9 Dywizjon Taborów
9 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1921 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
9 szwadron taborów |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Brześciu. W 1939 w Brześciu stacjonowała kadra 9 dywizjonu taborów.
Forowanie i zmiany organizacyjne edytuj
W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IX i stacjonował w Brześciu[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr IX[2].
1 października 1925, w „związku z reorganizacją wojsk taborowych”, dywizjon został przeformowany w „9. Szwadron Taborów”. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].
12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 9 skadrowany szwadron taborów został przeformowany w kadrę 9 dywizjonu taborów[6].
W 1939 kadra 9 dywizjonu taborów stacjonowała nadal w Brześciu[8].
Struktura organizacyjna edytuj
Organizacja dywizjonu w 1923[1]
Obsada personalna edytuj
- Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry
- ppłk tab. Aleksander Stolarski (do 9 X 1923 → kierownik Centralnych Składów Taborowych[10][11][12])
- mjr / ppłk tab. Zygmunt Marian Janowski (15 XI 1923[13][14] – 1 X 1925 → szef Taborów DOK IX[15])
- mjr tab. Stefan Józef Michura (1 X 1925[15] – VII 1926 → p.o. szefa Szefostwa Taborowego DOK IX[16])
- rtm. Tadeusz Ignacy Misiak (p.o. od VII 1926[17])
- rtm. / mjr tab. Ludwik Skibiński-Orliński (IV 1929[18] – XI 1935 → dowódca 5 dtab)
- kpt. Romanowski Adam Jan (był III 1939)
- Zastępcy dowódcy dywizjonu
- mjr tab. Zygmunt Marian Janowski (do 15 XI 1923 → p.o. dowódcy dyonu[11])
- kpt. tab. Leon Staniek (p.o. od XII 1923[13])
- mjr tab. Zygmunt Bogusz (XI 1924[19][14] – 1 X 1925 → dowódca 4 szw. tab.[20])
- rtm. tab. Tadeusz Ignacy Misiak (1 X 1925[15] – VII 1926 → p.o. dowódcy szwadronu)
- kpt. tab. Ludwik Skibiński-Orliński (VII 1926[17] – IV 1929 → p.o. dowódcy szwadronu)
- por. tab. Antoni Kowarzyk (od IV 1929[18])
- Komendanci kadry szwadronu zapasowego
- komendant kadry – kpt. Romanowski Adam Jan
- oficer mobilizacyjny – kpt. Wilczyński Eugeniusz
- oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Wąsowicz Stanisław II
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej edytuj
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[25]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Pillich Adam[26] | podporucznik rezerwy | nauczyciel | Gimnazjum im. St. Kostki w Warszawie | Katyń |
| Żołna Sylwester[27] | podporucznik rezerwy | nauczyciel | szkoła powszechna | Charków |
Uwagi edytuj
- ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 9 sk. szw. tab.”, czyli były 9 skadrowany szwadron taborów[7]
- ↑ Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[24].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 832.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1394-1395.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 68 z 27 października 1923 roku, s. 726.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1036.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 948.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 79 z 22 grudnia 1923 roku, s. 737.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 946.
- ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 229, 231.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 231.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 665.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585-586.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 18 kwietnia 1923 roku, s. 256.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 939.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 832.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2852.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 14492.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-08-18].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.