Aleksander Kiklewicz
Aleksander Kiklewicz (ur. 27 listopada 1957 w Zadobryczach na Białorusi) – polski i białoruski językoznawca, slawista i komunikolog.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1957 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
| Tytuł naukowy |
profesor nauk humanistycznych |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Urodził się na Białorusi. W 1975 ukończył ze złotym medalem szkołę średnią nr 1 w Czerwieniu (pod Mińskiem)[2]. W 2000 przeniósł się wraz z rodziną (żoną Heleną i córką Katarzyną) do Polski; w 2009 otrzymał obywatelstwo polskie.
Wykształcenie edytuj
W 1980 skończył studia wyższe (filologiczne) na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym w Mińsku, w 1984 – studia doktoranckie na tejże uczelni w zakresie filologii słowiańskiej.
Kariera naukowa edytuj
1984 – doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwa (specjalność naukowa: slawistyka); 1995 – doktor habilitowany nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwa (specjalność naukowa: językoznawstwo ogólne); 2006 – profesor; 2011 – profesor zwyczajny. Od 2002 jest zatrudniony na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Jest kierownikiem Zakładu Komunikacji Społecznej i Języka Mediów w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej.
Stypendia i granty edytuj
Kierownik bądź wykonawca kilku projektów naukowo-badawczych, w tym realizowanych we współpracy międzynarodowej: zrealizował projekty w ramach grantów Kasy im. Józefa Mianowskiego – Fundacji Popierania Nauki (1999), Komitetu Badań Naukowych (dwa projekty: 2001–2004, 2002–2004), Fundacji na Rzecz Popierania Nauki – Fonds der Förderung der wissenschaftlichen Forschung – FWF (Austria; 1993–1994), Fundacji im. Aleksandra von Humboldta (Niemcy; 1997–1998 i kolejne lata), Narodowego Centrum Nauki (2014–2017).
Badania naukowe edytuj
Autor ponad 450 publikacji[3], w tym 21 monografii[4] oraz 9 podręczników i skryptów; jest redaktorem lub współredaktorem 12 monografii zwartych. Publikował w języku angielskim, białoruskim, niemieckim, polskim, rosyjskim i ukraińskim na Białorusi, Litwie, Ukrainie, Węgrzech, w Austrii, Bułgarii, Kazachstanie, Niemczech, Polsce, Rosji i Serbii. Przedmiotem zainteresowań jest teoria i filozofia języka, metodologia badań lingwistycznych, socjologia językoznawstwa, gramatyka funkcjonalna, składnia semantyczna, komunikologia i pragmatyka językowa, psycholingwistyka i semantyka kognitywna, semantyka logiczna, slawistyka oraz językoznawstwo konfrontatywne: polsko-wschodniosłowiańskie oraz słowiańsko-germańskie.
Działalność wydawnicza edytuj
Jest redaktorem naczelnym czasopisma „Przegląd Wschodnioeuropejski” (ISSN 2081-1128)[5]. W latach 1998–2013 wydawał w Mińsku (ostatni tom w Olsztynie) rocznik „Pałanistyka – Polonistika – Polonistyka”. Redaktor naczelny trzech serii monografii: „Studia z teorii komunikacji i medioznawstwa”; „Studia z teorii poznania i filozofii języka”; „Studia Polsko-Wschodnie” (Wydawnictwo UWM w Olsztynie). Na początku lat 90. ub. stulecia wspierał odrodzenie języka białoruskiego na Białorusi, współpracując z gazetą „Nasza słowa” (m.in. autor opublikowanych na łamach tej gazety serii „Bajki lingwistyczne”). Autor i redaktor unikatowego zbioru „Lingwiści żartują”, wydanego w 2000 w Monachium, a wznowionego w Moskwie – w 2006.
Działalność organizacyjna edytuj
W latach 90. XX w. współpracował z Polskim Towarzystwem Naukowym na Białorusi (kierownik Sekcji Filologicznej). Założył studia polonistyczne na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym w Mińsku. W latach 2000–2002 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku. W latach 2005–2012 prodziekan Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Od 2007 dyrektor Centrum Badań Europy Wschodniej. Kierownik kursów dokształcających/szkoleniowych „Nauki filologiczne we współczesnym europejskim systemie szkolnictwa wyższego” oraz „Kształcenie akademickie wobec przemian cywilizacyjnych” z udziałem pracowników akademickich, doktorantów i magistrantów z krajów Europy Wschodniej, szczególnie z Kazachstanu. Organizator kilku konferencji i sympozjów naukowych[6][7], w tym międzynarodowych, w szczególności Zjazdu Polskiego Towarzystwa Językoznawczego w Olsztynie (2009).
