Adopcja serca

Adopcja serca (Adopcja na odległość, Adopcja Miłości) – forma pomocy ubogim dzieciom (najczęściej z krajów Trzeciego Świata), która służy tworzeniu partnerstwa między nimi a ofiarodawcami (rodzinami, osobami indywidualnymi czy grupami osób, jak wspólnota parafialna, grupa duszpasterska czy klasa szkolna). Darczyńcy – osoby fizyczne bądź firmy – deklarują się, podpisując deklarację wspierania dziecka lub dzieci w formie comiesięcznych opłat (zwykle 15-20 dolarów) na wyżywienie, odzież, kształcenie, ochronę zdrowia i zaspokojenie innych potrzeb. Najczęściej są to sieroty, wychowywane przez dalszą rodzinę lub ludzi obcych (nierzadko wdowy), którzy jednak – sami mając kilkoro dzieci – bez pomocy finansowej z Europy lub Ameryki nie byliby w stanie zapewnić im wykształcenia. Adopcja Serca obejmuje też dzieci pokrzywdzone przez los, które w inny sposób nie mogłyby otrzymać wykształcenia, np. dzieci osób dotkniętych trądem, ofiary tsunami itp.

Opłaty wprowadzane są na minimum rok. W przypadku gdy osoba indywidualna lub firma zadeklarowała wpłaty kwot niższych niż koszt utrzymania jednego dziecka, dziecko to posiadać może więcej niż jednego „rodzica adopcyjnego”. Ideą jest poprawienie warunków rozwoju i polepszenia startu życiowego osieroconych i bardzo ubogich dzieci w krajach Trzeciego Świata. Rodzice nie mają bezpośredniego kontaktu z dziećmi, choć zazwyczaj istnieje możliwość nawiązania korespondencji. Odbywa się to wówczas za pośrednictwem organizacji, które organizują akcję Adopcji Serca.

W Polsce tą formą pomocy zajmują się ruchy katolickie (Ruch Solidarności z Ubogimi Trzeciego Świata „Maitri”, a w jego ramach organy prawne poszczególnych ośrodków Ruchu: Stowarzyszenie Ruchu MAITRI w Gdańsku, Stowarzyszenie Adopcji Serca Maitri w Bytomiu czy Stowarzyszenie Wymiany i Pojednania w Warszawie), zakony (księża pallotyni, salezjanie siostry karmelitanki), instytuty świeckie (Sekretariat Misyjny Jeevodaya należący do Instytutu Prymasa Wyszyńskiego, organizacje kościelne Caritas), stowarzyszenia (Salezjański Wolontariat Misyjny „Młodzi Światu”). Wspierają one dzieci m.in. z Rwandy, Burundi, Demokratycznej Republiki Konga, Kamerunu, Sudanu, Boliwii, Indii, Sri Lanki, Indonezji, Tajlandii, Tanzanii.

Jan Paweł II, Evangelium Vitae: „Szczególnie wymownym znakiem solidarności między rodzinami jest adopcja. Wśród różnych form adopcji warto zalecić także adopcję na odległość. Ten typ adopcji nie łączy się z koniecznością wyrwania dzieci z naturalnego środowiska”.

Coraz więcej osób włącza się do społeczności „rodziców adopcyjnych na odległość”. Dla tych dzieci to jedyna szansa na wyjście z kręgu biedy, a dla wspierających ogromna radość z niesienia pomocy.