Sawannik

rodzaj gryzoni
(Przekierowano z Aethomys)

Sawannik[2] (Aethomys) – rodzaj ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Sawannik
Aethomys
O. Thomas, 1915[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – sawannik transwalski (A. ineptus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Arvicanthini

Rodzaj

sawannik

Typ nomenklatoryczny

Epimys hindei O. Thomas, 1902

Gatunki

13 gatunków (w tym 4 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[3][4][5].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 120–200 mm, długość ogona 112–203 mm, długość ucha 15–32 mm, długość tylnej stopy 25–39 mm; masa ciała 56–158 g[4][6].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1915 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na łamach The Annals and Magazine of Natural History[1]. Na gatunek typowy Thomas wyznaczył (oryginalne oznaczenie) sawannika równikowego (A. hindei).

Etymologia edytuj

Aethomys: gr. αιθος aithos ‘ognisty, płomienny’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[7][6][3][2]:

Opisano również gatunki wymarłe[8]:

Przypisy edytuj

  1. a b c O. Thomas. List of Mammals (exclusive of Ungulata) collected on the Upper Congo by Dr. Christy for the Congo Museum, Tervueren. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eihght Series. 16 (96), s. 477, 1915. (ang.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 263. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 516–518. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 756–758. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Aethomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-12].
  6. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 332. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-13]. (ang.).
  8. J.S. Zijlstra, Aethomys Thomas, 1915, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-13] (ang.).
  9. a b Ch. Denys. Deux nouvelles espèces d’Aethomys (Rodentia, Muridae) à Langebaanweg (Pliocène, Afrique du Sud): Implications phylogénétiques et paléoécologiques. „Annales de Paleontologie”. 76, s. 41–69, 1990. (fr.). 
  10. H.B. Wesselman: The Omo micromammals. Systematics and paleoecology of early man sites from Ethiopia. W: M.K. Hecht & F.S. Szalay (redaktorzy): Contributions to Vertebrate Evolution. Cz. 7. Basel: Karger, 1984, s. 1–219. ISBN 978-3-8055-3935-7. (ang.).
  11. J.-J. Jaeger: Les Rongeurs (Mammalia, Rodentia) du Pléistocène inférieur d’Olduvai Bed I (Tanzanie). Iè partie: les Muridés. W: R.J.G. Savage & S.C. Coryndon (redaktorzy): Fossil vertebrates of Africa. London: Academic, 1976, s. 58–120. (fr.).