Aiguilles d’Arves

Aiguilles d’Arves – (pol. Igły Arves) - zespół trzech wyraźnie odrębnych szczytów w postaci potężnych, skalnych turni w masywie Arves w Alpach francuskich, na południe od Maurienne:

• L’Aiguille Meridionale (Igła Południowa; 3514 m n.p.m.) - najwyższy szczyt całego masywu;
• L’Auguille Centrale (Igła Centralna; 3513 m n.p.m.), oddzielona od poprzedniej przełęczą col de Gros Jean (3 265 m);
• L’Aiguille Septentrionale (Igła Północna; dwuwierzchołkowa: 3364 i 3358 m n.p.m., z racji wyglądu nazywana Tête de Chat czyli Głowa Kota), oddzielona od poprzedniej przełęczą col des Aiguilles d'Arves (3 163 m).

Aiguilles d’Arves

Aiguilles d' Arves, widziane z masywu Cerces. Od lewej do prawej: L’Aiguille Meridionale, L’Auguille Centrale i dwuwierzchołkowa L’Aiguille Septentrionale
Państwo	Francja, Sabaudia
Położenie	Sabaudia
Pasmo	Massif des Arves↗
Wysokość	3514 m n.p.m.
Położenie na mapie Francji Aiguilles d’Arves
45°07′23″N 6°20′04″E

Położenie

Szczyty Igieł Arves, położone około pięćdziesięciu kilometrów na wschód od Grenoble, w masywie Arves, należą do dorzecza Maurienne i oddzielają doliny Arvan na zachodzie i Valloirette na wschodzie. Jedynie południowa igła okrywa basen Oisans. Znajdują się na granicy departamentów Sabaudia i Alp Wysokich.

Historia

Centralny szczyt (L'Aiguille Centrale) został po raz pierwszy zdobyty przez braci Pierre’a Alexisa i Benoît Nicolasa Magnina z pobliskiego Saint-Michel-de-Maurienne 2 września 1839 roku. Jako dowód zbudowali oni na nim kopiec z kamieni i zostawili dwie sardyńskie monety pod skałą na szczycie.

Południowy szczyt (L’Aiguille Meridionale) po raz pierwszy zdobyli szwajcarscy przewodnicy górscy, Christian i Ulrich Almer oraz ich amerykański klient, W.A.B. Coolidge z Nowego Jorku. W latach 70 i 80 XIX wieku Coolidge dokonywał pierwszych wejść na szczyty, szczególnie w Alpach Delfinackich. Wcześniej ta sama grupa wspięła się na L’Auguille Centrale, w 1874 r. Na szczycie znaleźli wprawdzie kopiec zbudowany przez braci Magninów, ale przypisali go legendarnemu łowcy kozic. Dzień po zdobyciu L’Aiguille Meridionale, w 1878 Benoît Magnin poinformował ich o swoim wejściu, które miało miejsce 39 lat wcześniej.

Geografia

„Zły krok” na Aiguille Méridionale d’Arves pokazuje Ludwiga Purtschellera i Karla Blodiga. Ilustracja: E.Compton, 1895

Szczyty tworzące Aiguilles d’Arves.

Nazwa	Tłumaczenie	Wysokość	Pierwsze wejście
L’Aiguille Meridionale	Igła Południowa	3514 m	Ojciec i syn Almerowie oraz W.A.B. Coolidge, 22 lipca 1878
L’Aiguille Centrale	Igła Centralna	3513 m	Pierre Alexis i Benoît Nicolas Magnin, w 1839
L’Aiguille Septentrionale, Bec Nord	Igła Północna, wierzchołek północny	3364 m	W.A.B. Coolidge oraz ojciec i syn Almerowie, 23 lipca 1878
L’Aiguille Septentrionale, Bec Sud	Igła Północna, wierzchołek południowy	3358 m	Margaret Brevoort i W.A.B. Coolidge, 3 lipca 1873

• Pierwszego trawersowania wszystkich trzech szczytów (w trakcie trzydniowej wspinaczki) dokonali w 1902 r. E. Pichl i E. Hacker.

Panoramiczny widok masywu Aiguilles d'Arves z drogi w rejonie Saint-Jean-d'Arves

Linki zewnętrzne

• Geologia igieł Arves (fr.)