokoju
edytujPułk stacjonował w Rakowicach pod Krakowem. W listopadzie 1923 roku brał udział w pacyfikacji tzw. powstania krakowskiego 1923 roku. W 1925 roku do Kapituły Orderu Virtuti Militari wpłynął wniosek o odznaczenie sztandaru 8 pułku krzyżem VM, za udział w bitwie pod Komarowem. Wniosek ten miał być rozpatrzony w następnych miesiącach, ale po zamachu majowym już do niego najprawdopodobniej nie wrócono[14].
Zgodnie z rozkazem ministra spraw wojskowych O.V. L 33035 E z 1925 r. przy pułku stacjonował 5 szwadron samochodów pancernych.
10 grudnia 1928 roku korpus oficerski wręczył Zdzisławowi Tarnowskiemu odznakę pamiątkową w uznaniu zasług położonych dla pułku w 1920 roku, kiedy to własnym kosztem wystawił pluton konnych ochotników[15].
Pułk w planie mobilizacyjnym „S”[16] | ||
---|---|---|
Nazwa pododdziału | Miejsce mobilizacji | Termin |
dowódca pułku z drużyną | Kraków | alarm |
pluton łączności | ||
1÷4 szwadrony | ||
szwadron karabinów maszynowych | ||
szwadron pionierów nr 105 | ||
szwadron pionierów nr 108 | 6 | |
szwadron kawalerii nr 51 | 7 | |
szwadron kawalerii nr 83 | 10 | |
pluton ckm nr 51 | 7 | |
pluton ckm nr 83 | 10 | |
szwadron samochodów pancernych nr 105 | alarm | |
szwadron samochodów pancernych nr 115 | 6 | |
Kwatera Główna nr 105 (I eszelon) | alarm | |
Kwatera Główna nr 105 (II eszelon) | 4 | |
poczta polowa nr 69 | 4 | |
sąd polowy nr 105 | 4 | |
kolumna taborowa nr 564 | 6 | |
kolumna taborowa nr 562 | 8 | |
kolumna taborowa nr 566 | 11 | |
uzupełnienie do czasu „W” | 5 | |
uzupełnienie szwadronu pionierów nr 105 | 5 | |
komisja remontowa | alarm | |
szwadron marszowy 1/8 puł | 18 | |
pluton marszowy 1/105 szwadronu pionierów | 18 | |
pluton marszowy nr 1/51 | 30 | |
pluton marszowy nr 1/83 | 30 | |
szwadron zapasowy | alarm-15 |
Obsada personalna i struktura organizacyjna w marcu 1939[17][b]: | |
---|---|
Stanowisko | Stopień, imię i nazwisko |
dowódca pułku | płk Kazimierz I Mastalerz |
I zastępca dowódcy | mjr Stanisław Bukraba |
adiutant | rtm. Kazimierz Skowroński[c] |
naczelny lekarz medycyny | mjr dr Jerzy Marceli Paweł Kluczyński |
starszy lekarz weterynarii | ppłk Zygmunt Zawierucha |
młodszy lekarz weterynarii | por. Maksymilian Stanisław Kaczorowski |
II zastępca dowódcy (kwatermistrz) | mjr Czesław Soroczyński |
oficer mobilizacyjny | rtm. Alfred Zenon Mieczysław Strzygowski |
zastępca oficera mobilizacyjnego | vacat |
oficer administracyjno-materiałowy | rtm. Eryk Matuszek |
dowódca szwadronu gospodarczego | rtm. Kazimierz Skowroński |
oficer gospodarczy | kpt. int. Marian Stefan Siekierski |
oficer żywnościowy | chor. Paweł Kijowski |
dowódca plutonu łączności | por. Gustaw Franciszek Szewczyk |
dowódca plutonu kolarzy | ppor. Zdzisław Tadeusz Januszewski[d] |
dowódca plutonu ppanc. | ppor. Jan Kanty Maria Wojciech Skrochowski |
dowódca 1 szwadronu | rtm. Eugeniusz Ungeheuer |
dowódca plutonu | ppor. Ignacy Władysław Jura |
dowódca plutonu | ppor. Antoni Marian Piątkowski |
dowódca 2 szwadronu | rtm. Edward Tymoteusz Szawłowski |
dowódca plutonu | por. Konrad Jerzy Husenöder |
dowódca plutonu | ppor. Zdzisław Tadeusz Januszewski |
dowódca plutonu | ppor. Otto Józef Śmiałek |
dowódca 3 szwadronu | p.o. por. Brunon Zdzitowiecki |
