Aleksander Antonowicz
Aleksander Antonowicz (ur. 2 października 1854[1] w Wilnie, zm. 16 marca 1932 w Wilnie[2]) – generał major Armii Imperium Rosyjskiego, generał brygady Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, inżynier.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Jednostki |
Armia Imperium Rosyjskiego |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys edytuj
Absolwent połockiego Korpusu Kadetów i petersburskiej Nikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej (ros. Николаевская инженерная академия). Od 1871 roku do 1918 roku pełnił służbę w armii rosyjskiej. W 1905 roku został mianowany generałem majorem. W czasie służby w armii carskiej jako inżynier wyznaczany był do nadzoru budowlanego. Tę funkcję sprawował w czasie wznoszenia siedziby wileńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Współorganizował remont kościoła św. Anny.
17 lipca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała podporucznika, z zaliczeniem do I Rezerwy Armii oraz jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny[3]. Służył głównie na stanowiskach tyłowych związanych z inspekcjami technicznymi (w takim charakterze brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej) i zadaniami specjalnymi. W 1920 roku pełnił służbę w Inspektoracie Zdobyczy Wojennych Naczelnego Dowództwa. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku[4]. Przez krótki czas służył w Wojsku Litwy Środkowej, jako dowódca VI Okręgu Wojskowego[5]. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku[6]. 26 października 1923 roku został zatwierdzony w stopniu generała brygady[7]. Spoczął na cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie.
Przypisy edytuj
- ↑ W Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738, jako datę urodzenia podano 2 grudnia 1852 roku, natomiast Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej s. 72 podali, że generał Aleksander Antonowicz vel Antoniewicz urodził się 15 grudnia 1852 roku. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ... s. 70, jako datę urodzenia podał 2 października 1852 roku.
- ↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 318, Nr 7 z 21 kwietnia 1932. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 81 z 31 lipca 1919 roku, poz. 2819. Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ... s. 70 podał, że przyjęcie do Wojska Polskiego miało miejsce 29 maja 1919 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z 15 maja 1920 roku, s. 353.
- ↑ Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej s. 72 podali, że pełnił służbę na stanowisku kwatermistrza Grupy Wojsk Litwy Środkowej.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, s. 96.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
Bibliografia edytuj
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Kijas A., 2000: Polacy w Rosji od XVII wieku do 1917 roku. Inst. Wydawniczy PAX, Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-211-1340-0.
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.