Agnieszka Dziemianowicz-Bąk
Agnieszka Ewa Dziemianowicz-Bąk (ur. 20 stycznia 1984 we Wrocławiu[1]) – polska polityczka, pedagożka, filozofka, badaczka i działaczka społeczna, doktor nauk humanistycznych, posłanka na Sejm IX i X kadencji, od 2023 minister rodziny, pracy i polityki społecznej[b] w trzecim rządzie Donalda Tuska.
 Agnieszka Dziemianowicz-Bąk (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 stycznia 1984 |
|---|---|
| Minister rodziny, pracy i polityki społecznej | |
| Okres |
od 13 grudnia 2023 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Wykształcenie, działalność naukowa i zawodowa edytuj
Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego nr III im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu (2003)[4]. Ukończyła pedagogikę na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych (2008) oraz filozofię na Wydziale Nauk Społecznych (2009) na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2009 rozpoczęła studia doktorskie w Instytucie Filozofii UWr[5]. W 2018 uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie filozofii na podstawie napisanej pod kierunkiem profesora Adama Chmielewskiego pracy pt. Reprodukcja – Opór – Upełnomocnienie. Radykalna krytyka edukacji we współczesnej zachodniej myśli społecznej[6]. Autorka artykułów i publikacji naukowych[5][7].
W maju 2010 podjęła stałą współpracę z Ośrodkiem Myśli Społecznej im. Ferdynanda Lassalle’a we Wrocławiu. W latach 2010–2016 pracowała jako asystentka naukowa w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie, gdzie zajmowała się badaniem i analizą polityki edukacyjnej[7]. Badała działalność oświatową samorządów, działała w organizacjach aktywizujących młodzież z małych miejscowości oraz zakładała przedszkola na terenach wiejskich[8].
Działalność polityczna edytuj
Od września 2015 do lutego 2019[9] była działaczką Partii Razem (od grudnia 2015 jako członkini zarządu krajowego tego ugrupowania[5]). W czasie kampanii przed wyborami parlamentarnymi w 2015 koordynowała pracę dolnośląskiego biura prasowego partii.
Brała udział w organizacji tzw. czarnego protestu przeciwko ograniczeniu prawa do wykonywania aborcji w Polsce[10].
Od 2017 reprezentowała Partię Razem w założonym przez Janisa Warufakisa paneuropejskim ruchu DiEM25[11]. W wyborach samorządowych w 2018 otwierała okręgową listę swojego ugrupowania do Sejmiku Województwa Dolnośląskiego, nie została wówczas wybrana na radną[12]. W lutym 2019 wystąpiła z Partii Razem, motywując swoją decyzję brakiem akceptacji dla przyjętej przez tę partię strategii przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w tym samym roku[13]. W sierpniu 2019 została wybrana do zespołu koordynacyjnego DiEM25[14].
W kwietniu 2019 założyła inicjatywę „Wrocław Wspiera Nauczycieli”, która w trakcie trwającego strajku generalnego w oświacie, zainicjowanego przez Związek Nauczycielstwa Polskiego, organizowała m.in. demonstracje i wiece poparcia dla postulatów strajkujących we Wrocławiu[15][16]. Agnieszka Dziemianowicz-Bąk w swoich wypowiedziach podkreśla również sprawy wolności osobistych, równouprawnienia osób LGBT czy dostępu kobiet do aborcji[17]. Była organizatorką wystosowania do rządu i ministra edukacji narodowej apelu o pilną realizację postulatów strajkowych nauczycieli, pod którym podpisało się około 50 tys. osób[18].
W 2019 została kandydatką w wyborach parlamentarnych z ostatniego miejsca na liście Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu wrocławskim[19] (z rekomendacji Wiosny[20]). W wyborach otrzymała 14 257 głosów, uzyskując mandat posłanki IX kadencji[21]. W Sejmie została członkinią Komisji do Spraw Unii Europejskiej oraz Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, a także przewodniczącą Parlamentarnego Zespołu ds. Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego[22].
W marcu 2020 podczas trwającej pandemii COVID-19 w ramach swojego biura poselskiego zainicjowała „Poselską Pomoc Pracowniczą”, ośrodek wsparcia dla pracowników poszkodowanych przez kryzys gospodarczy i nieuczciwych pracodawców. W lipcu zadeklarowała rozszerzenie działalności poprzez powołanie Biura Interwencji Obywatelskich[23].
W 2020 była współprzewodniczącą sztabu Roberta Biedronia podczas kampanii przed wyborami prezydenckimi[24]. We wrześniu 2021 przystąpiła do Nowej Lewicy, dołączając do frakcji SLD[25]. W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w okręgu gdyńskim, otrzymując 30 631 głosów[26].
12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał ją na urząd ministra rodziny, pracy i polityki społecznej w trzecim rządzie Donalda Tuska[27][28]. Następnego dnia została przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołana na to stanowisko[29]. W styczniu 2024 została powołana przez prezydenta w skład Rady Dialogu Społecznego[30].
Wyróżnienia edytuj
- Umieszczenie wraz z Barbarą Nowacką na liście FP Top 100 Global Thinkers opracowanej przez amerykański magazyn „Foreign Policy” (2016)[10]
- Nagroda „Korony Równości” w kategorii „życie polityczne” przyznana w plebiscycie Kampanii Przeciw Homofobii za zaangażowanie w walkę o równe prawa dla społeczności LGBTQI (2020)[31][32][33]
Życie prywatne edytuj
Córka polskiego Żyda Remigiusza[34][35] oraz Mirosławy[34]. Jest zamężna[36].
