Adela z Szampanii
 |
Ten artykuł od 2009-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Adela z Szampanii, fr. Adèle, Alix lub Alice de Champagne (ur. ok. 1140, zm. 4 czerwca 1206 w Paryżu) – córka Tybalda II Wielkiego, hrabiego Szampanii i Blois, oraz Matyldy, córki Engelberta II z Karyntii. Królowa Francji jako trzecia żona króla Ludwika VII.
| ||||
| ||||
| królowa Francji | ||||
| Jako żona |
króla Francji Ludwika VII | |||
|---|---|---|---|---|
| Poprzedniczka | ||||
| Dane biograficzne | ||||
| Data urodzenia |
ok. 1140 | |||
| Data śmierci | ||||
| Miejsce spoczynku |
opactwo Pontigny | |||
| Ojciec | ||||
| Matka |
Matylda | |||
| Mąż | ||||
| Dzieci | ||||
Poślubiła Ludwika VII (wdowca po Konstancji Kastylijskiej) 13 listopada 1160 r. Dzień wcześniej miał miejsce ich „sekretny” ślub. Adela urodziła królowi dwoje dzieci:
- Filip II Augusta zwanego Dieudonné (ur. 21 sierpnia 1165, zm. 14 lipca 1223), jedynego męskiego potomka Ludwika VII, późniejszego króla Francji
- Agnieszkę Francuską (ok. 1171 – po 1207), późniejszą cesarzową bizantyjską (jako żona Aleksego II Komnena, a następnie Andronika I).
Adela była bardzo aktywna politycznie, współdziałała ze swoimi braćmi: Henrykiem I – hrabią Szampanii, Tybaldem V – hrabią Blois i Wilhelmem, późniejszym (od 1176) arcybiskupem Reims. Pozycja Adeli była na tyle mocna, że w 1164 r. Henryk i Tybald zostali zięciami króla Francji, poślubiając córki króla Ludwika VII z jego pierwszego małżeństwa z Eleonorą Akwitańską, a jej trzeci brat, Wilhelm, otrzymał wówczas biskupstwo Chartres.
Adela i jej bracia poczuli się zagrożeni, gdy jej 15-letni syn Filip August, koronowany na króla Francji w 1179 r., próbując uwolnić się spod wpływu matki i wujów, związał się z Filipem Alzackim, hrabią Flandrii i poślubił jego siostrzenicę, Izabelę z Hainaut. Wniesione w posagu hrabstwo Artois i podpisanie traktaktu z Henrykiem Plantagenetem wzmocniły pozycję młodego króla wobec domów Flandrii i Szampanii. Osłabienie roli na dworze nie przypadło do gustu ani Adeli, ani Filipowi Alzackiemu. Adela zawarła wtedy przymierze z Filipem Alzackim i Hugonem Burgundzkim, próbowała także wciągnąć do sojuszu cesarza Fryderyka Barbarossę[potrzebny przypis]. Ale gdy wybuchły walki w 1181 r., pogodziła się z synem i pomagała mu, gdy ten w 1184 r. usiłował rozwieść się z Izabelą.
Gdy Filip August wyruszał na krucjatę w 1190, ustanowił Adelę regentką Francji. Po jego powrocie w 1192 r. odsunięta od władzy, zajęła się fundowaniem opactw.
Zmarła 4 czerwca 1206 r. i została pochowana w opactwie Pontigny, w pobliżu Auxerre.