dowódca plutonu | ppor. Stanisław Kostka Andrzej Hilary Sławoszewski |
dowódca 4 szwadronu | rtm. Mieczysław Puzdrakiewicz |
dowódca plutonu | por. Michał Maria Grek †6 VIII 1939[19] |
dowódca plutonu | por. Zygmunt Piotr Nowicki |
dowódca szwadronu km | rtm. Jerzy I Bujalski |
dowódca plutonu | por. Zygmunt Zajączkowski |
dowódca plutonu | ppor. Zdzisław Romuald Jan Nepomucen Wielowieyski |
dowódca szwadronu zapasowego | mjr Konstanty Kułagowski |
zastępca dowódcy | vacat |
odkomenderowany | rtm. Antoni Starnawski |
na kursie | rtm. Józef Dokowski |
na kursie | rtm. Andrzej Marian Kazimierz Szwarcenberg-Czerny |
W kampanii wrześniowej 1939
edytujW 1939 roku, 8 pułk wchodził w skład Krakowskiej Brygady Kawalerii pod dowództwem gen. bryg. Zygmunta Piaseckiego, ta zaś należała do Armii „Kraków”. Pułkiem dowodził ppłk dypl. Włodzimierz Dunin-Żuchowski.
3 września pułk oddzielony został od reszty brygady przez pododdziały XV Korpusu i tocząc ciężkie walki odwrotowe został częściowo rozbity pod Szczekocinami. 4 września pułk znalazł się w Jędrzejowie, a 6 września w rejonie miejscowości Brody koło Starachowic, by wieczorem wyruszyć w kierunku Wisły. Następnie przyłączył się do Armii „Lublin”. Pomimo kilku odniesionych zwycięstw pułk poniósł bardzo dotkliwe straty i ostatecznie został rozbity podczas prób przedostania się do Rumunii. Tylko I szwadronowi udało się dotrzeć na Węgry.
Struktura organizacyjna i obsada personalna we wrześniu 1939[20][21] | ||
---|---|---|
Stanowisko etatowe | Stopień, imię i nazwisko | Uwagi |
dowódca pułku | ppłk dypl. kaw. Włodzimierz Dunin–Żuchowski | †1940 Charków |
zastępca dowódcy | mjr kaw. Stanisław Bukraba | |
kwatermistrz | mjr kaw. Czesław Soroczyński | niemiecka niewola |
adiutant | rtm. Kazimierz Skowroński–Prus | †1940 Charków |
oficer broni | ppor. kaw. Ignacy Władysław Jura | †1940 Charków[22] |
oficer ordynansowy | por. kaw. rez. Stefan Zaremba-Skrzyński[23] | †10 IX 1997[24] |
oficer żywnościowy | chor. Paweł Kijowski | |
płatnik | kpt. int. Marian Stefan Siekierski | internowanie na Węgrzech, †6 XII 1968[24] |
dowódca 1 szwadronu | por. Zygmunt Zajączkowski | |
dowódca I plutonu | ppor. kaw. Antoni Marian Piątkowski | †1940 Charków[25] |
dowódca II plutonu | por. kaw. rez. Zenon Adam Dembiński[26] | |
dowódca III plutonu | por. rez. kaw. dr Tadeusz Deodat Janotka[27] | |
dowódca 2 szwadronu | rtm. Edward Szawłowski | † 21 IX Małoniż |
dowódca 3 szwadronu | rtm. Józef Dokowski | |
dowódca 4 szwadronu | rtm. Eryk Matuszek | 1 Oddz. Rozp., niemiecka niewola[28] |
dowódca szwadronu ckm | rtm. Jerzy Sylwin Bujalski | †1940 Charków[22] |
dowódca I plutonu | ppor. kaw. Zdzisław Romuald Jan Nepomucen Wielowieyski | †1940 Charków[29] |
dowódca II plutonu | ppor. rez. Bolesław Buszczyński | †1940 Charków[30] |
dowódca plutonu łączności | por. kaw. Gustaw Franciszek Szewczyk | †1940 Charków[31] |
dowódca plutonu przeciwpancernego | ppor. kaw. Jan Kanty Skrochowski | PSZ / AK, †21 VIII 1944 |
dowódca szwadronu gospodarczego | rtm. Eugeniusz Ungeheuer | KL Ebensee i Groß-Rosen[28], †1 III 1966[24] |
Pułk w Polskich Siłach Zbrojnych i w Armii Krajowej
edytujW 1940 pułk odtworzony został jako 1 oddział rozpoznawczy im. Księcia Józefa Poniatowskiego. W kampanii francuskiej walczył w składzie 1 Dywizji Grenadierów.
