Adam Kulawik

polski polonista

Adam Kulawik (ur. 24 grudnia 1938 w Krakowie) – teoretyk literatury, autor prac teoretycznoliterackich i podręczników akademickich z dziedziny poetyki, autor prozodyjnej teorii wiersza.

Adam Kulawik
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1938
Kraków

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: literaturoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1974

Habilitacja

1986

Profesura

2 czerwca 2000[1]

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

Odznaczenia
Odznaka „Honoris Gratia”

Kariera naukowa edytuj

Był uczniem – obok takich uczonych, jak Z. Kopczyńska, L. Pszczołowska, S. Sawicki, T. Kuryś, Z. Siatkowski, S. Balbus – profesor Marii Dłuskiej. Uczęszczał również na wykłady Stanisława Pigonia, Henryka Markiewicza i Zenona Klemensiewicza, co zapewne wpłynęło na rozszerzenie zainteresowań badawczych. Napisał dwie prace magisterskie: jedną z poetyki, drugą – z językoznawstwa. Jego szerokie zainteresowania zaowocowały rewolucyjną teorią wiersza, opartą nie – jak dotychczas – na powtarzalności ekwiwalentnych jednostek metrycznych, ale na czynnikach prozodyjnych mowy.

Studia polonistyczne ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie w 1964 roku podjął pracę redaktora w krakowskim oddziale Wydawnictwa Ossolineum. Od roku 1969 był pracownikiem naukowym Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stopień doktora uzyskał na podstawie pracy podejmującej temat poezji Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1974), natomiast habilitację – na podstawie rozprawy Wprowadzenie do teorii wiersza (1986). Wykładał na uniwersytetach francuskich – w Aix-en-Provence (1977–1980) i w Caen (1987–1993). Jest twórcą Katedry Teorii Literatury Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, gdzie pracował w latach 1995–1996.

W latach 1998–2009 kierował Katedrą Poetyki i Teorii Literatury na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Nominację profesorską uzyskał w roku 2000. Jest znawcą i aktywnym propagatorem twórczości Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.

Wybrane publikacje edytuj

  • Zarys poetyki (Ewa Miodońska-Brookes, Adam Kulawik, Marian Tatara) (Warszawa 1972)
  • Bal i Arkadia — dwa kluczowe motywy liryki Gałczyńskiego, „Przegląd Humanistyczny” nr 6 (1974)
  • Tak zwany wiersz emocyjny wśród innych metod kształtowania wiersza (Wrocław 1975)
  • Konstanty Ildefons Gałczyński (Wrocław 1977)
  • Wprowadzenie do lektury wiersza współczesnego (Wrocław 1977)
  • Wprowadzenie do teorii wiersza (1988, wyd. 2 jako Teoria wiersza, Kraków 1995)
  • Poetyka. Wstęp do teorii dzieła literackiego (Warszawa 1990, wyd. 2 Kraków 1994, wyd. 3 Kraków 1997)
  • Wersologia: studium wiersza, metru i kompozycji wersyfikacyjnej (Kraków 1999)
  • O wersecie biblijnym, „Ruch Literacki” z. 1 (1999)
  • Jak zrobiony jest „Weiser Dawidek” Pawła Huellego i co z tego wynika, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis: Studia Historicolitteraria” (Kraków 2002)
  • Wersyfikacja i stylistyka w technice aktorskiej (Kraków 2005)
  • Dzieło i życie Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. T. 1, T.2 (pod red. Adama Kulawika i Jerzego S. Ossowskiego.) (Kraków 2005)
  • Posłowie, [w:] A. Kawa, Alchemia, Kraków 2011.
  • Zarys poetyki (Wydaw­nictwo Antykwa, Kraków 2013)
  • Poezja to jest złoty szerszeń. Rzecz o poematach K.I. Gałczyń­skiego (Wydaw­nictwo Antykwa, Kraków 2015)
  • Fenomen Lalki, czyli Zrozumieć Prusa (Wydaw­nictwo Antykwa, Kraków 2020)

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia edytuj

Za pierwszą edycję książki Poetyka. Wstęp do teorii dzieła literackiego (1990) otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. We wrześniu 2006 roku, wspólnie z Jerzym S. Ossowskim, uhonorowany został nagrodą Krakowska Książka Miesiąca za książkę biograficzną Dzieło i życie Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca otrzymał także w maju 2015 za książkę Poezja to jest złoty szerszeń. Rzecz o poematach K.I. Gałczyń­skiego (Kraków 2015). W 2009 – za wybitne zasługi dla miasta Krakowa – otrzymał do prezydenta Jacka Majchrowskiego Odznakę „Honoris Gratia”.

Przypisy edytuj

  1. Prof. dr hab. Adam Kulawik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2022-05-21].[martwy link]

Bibliografia edytuj