Wyniki wyborcze edytuj
| Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
|---|---|---|---|---|---|
| 2018 | Partia Razem | Sejmik Województwa Dolnośląskiego | nr 1 | 3566 (1,40%) [12]
| |
| 2019 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm IX kadencji | nr 3 | 14 257 (2,18%) [21]
| |
| 2023 | Nowa Lewica | Sejm X kadencji | nr 26 | 30 631 (4,49%) [26]
| |
Uwagi edytuj
- ↑ Dorota Bojemska zajmowała stanowisko ministra rodziny i polityki społecznej.
- ↑ Urzędowa nazwa stanowiska członka Rady Ministrów to minister; Agnieszka Dziemianowicz-Bąk określa się feminatywem ministra[2]. Formę tę zastosowano również w rządowym portalu Gov.pl[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2019-11-07].
- ↑ Maski opadają! Dziemianowicz-Bąk zapowiada: Klauzula sumienia powinna być wykreślona. To relikt, który powinien zniknąć. wpolityce.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Skład Rady Ministrów. gov.pl. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. dziemianowicz-bak.pl. [dostęp 2019-11-12].
- ↑ a b c Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. oko.press. [dostęp 2016-12-12].
- ↑ Dr Agnieszka Ewa Dziemianowicz-Bąk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-11-07].[martwy link]
- ↑ a b Ewelina Latosek: Dziemianowicz-Bąk: Intensywnie budujemy struktury. trybuna.eu, 23 grudnia 2015. [dostęp 2019-02-14].
- ↑ Zarząd Krajowy. partiarazem.pl. [dostęp 2016-12-12].
- ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk odchodzi z Partii Razem. interia.pl, 14 lutego 2019. [dostęp 2019-02-14].
- ↑ a b Global Thinkers 2016: the challengers: Agnieszka Dziemianowicz-Bak and Barbara Nowacka. foreignpolicy.com, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (ang.).
- ↑ Berlin May 25: DiEM25. diem25.org. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
- ↑ a b Wybory samorządowe 2018. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-06-02].
- ↑ Michał Sutowski: Dziemianowicz-Bąk: Gdybym została, mogłabym pożałować. krytykapolityczna.pl, 27 lutego 2019. [dostęp 2019-02-28].
- ↑ The results are in: here’s who was elected to lead our movement. diem25.org, 16 kwietnia 2022. [dostęp 2019-08-19]. (ang.).
- ↑ Karolina Kijek: „Wrocław wspiera nauczycieli”. W niedzielę demonstracja pod pręgierzem. wyborcza.pl, 1 kwietnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk: Solidarność wymaga zaufania. krytykapolityczna.pl, 23 kwietnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Stara, młoda czy żadna? O przyszłości lewicy. kulturaliberalna.pl, 9 lipca 2019. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ 50 tys. podpisów pod apelem o pilną realizację postulatów strajkowych nauczycieli. portalsamorzadowy.pl, 16 kwietnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Bartosz Senderek: Lewica zaprezentowała swoich kandydatów z Wrocławia. tuwroclaw.com, 21 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Posłowie Lewicy i KO podzieleni ws. opłatka w Sejmie. pap.pl, 7 grudnia 2019. [dostęp 2021-09-24].
- ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2022-09-27].
- ↑ Agnieszka Dziemianowicz-Bąk. sejm.gov.pl. [dostęp 2020-05-10].
- ↑ Posłanka Lewicy otwiera Biuro Interwencji Obywatelskich. Pomoże m.in. kobietom i osobom LGBT. onet.pl, 2020-07-20. [dostęp 2020-07-22].
- ↑ Robert Biedroń: w środę restart kampanii. wnp.pl, 20 maja 2020. [dostęp 2020-05-20].
- ↑ Posłanka Agnieszka Dziemianowicz-Bąk dołączyła do Nowej Lewicy. wnp.pl, 24 września 2021. [dostęp 2021-09-24].
- ↑ a b Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2023-10-17].
- ↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
- ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
- ↑ Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów. prezydent.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
- ↑ Karolina Gawot: Prezydent powołał ministrów do Rady Dialogu Społecznego. interia.pl, 30 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-30].
- ↑ Kampania Przeciw Homofobii przyznała Korony Równości za wspieranie społeczności LGBT+. noizz.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
- ↑ Mateusz Witczak: Korony Równości. Kilka pokoleń przeciw homofobii. polityka.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
- ↑ Magdalena Chrzczonowicz, Agata Szczęśniak: OKO.press z Koroną Równości! Nagrodzono też Wandę Traczyk-Stawską, Agnieszkę Dziemianowicz-Bąk, Atlas Nienawiści. oko.press, 27 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
- ↑ a b Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-06-23].
- ↑ Mocne wystąpienie polskiego Żyda na promocji książki o Jedwabnem. dorzeczy.pl, 27 listopada 2019. [dostęp 2024-01-08].
- ↑ Weronika Misiuk: Kim jest posłanka Agnieszka Dziemianowicz-Bąk? Oto kilka faktów z jej życia. radiozet.pl, 17 listopada 2023. [dostęp 2023-11-18].