Aleja Ignacego Daszyńskiego w Krakowie

ulica w Krakowie

Aleja Ignacego Daszyńskiego (potocznie Planty Daszyńskiego) – aleja w Krakowie w dzielnicy II, na Grzegórzkach.

aleja Ignacego Daszyńskiego
Grzegórzki
Ilustracja
Widok alei od skrzyżowania z ulicą Masarską i Galerii Kazimierz w kierunku północno-zachodnim.
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

0,9 km

Przebieg
ul. Matalowców, ul. Grzegórzecka
ul. ks. W. Gurgacza, ul. W. Pola
ul. J. K. Chodkiewicza
ul. ks. F. Blachnickiego, ul. Masarska
ul. Podgórska
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „aleja Ignacego Daszyńskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „aleja Ignacego Daszyńskiego”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „aleja Ignacego Daszyńskiego”
Ziemia50°03′22,5″N 19°57′11,4″E/50,056260 19,953170

Przebieg i zabudowa edytuj

Leży na naturalnym przedłużeniu ulicy Józefa Dietla, w związku z dawnym przebiegiem koryta Starej Wisły w śladzie tych dwóch dzisiejszych arterii. W nawiązaniu uprzedniej ulicy, powstała kompozycja jej założenia urbanistycznego charakteryzująca się centralnym pasem zieleni, dwiema jezdniami i zabudową w pierzejach. Kończy się na bulwarach wiślanych.

Najbardziej wysunięta na południe część alei nie ma charakteru pierzejowego. Po jej zachodniej stronie znajduje się nowy cmentarz żydowski. Po stronie wschodniej zaś, po wyburzeniu zabudowań rzeźni miejskiej powstał kompleks handlowo-rozrywkowy Galeria Kazimierz.

W osi alei, na wysokości skrzyżowania z ulicą Masarską, frontem na północ znajduje się Pomnik Czynu Zbrojnego Proletariatu Krakowa autorstwa Antoniego Hajdeckiego z 1986 roku

Historia edytuj

Aleja ukształtowała się na początku XX wieku po zasypaniu koryta Starej Wisły, w związku z rozbudową Krakowa w kierunku Grzegórzek, przyłączonych w granice miasta w 1910 roku jako XIX dzielnica katastralna. Nazywana była „ulicą Wiślisko” do 1937 roku, kiedy to nadano jej obecną nazwę w uhonorowaniu zmarłego rok wcześniej Ignacego Daszyńskiego. Początkowo planowano dla niej zabudowę willową – przykład stanowi zachowana do dziś willa Bieniarzów według projektu Józefa Pokutyńskiego z 1923 roku. Dla zachodniej pierzei w 1934 roku Franciszek Mączyński zaprojektował osiedle składające się z bloków i ogrodów, powiązane z pobliską Halą Targową. Osiedle zrealizowano jednak dopiero w latach 1949–1951 według zmienionej koncepcji.

Galeria edytuj

Bibliografia edytuj