Adeodato Giovanni Piazza

włoski duchowny katolicki, karmelita bosy, kardynał

Adeodato Giovanni Piazza OCD (ur. 30 września 1884 w Vigo de Cadore, zm. 30 listopada 1957 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, karmelita bosy, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał, patriarcha Wenecji, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1953-1954.

Adeodato Giovanni Piazza
Kardynał biskup
Ilustracja
Ut sint unum
Aby byli jednym
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

30 września 1884
Vigo de Cadore

Data i miejsce śmierci

30 listopada 1957
Rzym

Miejsce pochówku

Bazylika św. Teresy z Ávili w Rzymie

Sekretarz Świętej Kongregacji Konsystorialnej
Okres sprawowania

1948–1957

Arcybiskup Benewentu
Okres sprawowania

1930–1935

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

karmelici bosi

Prezbiterat

19 grudnia 1908

Nominacja biskupia

29 stycznia 1930
arcybiskup Benevento

Sakra biskupia

24 lutego 1930

Kreacja kardynalska

13 grudnia 1937
Pius XI

Kościół tytularny

S. Prisca
biskup Sabina e Poggio Mirteto

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 lutego 1930

Konsekrator

Basilio Pompilj

Współkonsekratorzy

Raffaele Carlo Rossi
Pio Marcello Bagnoli

Życiorys

edytuj

W 1897 rozpoczął naukę w szkole karmelitów w Treviso. 6 sierpnia 1902 otrzymał habit zakonny w nowicjacie u karmelitów bosych. Śluby złożył rok później. W latach 19041906 służył w korpusie medycznym włoskiej armii w Treviso. Śluby wieczyste złożył w 1907 i otrzymał jednocześnie święcenia niższe z rąk biskupa Treviso bł. Andrea Giacinto Longhini. Święcenia kapłańskie przyjął 19 grudnia 1908. Udzielił ich Patriarcha Wenecji kardynał Aristide Cavallari. Studia teologiczne ukończył w 1910. Później służył swemu zakonowi m.in. jako nauczyciel w jednym z domów zakonnych i przełożony klasztoru w Tombetta Veronese. W czasie I wojny światowej był kapelanem w szpitalu polowym w Montecatini. Po wojnie był odpowiedzialny za nowicjat w Brescii, a od 1921 służył jako przełożony konwentu w Adrio. W latach 19221925 był sekretarzem superiora generalnego swego zakonu w Rzymie. Od 1925 piastował funkcję prokuratora generalnego karmelitów.

29 stycznia 1930 mianowany arcybiskupem Benevento. Sakry udzielił mu kardynał Basilio Pompilj. 16 grudnia 1935 został patriarchą Wenecji. Kreowany kardynałem na konsystorzu z grudnia 1937. Brał udział w konklawe 1939. 1 października 1948 mianowany sekretarzem Świętej Kongregacji Konsystorialnej. Opuścił tym samym Wenecję i rozpoczął pracę w Kurii. W 1949 podniesiony do rangi kardynała-biskupa Sabina e Poggio Mirteto. Konsekrował na biskupów 9 przyszłych kardynałów, m.in. Egidio Vagnozziego, Giovanniego Urbaniego, Sebastiano Baggio i Luigiego Raimondi. Pochowany został w jednym z rzymskich kościołów.

Bibliografia

edytuj