Członkostwo w organizacjach edytuj
Jest członkiem dwóch Komisji przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów: Komisji Stylistycznej oraz Komisji Lingwistyki Dyskursu, a także członkiem Socjetas Humboldtiana Polonorum. Jest (powtórnie) członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Językoznawczego.
Hobby edytuj
Koszykówka (2010 – zdobywca Pucharu Rektora UWM w koszykówce; 2011 – 2. miejsce); gitara (ballady i pieśni rosyjskie)[8]; poezja ironiczna[9].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Zadobrycze.
- ↑ Informację o A. Kiklewiczu zamieszczono w kronice historyczno-dokumentalnej Rejonu Czerwieńskiego, zob.: Kisialiou, H. K. (red.), Pamiać. Czerwieński rajon, Mińsk: Biełta, 2000, s. 519-520.
- ↑ Aleksander Kiklewicz w bazie Academia.edu.
- ↑ Aleksander Kiklewicz w bazie Academia.edu - uzupełnienie.
- ↑ Przegląd Wschodnioeuropejski.
- ↑ Aleksander Kiklewicz, Czy język kłamie?, Wiadomości Uniwersyteckie, 2013, nr 9/169, s. 17.
- ↑ Międzynarodowa Konferencja Naukowa pt. Lingwistyka dyskursu: na skrzyżowaniu idei i tradycji naukowych.
- ↑ Okudżawa - brat poeta.
- ↑ Aleksander Kiklewicz Wiersze i historyjki.
Bibliografia edytuj
- Jazyk i logika. Lingwisticzeskije problemy kwantifikacii, Monachium: Otto Sagner Verlag, 1998, ISBN 3-87690-687-3, ISSN 0170-1320.
- Polskij jazyk. Prakticzeskij kurs, Mińsk: Tetra-Sistems, 2000 (9 wznowień) (współautorstwo), ISBN 985-6577-86-1.
- Polskaja mowa. Kurs lekcyj, Mińsk: BDU, 2001 (współautorstwo), ISBN 986-445-427-4.
- Lingwisty szutiat, München: Verlag Otto Sagner, 2000 (redakcja). ISBN 3-87690-768-3, ISSN 0170-1320 (2. wydanie: Moskwa: Flinta, 2006), ISBN 5-89349-965-4, ISBN 5-02-034738-8.
- Quantität und Graduierung in der natürlichen Sprache, München: Otto Sagner Verlag, 2001 (redakcja), ISBN 3-87690-782-9.
- Podstawy składni funkcjonalnej, Olsztyn: Wydawnictwo UWM, 2004, ISBN 83-7299-340-8.
- Kognition, Sprache und phraseologische/parömiologische Graduierung, Wiesbaden: Harrasowitz Verlag, 2005 [Slavistische Studienbücher. Neue Folge. Bd. 14] (współautorstwo), ISBN 3-447-05062-4, ISSN 0583-5445.
- Aleksander Kiklewicz, Zrozumieć język. Szkice z filozofii języka, semantyki, lingwistyki komunikacyjnej, Łask: Leksem, 2007, ISBN 978-83-60178-45-4, OCLC 233427717.
- Aspekty teorii względności językowej, Olsztyn: CBEW, 2007, ISBN 978-83-922764-2-5.
- Podstawowe struktury zdaniowe współczesnych języków słowiańskich: białoruski, bułgarski, polski, Olsztyn: Centrum Badań Europy Wschodniej, 2010 (współautorstwo), ISBN 978-83-61605-40-9.
- Tęcza nad potokiem… Kategorie lingwistyki komunikacyjnej, socjolingwistyki i hermeneutyki lingwistycznej w ujęciu systemowym, Łask: Leksem 2010, ISBN 978-83-60178-78-2.
- Czwarte królestwo. Język i kontekst w dyskursach współczesności, Warszawa: PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16802-5.
- Znaczenie w języku – znaczenie w umyśle. Krytyczna analiza współczesnych teorii semantyki lingwistycznej, Olsztyn: CBEW, 2012, ISBN 978-83-61605-21-8.
- Wietka wiszni. Statii po lingwistike, Olsztyn: CBEW, 2013, ISBN 978-83-61605-97-3.
- Dinamiczeskaja lingwistkia: mieżdu tekstom i dyskursom, Charków: Gumanitarnyj Centr, 2014, ISBN 978-617-7022-25-0.
Linki zewnętrzne edytuj
- Aleksander Kiklewicz – strona prywatna.
- Aleksander Kiklewicz – Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWM.
- Aleksander Kiklewicz – białoruskojęzyczny biogram.
- Prof. Aleksander Kiklewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-12-29].[martwy link]
- Aleksander Kiklewicz w katalogu Biblioteki Narodowej.