Adam Pietraszkiewicz
Adam Pietraszkiewicz (ur. 30 czerwca 1863 w Kijowie, zm. 11 października 1917 we Lwowie) – generał major cesarskiej i królewskiej Armii, nominalny komendant II Legionu Polskiego („Legion Wschodni”).
| ||
 Generał-major
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1863 Kijów | |
| Data i miejsce śmierci | 11 października 1917 Lwów | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1881 - 1917 | |
| Siły zbrojne | .png){kind=small} Armia Austro-Węgier
| |
| Jednostki | 2 Pułk Dragonów 14 Brygada Kawalerii | |
ŻyciorysEdytuj
Syn Ksawerego Pietraszkiewicza[1]. 16 października 1881 wstąpił do Szkoły Kadetów Kawalerii w Mährisch Weißkirchen (obecnie Hranice). W 1898 w służbie liniowej na stanowisku dowódcy szwadronu w 4 Galicyjskim Pułku Ułanów we Lwowie. W grudniu 1907 objął dowództwo 2 Pułku Dragonów w Tarnopolu, a w następnym roku awansował na pułkownika. W lipcu 1912 został komendantem 14 Brygady Kawalerii w Rzeszowie. Na tym stanowisku 18 maja 1913 został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 maja 1913. W pierwszej połowie sierpnia 1914 został uwolniony ze stanowiska komendanta 14 Brygady Kawalerii ze względu na stan zdrowia[2].
27 sierpnia 1914 arcyksiążę Fryderyk Habsburg mianował go komendantem II Legionu Polskiego we Lwowie („Legionu Wschodniego”), lecz powierzonego mu stanowiska, z nieznanych przyczyn, nie objął[3]. Po rozpadzie Legionu Wschodniego był między innymi komendantem obozów jenieckich w Josefstadt (obecnie Jaroměř) i Kleinmünchen (obecnie dzielnica Linzu), a później został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł 11 października 1917 w Szpitalu Garnizonowym we Lwowie. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
PrzypisyEdytuj
- ↑ kijowianin, za udział w "ruchu polskim" skazany "w sołdaty" na Kaukaz. Po powrocie osiadł w Krakowie Czas 1917 nr 476 z 15 października s. 3 [1]
- ↑ Kronika. Z c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”. Nr 182, s. 4, 12 sierpnia 1914.
- ↑ Mieczysław Wrzosek, Polski czyn zbrojny podczas pierwszej wojny światowej 1914-1918 s. 95 postawę generała Pietraszkiewicza, który nie objął stanowiska komendanta Legionu Wschodniego, nazywa zagadkową.
BibliografiaEdytuj
- H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 2, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001.
- Jan Rydel, W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001, ISBN 83-7188-235-1, OCLC 830250410.
- Mieczysław Wrzosek, Polski czyn zbrojny podczas pierwszej wojny światowej 1914-1918, Państwowe Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", Warszawa 1990, ISBN 83-214-0724-2.