ARA Santa Fe (1944)
ARA Santa Fe (S-21) – (ex-USS "Catfish" (SS-339)) zbudowany w stoczni Electric Boat argentyński okręt podwodny, nabyta od Stanów Zjednoczonych amerykańska jednostka typu Balao, zmodernizowana do standardu GUPPY IIA. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami. W trakcie II wojny światowej brał udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku. Po zakończeniu II wojny światowej, 1 lipca 1971 roku okręt został sprzedany Argentynie, gdzie skończył swoją służbę w 1982 roku udziałem w wojnie falklandzkiej, podczas której został poważnie uszkodzony ostrzałem z brytyjskich helikopterów i porzucony przez załogę.
 W 1956 roku pod banderą amerykańską jako USS Catfish (SS-339) | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
6 stycznia 1944 |
| Wodowanie |
19 listopada 1944 |
 US Navy
| |
| Nazwa |
USS Catfish (SS-339) |
| Wejście do służby |
19 marca 1945 |
| Wycofanie ze służby |
1 lipca 1971 |
 Armada de la República Argentina
| |
| Nazwa |
ARA Santa Fe (S-21) |
| Wejście do służby |
1 lipca 1971 |
| Wycofanie ze służby |
25 kwietnia 1982 |
| Los okrętu |
porzucony |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
95 metrów |
| Szerokość |
8,31 metra |
| Zanurzenie testowe |
122 metry |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 11.800 Mm @ 10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 24 torpedy | |
| Załoga |
80 |
Wojna Falklandzka edytuj
W pierwszym okresie operacji „Santa Fe” wykonał zadanie wysadzenia oddziału sił specjalnych oraz zaopatrzenia, „San Luis” natomiast przeprowadził patrol na północ od Wysp Falklandzkich, podczas którego zaatakował brytyjski okręt który wpłynął w sektor jego patrolu. W pierwszym okresie konfliktu „Santa Fe” nie został jeszcze wykryty, toteż patrolował obszar między Wyspą Wniebowstąpienia, a Georgią Południową, w celu przecięcia brytyjskich linii komunikacyjnych. „Santa Fe” był jedynym argentyńskim okrętem podwodnym zaangażowanym w inwazję na Falklandy. Jego pierwszą misją było wysadzenie oddziału komandosów na przylądku Pembroke mającego zająć tamtejszą latarnię morską. W tym celu 26 marca opuścił bazę morską w Mar del Plata, jednak w międzyczasie Brytyjczycy poznali plan ataku i wzmocnili obronę latarni. Wobec zmiany sytuacji dowództwo argentyńskie nie zdecydowało się na atak małym oddziałem komandosów, toteż po otrzymaniu odpowiednich rozkazów, „Santa Fe” 2 kwietnia 1982 roku wysadził oddział na plaży, na północ od latarni. Po przeprowadzeniu kilkudniowego patrolu w tym rejonie, okręt powrócił następnie do bazy. Podczas następnego patrolu połączonego z dostarczeniem 20 ludzi i zaopatrzenia do Georgii Południowej, 24 kwietnia „Santa Fe” wykrył działanie brytyjskiego sonaru aktywnego, sam pozostał jednak nie wykryty[1]. Już jednak następnego dnia, w trakcie przepływania na powierzchni w kierunku głębszych wód umożliwiających zanurzenie, argentyński okręt został wykryty przez brytyjskie śmigłowce i ostrzelany pociskami rakietowymi. Z obawy jednak przed atakiem za pomocą bomb głębinowych oraz torped, dowódca okrętu nie zdecydował się na zanurzenie. „Santa Fe” został w efekcie kilkakrotnie trafiony pociskami, odczuł też skutki pobliskich wybuchów bomb głębinowych. Uszkodzenia jednostki były na tyle poważne, że jej dowódca zdecydował się osadzić okręt na brzegu w Zatoce Króla Edwarda, gdzie załoga porzuciła okręt. Po zajęciu Georgii Południowej przez wojska brytyjskie, „Santa Fe” został zajęty przez Brytyjczyków[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Steven R. Harper, USN: Submarine Operations During Falklands War. Naval War College, Newport, 17 czerwca 1994. [dostęp 2011-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-08)]. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.