W czasie wojny tradycje pułku były utrzymywane przez oddziały partyzanckie Armii Krajowej oraz oddziały Polskich Sił Zbrojnych.
Symbole pułkowe
edytujSztandar
edytujSztandar ofiarowały matki, żony i siostry oficerów pułku. Poświęcił go w katedrze lwowskiej w kwietniu 1920 r. ks. prałat Bedeni i wręczył przejeżdżającemu przez miasto na front 2 szwadronowi por. Adama Sokołowija. Sztandar przywieziono na front na Ukrainę. Znak był nieprzepisowy, a orzeł na drzewcu osadzony na kuli. W 1935 r. orła zastąpiono przepisowym, z rozpostartymi skrzydłami[32].
Odznaka pamiątkowa
edytuj21 kwietnia 1920 roku Minister Spraw Wojskowych rozporządzeniem L. 872/20 B.P. 1 zatwierdził odznakę pamiątkową 8 pułku ułanów ks. Józefa Poniatowskiego[33][34]. Odznaka o wymiarach 50x50 mm ma kształt krzyża z ramionami emaliowanymi na ciemnoniebiesko. Na poziomych ramionach krzyża wpisano daty „1791” i „1918”, na dolnym numer i inicjał „8 U”. Na środku krzyża okrągła tarcza barwy czerwonej na której wpisano inicjały patrona „JP”, a w otoku wieńca laurowego zwieńczonego u góry złoconą mitrą książęcą PIERWSZY PUŁK. Między ramionami krzyża cztery herby ziemi: krakowskiej, zatorskiej, oświęcimskiej i cieszyńskiej. Odznaka oficerska, dwuczęściowa, wykonana w tombaku srebrzonym, łączona dwoma nitami. Autorem projektu odznaki był Józef Brunicki, a wykonawcą Franciszek Malina z Krakowa[35].
Na naramiennikach poniżej oznaczenia stopni wojskowych widniał monogram JP pod książęcą mitrą, na pamiątkę pierwszego dowódcy i patrona pułku.
Barwy
edytujProporczyk | Opis[36] |
---|---|
Proporczyk (żółtopomarańczowy[37]) złotożółty (żółte ciemne[38]) (stare złoto, po austriacku greises gold) | |
proporczyk dowództwa w 1939 | |
proporczyk 1 szwadronu w 1939 | |
proporczyk 2 szwadronu w 1939 | |
proporczyk 3 szwadronu w 1939 | |
proporczyk 4 szwadronu w 1939 | |
proporczyk szwadronu ckm w 1939 | |
proporczyk plutonu łączności w 1939 | |
Inne | Opis |
Na czapce rogatywce – otok ciemnożółty[39] | |
Szasery ciemnogranatowe, lampasy ciemnożółte, wypustka ciemnożółta[40] | |
„Łapka” (do 1921[e]) – karmazynowa[f] |
|
|
- Marsz 8 pułku ułanów
- Pod miasteczkiem Komarowem batalija wielka,
- Ruskich było na tysiące a ułanów trzysta
- Ruskich było na tysiące a ułanów trzysta
- Hej wy lekkie szwoleżery nie róbcie nam wstydu
- Zaczekajcie pół godziny aż ułani przyjdą,
- Zaczekajcie pół godziny aż ułani przyjdą
- Bo ułani dobrze biją, dobrze atakują
- A jak pójdą na bij-zabij ruskie zrejterują
- A jak pójdą na bij-zabij ruskie zrejterują
- Tam na wzgórzu na dereszu Krzeczunowicz leci
- Wymachuje, rozkazuje "Trzymajcie się dzieci!"
