Ałła Pugaczowa

piosenkarka rosyjska i największa gwiazda radzieckiej i rosyjskiej estrady

Ałła Borisowna Pugaczowa (ros. Алла Борисовна Пугачёва; ur. 15 kwietnia 1949 w Moskwie[1]) – radziecka i rosyjska piosenkarka, kompozytorka, aktorka, autorka tekstów, reżyserka i producentka muzyczna. Ludowy Artysta ZSRR, Zasłużony Artysta Federacji Rosyjskiej i laureatka Państwowej Nagrody Federacji Rosyjskiej.

Ałła Pugaczowa
Алла Пугачёва
Ilustracja
Ałła Pugaczowa (2016)
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1949
Moskwa

Zawód, zajęcie

piosenkarka

Alma Mater

Rosyjski Uniwersytet Sztuki Teatralnej

Faksymile
Odznaczenia
Zasłużony Artysta Federacji Rosyjskiej Ludowy Artysta ZSRR Ludowy Artysta RFSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Przyjaźni Narodów (Białoruś) Order św. Mesropa Masztoca Order „Przyjaźń” (Azerbejdżan)

Uznawana za ikonę rosyjskiej piosenki[2][3] i jedną z najpopularniejszych artystek radzieckich i rosyjskich XX wieku[4][5]. Szacuje się, że sprzedała ponad 250 mln egzemplarzy swoich płyt na świecie, co stawia ją w gronie liderów światowego show-biznesu zaraz po grupach The Beatles i ABBA oraz Elvisie Presleyu.

Dysponuje głosem o rozpiętości ponad trzech oktaw (soprankontralt) i charakterystycznej barwie z chrypką. Wykształciła swoisty styl interpretacji, z pogranicza piosenki aktorskiej i rockowej, prezentowany w ramach konceptualnych widowisk estradowych: teatru piosenki.

Życiorys

edytuj

Ukończyła studia na wydziale dyrygentury chóralnej Szkoły Muzycznej im. M. Ippolitowa-Iwanowa w Moskwie oraz na wydziale reżyserii estradowej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej im. A. Łunaczarskiego w Moskwie (1981).

 
Pugaczowa w Berlinie (1976)

W 1975 za interpretację piosenki „Arlekino” otrzymała Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Piosenki „Złoty Orfeusz” w Słonecznym Brzegu. Zwycięstwo na tym prestiżowym socjalistycznym festiwalu umożliwiało wydanie płyty w radzieckiej wytwórni płytowej Miełodija, która wówczas miała monopol na rynku wydawniczym. Wydany w 1975 winylowy krążek z trzema piosenkami nagranymi przez Pugaczową stał się sensacją w ZSRR. Jaskrawa odmienność stylu wykonawczego Pugaczowej wobec dotychczasowych standardów radzieckiej estrady wywołała niesłychany rezonans wśród publiczności. Utwór „Arlekino” stał się radiowym przebojem, Pugaczowa zaczęła regularnie pojawiać się telewizji. Wydany w tym czasie singiel, zatytułowany po prostu „Ałła Pugaczowa”, rozszedł się w nakładzie ponad 15 mln.

W 1978 z piosenką „Wsio mogut koroli” zdobyła Grand Prix 2. Festiwalu Interwizji w Sopocie. Zebrała pochwały za główną rolę w filmie muz. Żenszczina, kotoraja pojot (reż. A. Orłow), do którego skomponowała muzykę i kilka piosenek. Na początku lat 80. stała się w ZSRR obiektem swoistego kultu. Poświęciła się wówczas także pracy kompozytorskiej, tworząc wiele popularnych piosenek, zwłaszcza we współpracy z poetą Ilją Rieznikiem. Od 1985 zwróciła się ku muzyce rockowej.

 
Pugaczowa (2009)

W 1997, reprezentując Rosję z utworem „Primadonna”, zajęła 15. miejsce w finale 42. Konkursu Piosenki Eurowizji w Dublinie. W 1998 zaprezentowała jubileuszowy program Izbrannoje. Występowała z koncertami w większości krajów europejskich, także w USA, Izraelu i Indiach.

