Adam Zieliński (prawnik)
Adam Stanisław Zieliński (ur. 28 czerwca 1931 w Pruszkowie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalista z zakresu prawa cywilnego, profesor zwyczajny na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1982–1992 prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, poseł na Sejm X kadencji, w latach 1996–2000 rzecznik praw obywatelskich.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1931 Pruszków | |
| Profesor nauk prawnych | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
| Doktorat | 1968 – nauki prawne | |
| Habilitacja | 1975 – nauki prawne | |
| Profesura | 1989 | |
| Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego | ||
| Okres spraw. | 1982–1992 | |
| Poprzednik | Sylwester Zawadzki | |
| Następca | Roman Hauser | |
| Rzecznik praw obywatelskich | ||
| Okres spraw. | 8 maja 1996–30 czerwca 2000 | |
| Poprzednik | Tadeusz Zieliński | |
| Następca | Andrzej Zoll | |
| Odznaczenia | ||
  
| ||
ŻyciorysEdytuj
Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1968 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych, w 1975 otrzymał stopień doktora habilitowanego. W 1989 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk prawnych.
W latach 1955–1982 orzekał w sądzie powiatowym, a następnie w Sądzie Okręgowym dla m.st. Warszawy. Pracował także w Ministerstwie Sprawiedliwości jako dyrektor departamentu prawnego (od 1970). W latach 1982–1992 zajmował stanowisko sędziego i jednocześnie prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego. Równocześnie zasiadał w Radzie Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów (1976–1984 i 1986–1989), pełnił funkcję członka Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa (Wojciechu Jaruzelskim) oraz był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa (1988–1990)[1].
W 1989 został wybrany na posła na Sejm kontraktowy z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Został wybrany w pierwszej turze głosowania jako jeden z dwóch (obok Mikołaja Kozakiewicza) kandydatów z 35-osobowej listy krajowej[2]. Przewodniczył Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej, ponadto zasiadał w Komisji Konstytucyjnej i Komisji Ustawodawczej oraz w trzech komisjach nadzwyczajnych. Na koniec kadencji pozostał posłem niezrzeszonym.
W latach 1994–1995 pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1996 wybrano go na stanowisko rzecznika praw obywatelskich. W 2000 został zastąpiony przez profesora Andrzeja Zolla.
Został też pracownikiem naukowym Instytutu Prawa Cywilnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i członkiem Komitetu Nauk Prawnych PAN. Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości.
Życie prywatneEdytuj
Z żoną Katarzyną Sójką-Zielińską (1931–2019) miał syna Macieja Zielińskiego (1957–2016), doktora nauk prawnych i radcę prawnego[3].
OdznaczeniaEdytuj
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2005)[4]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (dwukrotnie, 1978 i 1984)
- Złoty Krzyż Zasługi (1964)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [dostęp 2011-11-06].
- ↑ M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 149.
- ↑ Wspomnienie o radcy prawnym Macieju Zielińskim (1957–2016). kirp.pl, 30 sierpnia 2016. [dostęp 2017-08-25].
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 4, poz. 58
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-12-23].
- Nota biograficzna na stronie RPO. [dostęp 2011-08-21].
- Adam Zieliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2011-08-21].