- Wymachuje, rozkazuje "Trzymajcie się dzieci!"
- A ułani dobrze biją, dobrze atakują
- Jak ruszyli na bij-zabij ruskie zrejterują
- Jak ruszyli na bij-zabij ruskie zrejterują
- A z krwawego pola bitwy krwawo słońce schodzi
- I Budionny z Kozakami hen za Dniepr uchodzi
- I Budionny z Kozakami hen za Dniepr uchodzi!
Ułani księcia Józefa
edytuj- Dowódcy pułku
- płk Roman Kawecki (XI 1918 – 14 I 1919)
- ppłk / płk Adam Kiciński (14 I 1919 – 1920)
- mjr / ppłk Henryk Brzezowski (II – VIII 1920 → dowódca VII BJ)
- mjr Karol Rómmel (1920)
- rtm. Kornel Krzeczunowicz (1920-1921)
- mjr Stanisław Riess de Riesenhorst (1921)
- ppłk Adam Rozwadowski-Jordan (1921)
- ppłk Stanisław Riess de Riesenhorst (1921-1922)
- ppłk Władysław Bzowski (1922-1923)
- ppłk Stanisław Riess de Riesenhorst (do III 1923[42] → dowódca 23 puł.)
- ppłk Aleksander Zelio (III[43] – VI 1923 → dowódca 23 puł.[44])
- ppłk kaw. Władysław Bzowski (VI 1923[45] – 1928)
- płk kaw. Stefan Jacek Dembiński (28 I 1928 - 31 III 1930 → dowódca XII BK)
- ppłk / płk kaw. Kazimierz Mastalerz (1930 - VII 1939 → dowódca 18 puł[46])
- ppłk dypl. kaw. Włodzimierz Dunin-Żuchowski (VIII - IX 1939)
- mjr / ppłk dypl. kaw. Włodzimierz Kasperski (1940)
- mjr kaw. Władysław Piniński (1942-1944)
- Zastępcy dowódcy pułku (od 1938 roku - I zastępca dowódcy)
- ppłk SG Jan Władysław Rozwadowski (1922-1923 → słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu)
- ppłk kaw. Michał Cieński (1 III – IV 1924 → zastępca dowódcy 22 puł)
- mjr / ppłk kaw. Jan Kanty Olszewski (IV 1924 – 10 VI 1925 → zastępca dowódcy 5 psk)
- ppłk kaw. Antoni Szuszkiewicz (28 X 1925[47] - 5 V 1927 → p.o. dowódcy 14 puł[48])
- ppłk SG Tadeusz Śmigielski (V 1927[49] - III 1929 → p.o. komendanta PKU Kraków Powiat[50])
- mjr kaw. Franciszek Karassek (6 VII 1929 - 28 I 1931 → rejonowy inspektor koni w Kielcach)
- mjr / ppłk kaw. Władysław Mączewski (26 III 1931[51] - 1935 → Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP)
- Kwatermistrzowie pułku (od 1938 roku - II zastępca dowódcy)
- mjr kaw. Tadeusz Komorowski (1924)
- mjr kaw. Stanisław Ejzerman (1928 - 1929 → stan spoczynku)
- mjr kaw. Leon Dzierdziejewski (6 VII 1929 - 31 III 1930 → rejonowy inspektor koni w Postawach)
- mjr kaw. Czesław Soroczyński (III 1930[52] - IX 1939)
Korpus oficerski
edytujWysoka profesjonalizacja i jeszcze wyższe pochodzenie to cechy charakterystyczne kadry oficerskiej 8 pułku ułanów. O wysokich kwalifikacjach ułanów ks. Poniatowskiego świadczył fakt, iż w 1924 r. 5 oficerów przydzielonych było do Centralnej Szkoły Kawalerii, 4 do Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1 do Inspektoratu Armii IV, 1 do Oficerskiej Szkoły dla Podchorążych, 1 do Wyższej Szkoły Wojennej, 1 do Sztabu Generalnego WP, ponadto mjr Witold Morawski pełnił służbę jako attaché wojskowy w Rumunii, a Jan Władysław Rozwadowski (później wybitny teoretyk wojskowości) odkomenderowany był na studia do Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu. O arystokratycznym pochodzeniu pułku mogły świadczyć natomiast nazwiska oficerów rezerwy, wśród których nie brakowało: Potockich, Sapiehów, Pinińskich, czy też Dzieduszyckich. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w pułku służył Amerykanin – rtm. William S. Mitchell.
