Adam Cybulski
Adam Feliks Cybulski (ur. 14 marca 1896 w Czyżewie, zm. 3 marca 1996 we Wrocławiu) – polski inżynier dróg i mostów, specjalista z zakresu mechaniki budowli, profesor Politechniki Wrocławskiej.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: mechanika budowli | |
| Alma Mater | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Syn Adama[1]. Od 1916 służył w wojsku rosyjskim, był elewem w szkole kawalerii w Jelizawetgradzie, uzyskał tam stopień podporucznika. Podczas rewolucji październikowej wstąpił do II Korpusu Polskiego pod dowództwem generała Sylwestra Stankiewicza. Walczył pod Rarańczą oraz pod Kaniowem. W szeregach 2 pułku ułanów Grochowskich walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej, w stopniu porucznika w 1921 przeszedł do rezerwy. W marcu 1927 został zwolniony od obowiązku służby wojskowej[2].
W 1931 ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, był filistrem Korporacji Akademickiej Welecja. Do wybuchu II wojny światowej pracował w biurach projektowych oraz jako starszy asystent w Katedrze Mechaniki Teoretycznej pod kierunkiem prof. Henryka Czopowskiego. W czasie wojny żołnierz AK. Brał udział w powstaniu warszawskim, gdzie dostał się do obozu jenieckiego w Lubece.
Od 1945 przez rok pracował w Polskim Liceum Budowlanym w Lubece, a następnie powrócił do Polski, zamieszkał w Gliwicach, gdzie pracował na Politechnice Śląskiej jako adiunkt Katedry Statyki Budowli (w latach 1946–1951). Równocześnie od 1946 był pracownikiem Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli Politechniki Wrocławskiej. W latach 1952–1955 dziekanem Wydziału Budownictwa, a od 1955 do 1956 prorektorem uczelni. W 1957 przeprowadził się do Wrocławia. Radny miasta Wrocławia, członek Rady Programowej Poradników Budowlanych przy Polskim Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.
Wydał liczne prace z zakresu obliczeń statycznych ustrojów prętowych z uwzględnieniem metod kinetycznych.
Zmarł we Wrocławiu. Został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny (sektor 1-9-121)[3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Walecznych (1922 w zamian za Krzyż Kaniowski)[4],
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal Niepodległości (25 lipca 1933)[5],
- Odznaka Budowniczego miasta Wrocławia.
Przypisy edytuj
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-05-08].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927, s. 106.
- ↑ Mogily.pl - Cmentarz Parafialny św. Rodziny we Wrocławiu [online], mogily.pl [dostęp 2020-05-08].
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 12, s. 389
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Zenon Prętczyński: Wspomnienia o profesorach Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (z lat studiów 1947–1952). Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005, s. 41-43.
Linki zewnętrzne edytuj
- Cybulski Adam. Wrocławskie Środowisko Akademickie, Twórcy i Ich Uczniowie, 2003. [dostęp 2013-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].