Adolf Jan Łazor
Adolf Jan Łazor (ur. 17 czerwca 1888, zm. 25 kwietnia 1950) – podpułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego.
 podpułkownik uzbrojenia
| |
| Data urodzenia |
17 czerwca 1888 |
|---|---|
| Data śmierci |
25 kwietnia 1950 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Pułk Armat Polowych Nr 28, |
| Stanowiska |
dyrektor nauk |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 17 czerwca 1888. Był synem Jana (1863-1924, przemyski drukarz) i Katarzyny (1859–1938). W 1909 ukończył C. K. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu[1].
W C. K. Armii został mianowany kadetem w rezerwie artylerii polowej i górskiej z dniem 1 stycznia 1912[2]. Od tego czasu był przydzielony do pułku armat polowych Nr 28 w Przemyślu[3][4]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień podporucznika w rezerwie artylerii polowej i górskiej[5]. Do około 1916 nadał był przydzielony do pap nr 28[6]. Został awansowany na stopień porucznika z dniem 1 maja 1916[7]. Od tego czasu był przydzielony do pułku haubic polowych Nr 2[8], a około 1918 do pułku artylerii polowej nr 102[9].
Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego 1 listopada 1918 jako oficer byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 maja 1916[10]. Rozkazem z 19 lutego 1919 został przydzielony do DOW Przemyśl[11]. Został awansowany do stopnia majora uzbrojenia ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[12][13]. W 1923 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Uzbrojenia X służył w Centralnym Składzie Uzbrojenia nr 5 w Przemyślu[14][15].
W 1928 pozostawał w kadrze oficerów artylerii z przydziałem do Inspekcji Technicznej Uzbrojenia[16]. 6 lipca 1929 został przeniesiony do Szkoły Zbrojmistrzów w Warszawie na stanowisko dyrektora nauk[17][18]. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 2. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[19]. Do 1939 był dyrektorem nauk Szkoły Uzbrojenia w Warszawie[20]. Wiosną 1939 pełnił służbę w Departamencie Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku przewodniczącego komisji do opracowania tabel i instrukcji[21].
Zmarł 25 kwietnia 1950 i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A8-4-19)[22][23].
Jego żoną była Cecylia z domu Halpern (zm. w 1997 w wieku 103 lat), a ich dziećmi byli uczestnicy powstania warszawskiego: Krystyna (1926–2016)[24] i Jerzy Jan (1929–2003)[25].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[26][27][28]
- Medal Niepodległości (6 czerwca 1931)[29][30]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry, ok. 1913)[4]
Przypisy edytuj
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu za rok szkolny 1909. Przemyśl: 1909, s. 38, 39.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 930.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 978.
- ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 815.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 669.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 715.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 853.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 957.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1184.
- ↑ 745. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 558, Nr 23 z 1 marca 1919.
- ↑ 815. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 622, Nr 25 z 6 marca 1919.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1245.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1344, 1362.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1231, 1243.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440, 502.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 205.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 296, 825.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 328.
- ↑ Książka telefoniczna. genealogyindexer.org, 1939. s. 230. [dostęp 2017-03-12].
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 439.
- ↑ Adolf Łazor. nekropole.info. [dostęp 2017-03-07].
- ↑ Lista pochowanych. Adolf Łazor. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
- ↑ Krystyna Łazor. 1944.pl. [dostęp 2017-03-12].
- ↑ Powstańcze Biogramy - Jerzy Łazor [online], www.1944.pl [dostęp 2020-12-14] (pol.).
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża Zasługi. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 19, 19 marca 1935.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 352.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Odznaczeni Medalem Niepodległości. „Słowo Polskie”, s. 8, Nr 159 z 12 czerwca 1931.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.