Żołnierze 8 pułku ułanów - ofiary zbrodni katyńskiej
edytujBiogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[53] oraz Muzeum Katyńskie[54][g][h].
Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
---|---|---|---|---|
Bohdanowicz Jan Kanty | porucznik rezerwy | Charków | ||
Bujalski Jerzy Sylwin[57] | rotmistrz | żołnierz zawodowy | dowódca szwadronu ckm | Charków |
Buszczyński Bolesław | porucznik rezerwy | dowódca plutonu | Charków | |
Czekaj Władysław | podporucznik rezerwy | prawnik | Najwyższa Izba Kontroli w Krakowie | Katyń |
Dulas Antoni | podporucznik rezerwy | nauczyciel | kier. szkoły w Nakwasinie | Katyń |
Dunin-Żuchowski Włodzimierz | podpułkownik dyplomowany | żołnierz zawodowy | dowódca pułku | Charków |
Jura Ignacy Władysław[58] | podporucznik | żołnierz zawodowy | oficer broni | Charków |
Koziełł-Poklewski Wincenty | rotmistrz w st. sp. | majątek Ludwinowo | Katyń | |
Lulko Edward Jan | podporucznik rezerwy | nauczyciel | Charków | |
Piątkowski Antoni[59] | podporucznik | żołnierz zawodowy | dowódca plutonu | Charków |
Podgórski Franciszek | porucznik rezerwy | dyrektor firmy we Lwowie | ULK | |
Skowroński-Prus Kazimierz | rotmistrz | żołnierz zawodowy | adiutant pułku | Charków |
Szafrański Mieczysław | podporucznik rezerwy | nauczyciel, mgr | szkoła w Warszawie | Charków |
Szewczyk Gustaw[60] | porucznik | żołnierz zawodowy | dowódca plutonu łączności | Charków |
Wielowieyski Zdzisław[61] | podporucznik | żołnierz zawodowy | dowódca plutonu | Charków |
Tradycje pułku
edytujW czasach współczesnych Stowarzyszenie Szwadron Niepołomice w barwach 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego kultywuje tradycje 8 pułku. Jego członkowie przywdziewają mundury i używają wyposażenia zgodnego z tymi jakie obowiązywały ułanów pułku w 1939 roku. Stowarzyszenie bierze udział między innymi w Paradach przy okazji świąt narodowych np. 3 maja lub 11 listopada.
Do tradycji pułku nawiązał Andrzej Wajda. Bohaterowie filmu "Katyń": rtm. Andrzej (Artur Żmijewski) i por. Jerzy (Andrzej Chyra) służą w 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego.
Uwagi
edytuj- ↑ W dzień imienin szefa pułku[1].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[18].
- ↑ rtm. Kazimierz Skowroński pełnił jednocześnie funkcję dowódcy szwadronu gospodarczego.
- ↑ ppor. Zdzisław Tadeusz Januszewski pełnił jednocześnie funkcję dowódcy plutonu w 2. szwadronie.
- ↑ W 1921 roku przywrócono barwne proporczyki w broniach jezdnych.
- ↑ Karmazynowe patki ułanów (zamiast proporczyków) nawiązywały do dawnych barw mundurów i wyłogów tych formacji od XVIII wieku po 1831[41].
- ↑ Jeśli nie zaznaczono inaczej, miejsce służby żołnierzy zawodowych przed mobilizacją podano za: Ryszard Rybka, Kamil Stepan; Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939[55] .
- ↑ Jeśli nie zaznaczono inaczej, informacje o żołnierzach znajdujących się na Białoruskiej Liście Katyńskiej pochodzą z książki: Maciej Wyrwa; Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940[56] .
Przypisy
edytuj- ↑ Filipow i Wróblewski 1992 ↓, s. 18.
- ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 950.
- ↑ Nowak 2010 ↓, s. 143.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 391.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 391–382.
- ↑ Mniszek i Rudnicki 1929 ↓, s. 29.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 392.
- ↑ Śmigielski 1929 ↓, s. 24.
- ↑ Nowak 2010 ↓, s. 144.
