Adam Bartosiewicz
Adam Bartosiewicz (ur. 30 stycznia 1900 w Rostkowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1900 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca szwadronu |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |

Życiorys
edytujUrodził się 30 stycznia 1900 w Rostkowie, w powiecie przasnyskim, w rodzinie Franciszka i Marii z Krzykowskich[1]. Ukończył Państwowe Gimnazjum Filologiczne im. Piotra Skargi w Pułtusku i w okresie I wojny światowej działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, nosił pseudonim „Tosio”.
Od 1919 służył w 4 pułku ułanów. Ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii w Grudziądzu. 1 lipca 1925 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[2], a minister spraw wojskowych wcielił do 4 pułku ułanów[3][4][5][6]. 15 lipca 1927 prezydent RP nadał mu stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1927 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[7]. 27 czerwca 1935 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 1 stycznia 1935 i 36. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. W 1937 roku został oddelegowany KOP[9]. Od 1937 roku był dowódcą szwadronu kawalerii KOP „Rokitno”[10]. W 1939 roku, dowódcą 4 szwadronu 1 pułku kawalerii KOP.
W czasie kampanii wrześniowej ciężko ranny w walkach z Niemcami 5 września 1939 w Zygmuntowie nad Wartą. Ewakuowany do szpitala w Łodzi, skąd został przewieziony do Sarn. Po zajęciu Sarn przez Armię Czerwoną, aresztowany przez NKWD w nocy z 21/22 września 1939[9]. Przebywał w obozie w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod poz. 100[1].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[12][13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15][16][17].
25 kwietnia 2010 w Rostkowie odsłonięto pomnik rotmistrza Adama Bartosiewicza[18].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari (za kampanię 1939)[1]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4194 – 30 czerwca 1921[19][20]
- Krzyż Walecznych[21]
- Medal Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[22]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”[23][21]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 18.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 4 lipca 1925 roku, s. 356.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 89 z 4 września 1925, s. 485.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 293, 367.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 17, 104.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 165, 631.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927, s. 225.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 75.
- ↑ a b Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 710.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 137, 945.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 66 [dostęp 2024-10-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Zaproszenie na „Zaduszki Rekonstruktorskie” w Rostkowie | InfoPrzasnysz [online], www.infoprzasnysz.com, 3 listopada 2023 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921, s. 1148.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 406.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 137.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 47.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.