Jest laureatką przyznawanego przez International Biographical Centre w Cambridge imiennego medalu 2000 Outstanding Musicians. Została także odznaczona m.in. Orderem Zasług dla Ojczyzny II i III klasy oraz azerbejdżańskim Orderem Przyjaźni.

W latach 2011–2013 była przewodniczącą komisji jurorskiej w programie Faktor A. W 2019 zagrała dwa koncerty jubileuszowe z okazji swoich 70. urodzin – najpierw na Kremlu, a następnie w Mińsku, gdzie otrzymała białoruski Order Przyjaźni Narodów.

Życie prywatne

edytuj

Jest czterokrotnie rozwiedziona. Jej mężami byli: Mykołas Orbakas (1969–1973), Aleksandr Stefanowicz (1976–1980), Jewgienij Bołdin (1985–1993) i Filipp Kirkorow (1994–2005). 23 grudnia 2011 wyszła za młodszego o 27 lat aktora i piosenkarza Maksima Gałkina[6]. Ma trójkę dzieci, córkę Kristinę Orbakaitė (ur. 1971; ze związku z Orbakasem) oraz bliźnięta – Jelizawietę i Garriego (ur. 2013), które urodziła surogatka[7][8].

Należy do najbogatszych Rosjan, pod swoim nazwiskiem produkuje perfumy, buty i odzież. Znana jest również z poddawania się licznym operacjom plastycznym.

28. dnia inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 opuściła Rosję i wyjechała do Izraela. Według mediów, na decyzję o wyjeździe mogły mieć wpływ obawy artystki po krytyce polityki Władimira Putina w sprawie działań na Ukrainie, jakie formułował jej mąż, Maksim Gałkin. Gałkin ma korzenie żydowskie, co według prawa Izraela uprawnia ją do ubiegania się o obywatelstwo tego kraju[9]. Pod koniec sierpnia 2022 wróciła do Rosji, by wziąć udział w pogrzebie Michaiła Gorbaczowa. W październiku 2022 oświadczyła, że znów przebywa w Izraelu[10]. Od 2022 posiada obywatelstwo Izraela.

Przypisy

edytuj
  1. David MacFadyen, Red stars: personality and the Soviet popular song, 1955-1991, McGill-Queen’s Press, 2001, s. 211, ISBN 978-0-7735-2106-3.
  2. Ałła Pugaczowa – primadonna rosyjskiej muzyki – Zespoły i Artyści | Altao.pl [online], altao.pl [dostęp 2019-05-11] (pol.).
  3. Symbole rosyjskiej popkultury [online], jezykowo.pase.pl [dostęp 2019-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] (pol.).
  4. Ałła Pugaczowa kończy 70 lat | dzieje.pl – Historia Polski [online], dzieje.pl [dostęp 2019-05-11] (pol.).
  5. AŁŁA PUGACZOWA JAKIEJ NIE ZNACIE | MUZYKA ROSYJSKA | Portal o współczesnej muzyce rosyjskiej | [online], muzykarosyjska.pl [dostęp 2019-05-11] (pol.).
  6. Алла Пугачева и Максим Галкин поженились [online], mail.ru, 26 grudnia 2012 [dostęp 2013-08-02] (ros.).
  7. Ałła Pugaczowa i Ryszard Kalisz: późne rodzicielstwo coraz bardziej popularne! [online], 2013 [dostęp 2013-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-11] (pol.).
  8. Алла Пугачева и Максим Галкин стали родителями двойняшек, [w:] yugopolis.ru [online], 2013 [dostęp 2021-01-28].
  9. Russian Megastars Alla Pugacheva, Maxim Galkin Flee to Israel, „Haaretz” [dostęp 2022-03-25] (ang.).
  10. Bethan McKernan, Russian pop star who criticised Ukraine war says she is in Israel, „The Guardian”, 10 października 2022, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-02-01] (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Grzegorz Piotrowski: Ałła Pugaczowa – fenomen piosenkarstwa rosyjskiego. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2003. ISBN 978-83-7322-244-1. OCLC 69609377.