Aleksander Martyniak
Aleksander Martyniak (ur. 28 marca 1908 we Lwowie, zm. 1 listopada 1980 w Olsztynie) – polski inżynier rolnictwa, specjalista w dziedzinie hodowli owiec.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor doktor habilitowany nauk technicznych | |
| Specjalność: hodowla owiec | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1950 – hodowla zwierząt |
| Habilitacja |
1963 – hodowla zwierząt |
| Profesura |
1972 (nadzwyczajny) |
Życiorys edytuj
Syn nauczyciela gimnazjalnego Teodora Martyniaka i Stanisławy z Kurkowskich. Po ukończeniu w 1928 gimnazjum rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza, równocześnie wstąpił na Politechnikę Lwowską, gdzie był studentem Wydziału Rolniczo-Lasowego[1]. Od 1934 do 1941 pracował jako asystent na Politechnice Lwowskiej[1], po zajęciu Lwowa przez hitlerowców zatrudnił się przy produkcji szczepionek przeciw tyfusowi w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla. Po wysiedleniu Polaków ze Lwowa znalazł się w Sanoku, gdzie pracował w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Następnie wyjechał do Warszawy, gdzie w 1950 w Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[1] przedstawił rozprawę pt. Histologiczne badania nad osadzeniem się tłuszczu w tkance śródmięśniowej drobiu masy zielononóżek polskich i uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. Od września 1953 był wykładowcą owczarstwa w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie[1], został kierownikiem Zakładu Hodowli Owiec oraz rozpoczął prace nad uszlachetnieniem rasy polskiej owcy kamienieckiej[2]. W 1963 uzyskał habilitację na podstawie pracy pt. Badanie nad wzrostem owiec długowełnistych w okresie post embrionalnym, dziewięć lat później uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Zmarł w 1980, spoczywa na cmentarzu komunalnym w Olsztynie.
Członkostwo edytuj
- Komitet Nauk Zootechnicznych Polskiej Akademii Nauk;
- Rada Naukowo-Techniczna przy Ministerstwie Rolnictwa;
- Polskie Towarzystwo Zootechniczne.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Nota biograficzna w „Dzieje studiów rolniczo-lasowych w ośrodku lwowsko-dublańskich w opracowaniu Tadeusza Wośkowskiego”. Warszawa: Centralna Biblioteka Rolnicza im. Michała Oczapowskiego, 2011, s. 38. ISBN 978-83-932996-0-7. delta.cbr.edu.pl. [dostęp 2016-04-07].
- ↑ "Charakterystyka ras - Owca kamieniecka" Instytut Zootechniki - PIB
Bibliografia edytuj
- Jan Chłosta "Ludzie godni pamięci: warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic". Wydawca: Książnica Polska (1997). ISBN 83-85702-07-5.