- ↑ Śmigielski 1929 ↓, s. 34.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 2-3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 232, sprostowano nazwisko z „Andrzej Sterliński” na „Andrzej Blak”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922 roku, s. 333, unieważnienie zagubionej legitymacji na prawo noszenia legitymacji Orderu VM nr 4398 oraz sprostowanie stopnia wojskowego z „porucznik” na starszy ułan.
- ↑ K. Krzeczunowicz, Do dyskusji nad "Ostatnią kampanią konną", "Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej" 1973, nr 70, s. 486.
- ↑ W uznaniu zasług obywatelskich. 8 p.uł. ks. Józefa Poniatowskiego wręczył swą odznakę p. Tarnowskiemu, „Polska Zbrojna” Nr 344 z 12 grudnia 1928 roku, s. 4.
- ↑ Wojciechowski 2010 ↓, s. 14.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 694.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 957.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 726-727.
- ↑ Przemsza-Zieliński 1995 ↓, s. 105–107.
- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 50.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 643, Stefan Marian Franciszek Aleksander Zaremba-Skrzyński ur. 19 czerwca 1908.
- ↑ a b c Lokalizator grobów. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. [dostęp 2024-08-02].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 409.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 663, ur. 26 sierpnia 1910.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 662, ur. 12 marca 1910.
- ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-08-02].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 592.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 53.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 535.
- ↑ Satora 1990 ↓, s. 200.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 43 z 9 maja 1920 roku, pkt 35.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 9 z 28 lutego 1922 roku, poz. 135.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 176-181.
- ↑ Smaczny 1989 ↓, s. 382.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. nr 27 z 3 sierpnia 1920 roku, poz.636
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. nr 22 z 4 sierpnia 1927 roku, poz.268
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. nr nr 6 z 24 lutego 1928 roku, poz.66
- ↑ Smaczny 1989 ↓, s. 376.
- ↑ Żygulski (jun.) i Wielecki 1988 ↓, s. 116.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 marca 1923, s. 175.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 marca 1923, s. 176.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923, s. 431.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 433.
- ↑ Krzeczunowicz 1960 ↓, s. 227.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 114 z 28 października 1925 roku, s. 614.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 100.
- ↑ Katyń – miejsca pamięci. [dostęp 2022-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-19)].
- ↑ Muzeum Katyńskie – Księgi Cmentarne.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓.
- ↑ Wyrwa 2015 ↓.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 4704.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5583.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 6831.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 7579.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 14191.
Bibliografia
edytuj- Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Adam Mniszek, Klemens Rudnicki: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918-1920.
- Krzysztof Filipow, Bohdan Wróblewski: Odznaki pamiątkowe Wojska Polskiego 1921–1939. Kawaleria. Warszawa: Feniks editions, 1992. ISBN 83-900217-3-0.
- Kornel Krzeczunowicz: Ułani księcia Józefa. Historia 8 Pułku Ułanów ks. Józefa Poniatowskiego 1784-1945. Londyn: Świderski, 1960. OCLC 255962057.
- Kornel Krzeczunowicz, Uzupełnienia do Ułanów księcia Józefa, Londyn 1962,
- Rodowody pułków jazdy polskiej 1914 – 1947, pod red. Kornela Krzeczunowicza, Londyn 1983,
- Kornel Krzeczunowicz, Księgę 200-lecia ułanów ks. Józefa, Londyn 1984.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Jan Przemsza-Zieliński: Wrześniowa Księga Chwały Kawalerii Polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1995. ISBN 83-11-08380-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1. OCLC 26852901.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2. OCLC 148041596.
- Henryk Smaczny: Księga kawalerii polskiej 1914-1947: rodowody, barwa, broń. Warszawa: TESCO, 1989. ISBN 83-00-02555-3. OCLC 23219760.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
- Tadeusz Śmigielski: Zarys historji wojennej 8-go Pułku Ułanów ks. Józefa Poniatowskiego. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Stowarzyszenie Szwadron Niepołomice w barwach 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego
- Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. T. 1 i 2. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-04-11].
- Jerzy Wojciechowski: Kawaleria w planie mobilizacyjnym „S”. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2010. ISBN 978-83-62046-24-9.
- Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Pruszków: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.
- Zdzisław Żygulski (jun.), Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].