Aleksander Nowacki
Aleksander Nowacki (ur. 21 sierpnia 1944 roku we Lwowie) – polski piosenkarz, muzyk, kompozytor, aranżer, realizator i producent muzyki rozrywkowej.
 Aleksander Nowacki w Lublinie, 29 kwietnia 2008 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Gatunki |
pop |
| Zawód |
muzyk, kompozytor |
| Powiązania | |
| Zespoły | |
| Homo Homini | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Nowacki urodził się we Lwowie (wówczas jeszcze leżącym na terenie Polski). Jego ojciec Bernard Nowacki był śpiewakiem solistą Opery Wrocławskiej, a matka śpiewaczką Operetki Śląskiej. W dzieciństwie uczył się gry na fortepianie (średnia szkoła muzyczna). Później samodzielnie nauczył się grać na banjo i gitarze (również basowej i hawajskiej).
Debiut i początki edytuj
Zadebiutował w 1960 roku w konkursie Szukamy Młodych Talentów, w którym zajął drugie miejsce. Konkurs ten był organizowany przez Rozgłośnię Polskiego Radia w Gdańsku i zespół Czerwono-Czarni, z którymi Nowacki występował potem przez jakiś czas.
W 1962 roku jako wokalista doszedł do finału I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. W tym samym roku założył własny zespół „Teenagers” – późniejsze Nastolatki. Zespół ten zajął II miejsce na II FMT w Szczecinie w 1963 roku i później również II miejsce na Wiosennym Festiwalu Muzyki Nastolatków w Gdańsku w 1966 roku, gdzie przegrał tylko jednym punktem z zespołem Skaldowie.
W „Nastolatkach” występowały również Kasia Sobczyk, Marianna Wróblewska i Sława Mikołajczyk.
Piosenki „Nastolatków” gościły wielokrotnie na antenie Rozgłośni Harcerskiej a nawet w Programie Trzecim Polskiego Radia (jednak nagrania nie zachowały się).
Rozpoczął studia na Politechnice Wrocławskiej (elektronika), ale po ich przerwaniu został powołany do służby wojskowej. Tam śpiewał w Zespole Reprezentacyjnym Śląskiego Okręgu Wojskowego i prowadził własny kabaret muzyczny.
Już podczas służby wojskowej otrzymywał oferty od różnych zespołów, ale wybrał grupę gwiazd Quorum założoną przez Jerzego Loranca. Nowacki występował z Quorum jako wokalista w latach 1969–1970. Następnie (po rozpadzie Quorum) jako solista, konferansjer i kompozytor z zespołem Alibabki.
W 1971 roku wykonał pierwsze w Polsce nagranie (wyemitowane w Polskim Radiu) muzyki pop z wykorzystaniem syntezatora (Ja to nie ja, słowa Bogdan Chorążuk).
Nowacki jest również jedynym kompozytorem do którego muzyki napisał teksty Edward Stachura (Opadły mgły, wstaje nowy dzień, Za dalą dal)[1].
Dalsza kariera edytuj
W 1972 roku założył zespół Homo Homini, z którym koncertował i nagrywał do 1982 roku. W latach 1982–1992 przebywał w Austrii, Szwajcarii i RFN, gdzie występował w grupie Tony’s Jetmen Selection i Music Service Band, a także pracował jako niezależny kompozytor i aranżer.
Jest kompozytorem piosenek nagradzanych na festiwalach Berlinie (1973), Rostocku (1974), Lipsku i w Opolu (1973, 1975). Komponuje muzykę filmową (Zoobajeczki) i teatralną (Małpet cyrk). Również w okresach współpracy z różnymi zespołami nagrywał dla Polskiego Radia jako solista własne kompozycje, z których kilka stało się przebojami: Znowu mija dzień, Za dalą dal (duet z Tadeuszem Woźniakiem), Z godziny na godzinę, On albo ja, Mały i zły, Koncert na 15 świec, Moje prawo do słońca (przebój Lata z Radiem w 1984 roku), Szukam drogi do szczęśliwych wysp (4 tygodnie na pierwszym miejscu, 11 tygodni na liście przebojów Polskiego Radia). Kompozycje Nowackiego Tobie Karolino, W tym domu straszy, Mam skłonności do przesady, Za górą za dniem stały się wielkimi przebojami grupy Homo Homini.
Działalność zespołu przerwał stan wojenny i Nowacki wyjechał za granicę. Początkowo występował w Austrii, Szwajcarii i Niemczech Zachodnich (m.in. z „Tony's Jetmen Selection” i „Music Service Band”). Osiedlił się na dłużej w Hamburgu, gdzie dalej występował, komponował i aranżował.
Po powrocie do Polski edytuj
Jako pierwszy w Polsce artysta dokonał nagrań piosenek na prywatnej sesji – w 1984 roku wynajął za własne pieniądze studio Polskiego Radia w Szczecinie i nagrał materiał, który rok później wydały na licencji Polskie Nagrania w postaci kasety magnetofonowej (z uwagi na ówczesne problemy z masą winylową do tłoczenia płyt). Album ten nosi tytuł Własność prywatna, zawierała 8 utworów, z których 4 dotarły do pierwszych miejsc listy przebojów Pierwszego Programu Polskiego Radia.
