Albert Wolff (dyrygent)

Albert Wolff
Imię i nazwisko	Albert Louis Wolff
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1884 ; Paryż
Pochodzenie	holenderskie
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1970 ; Paryż
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	dyrygent, kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Albert Louis Wolff^[1]^[2] (ur. 19 stycznia 1884 w Paryżu, zm. 20 lutego 1970 tamże^[1]^[2]) – francuski dyrygent i kompozytor pochodzenia holenderskiego^[2].

Życiorys edytuj

Studiował w Konserwatorium Paryskim, gdzie jego nauczycielami byli Xavier Leroux, André Gedalge i Paul Vidal^[1]^[2]. Od 1907 do 1911 roku pełnił funkcję organisty w kościele św. Tomasza z Akwinu w Paryżu^[1]. W 1908 roku rozpoczął współpracę z Opéra-Comique w charakterze korepetytora chóru, w 1911 roku debiutował tamże w roli dyrygenta, prowadząc przedstawienie La Jota Raoula Laparry^[1]^[2]. W kolejnych latach działał w Buenos Aires, Neapolu, Kopenhadze, Oslo i Sztokholmie^[1]. W latach 1919–1921 dyrygował dziełami kompozytorów francuskich w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, tam też w 1919 roku poprowadził prapremierę swojej opery L’oiseau bleu^[1]^[2]. Od 1921 do 1924 pełnił funkcję dyrektora muzycznego Opéra-Comique^[1]^[2]. Od 1925 roku pełnił obowiązki drugiego dyrygenta Concerts Pasdeloup, w latach 1934–1940 był ich głównym dyrygentem^[1]^[2]. Od 1928 do 1934 roku dyrygował również orkiestrą Concerts Lamoureux^[1]^[2]. W latach 1938–1945 prowadził orkiestrę Teatro Colón w Buenos Aires^[1]. Między 1940 a 1945 rokiem odbył liczne podróże koncertowe po Ameryce Południowej^[1]^[2]. Po powrocie do Francji pełnił w sezonie 1945/1946 funkcję dyrektora generalnego Opéra-Comique^[1]^[2]. Od 1949 roku dyrygował gościnnie w Opéra de Paris^[1]^[2].

Jako dyrygent propagował współczesną muzykę francuską^[1]^[2]. Dokonał licznych nagrań płytowych m.in. dla PolyGram i Decca Records^[1]. Poprowadził prawykonania licznych dzieł, m.in. La brebis égarée (1923) i I Koncertu fortepianowego (1933) Dariusa Milhauda, IV Symfonii Alberta Roussela (1934), Les mamelles de Tirésias Francisa Poulenca (1947) i I Symfonii Marcela Landowskiego (1949)^[1].

Kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

poemat symfoniczny La randonnée de l’âme défunte (1926)
Koncert fletowy (1943)
Symfonia A-dur (1951)

Utwory kameralne

Kwintet na instrumenty dęte (1947)
Trio na flet, obój i klarnet (1954)

Utwory fortepianowe

Partie de campagne (1905)
3 pièces marocaines (1923)

Pieśni

La premiere leçon (1905)
6 mélodies (1907)
La ronde fleurie (1908)
Les deux cortèges (1923)
Ruines du cour (1923)
L’éternelle chanson (1924)
Mirages (1925)
3 poèmes intimes (1927)

Utwory religijne

Miseremini mei na bas, chór i organy (1910)
Ave Maria na tenora, bas, skrzypce, wiolonczelę, harfę i organy (1911)
Requiem na głosy solowe, chór i orkiestrę (1939)
Ave Maria na alt i organy (1952)

Opery

Soeur Béatrice (1911, wyst. Nicea 1948)
Le marchand de masques (1914, wyst. Nicea 1914)
L’oiseau bleu (1919, wyst. Nowy Jork 1919)

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 245. ISBN 978-83-224-0935-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3966–3967. ISBN 0-02-865571-0.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 245. ISBN 978-83-224-0935-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3966–3967. ISBN 0-02-865571-0.

[1]

[2]