Piosenka Szukam drogi do szczęśliwych wysp z tego samego albumu pozostawała na pierwszym miejscu listy przebojów przez rekordowe cztery tygodnie (i przez ponad 4 miesiące na liście).
Również następny materiał Czas przypływu Nowacki nagrał prywatnie w Szczecinie (te piosenki jednak nie znalazły się na antenie).
W 1992 r. wrócił do Polski po kolejnym kilkuletnim wyjeździe. W 1993 roku założył i prowadzi prywatne studio nagrań studio nowacki specjalizujące się w różnych formach muzycznych (piosenki, muzyka instrumentalna) i reklamie radiowej i telewizyjnej. Jest kompozytorem i aranżerem, a także producentem płyt (ponad trzydziestu) innych wykonawców (m.in. Iwona Niedzielska, Jerzy Rybiński, Waldemar Kocoń, Andrzej Dąbrowski, Marek Majewski, Tadeusz Ross, Jerzy Połomski, Waldemar Kocoń), ostatnio również wydawcą[2].
Jego studio nagrań zajmuje się nie tylko muzyką, ale również i produkcją małych form filmowych. Nowacki był realizatorem i producentem godzinnego filmu dokumentalnego „Warszawa – Ostatnie spojrzenie – Tajne fotografie Luftwaffe” wyświetlanego w 2005 r. przed Pałacem Kultury i Nauki[3]. Do tego samego wydarzenia Nowacki stworzył plakat wystawy. Jego autorstwa jest również logo Stowarzyszenia Artystów Wykonawców SAWP i okładka jednej z płyt Andrzeja Dąbrowskiego.
W 2010 roku obchodził 50-lecie swojej działalności artystycznej.
Nowacki zasiadał lub zasiada we władzach Związku Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR, w Zarządzie Sekcji Kompozytorskiej ZAiKS, w SAWP[4], w Związku Zawodowym Twórców Kultury ZZTK[5] i wielu międzystowarzyszeniowych komisjach zajmujących się problemami środowiska artystycznego.
Nagrał piosenkę Śmiechu warte do licencyjnego amerykańskiego programu Śmiechu warte w TVP1[6].
Odznaczenia i nagrody edytuj
25 maja 2011 na uroczystości w siedzibie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego został odznaczony przez ministra Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[7].
14 stycznia 2014 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za osiągnięcia artystyczne. Medal wręczył Maciej Klimczak, podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP[8].
Dyskografia edytuj
- Mam skłonności do przesady
- W tym domu straszy
- Koncert na 15 świec
- Szukam drogi do szczęśliwych wysp
- Wspomnienia o Adelajdzie
- Z godziny na godzinę
- Tobie Karolino
- Sam ze sobą na sam
- 1972 – Lilli the Pink (PD R-0425 Ruch)
- 1972 – Drzewa ruszają w drogę / Za dalą dal (PD R-0121-II Ruch)
- 1973 – Tobie Karolino (PD R-0175-II Ruch)
- 1973 – Drzewo świata / Ile mamy czasu (PD R-0201-II Ruch)
- 1973 – Lew z wosku / Najlepsze z chwil (PD R-022-II Ruch)
- 1973 – Znów o jeden dzień mniej / Pogrzeb smutku (PD R-0271-II Ruch)
- 1973 – Tobie Karolino (SP SP-519 Muza)
- 1973 – HOMO HOMINI (LP XL/SXL 1003 Muza, MC CK 0063 Muza)
- 1974 – Tak będzie jutro (PD R-0631 Ruch)
- 1974 – Wspomnienia o Adelajdzie (PD R-0551)
- 1974 – Wspomnienie o Adelajdzie / Tak będzie jutro (SP SP-536 Muza)
- 1974 – Liebe Karolina / Es zählt dein Weg (SP 456 024 AMIGA)
- 1975 – Usta i oczy (R-0358-II KAW)
- 1975 – Miasto w sztucznym świetle / Z godziny na godzinę (PD R-0444-II Tonpress)
- 1975 – Wspomnienia o Adelajdzie (bez numeru Wifon, Polskie Radio i Telewizja, Opole '74)
- 1975 – W tym domu straszy / Z godziny na godzinę (SP SP-624 Muza)
- 1975 – W tym domu straszy (LP SX 1217 Muza, Opole 1975)
- 1975 – W tym domu straszy (PD R-0567 Tonpress)
- 1976 – HOMO HOMINI (2) (LP SX 1207 Muza)
- 1977 – Może w maju może w grudniu / Mam skłonności do przesady (SP S-211 Tonpress)
- 1978 – Za wieczoru złotą bramą (PD R-0589 Tonpress)
- 1978 – Za siebie / W rabarbarowym gaju (SP S-257 Tonpress)
- 1978 – HOMO HOMINI (3) (LP SX 1343 Muza)
- 1978 – W rabarbarowym gaju (PD R-0710 Tonpress)
- 1979 – Więcej wciąż przed nami niż za nami / Szkoda każdego dnia (SP S-295 Tonpress)
- 1980 – Lilly the Pink / Rym do rymu (SP S-358 Tonpress)
- 1980 – HOMO HOMINI (4) (LP SX 1789 Pronit)
- 1984 – Mały i zły / Ile mamy czasu (S-516 Tonpress)
- 1985 – Własność prywatna (CK-445 Muza)
- 1987 – Czas przypływu (ML-025)
- 1993 – HOMO HOMINI przeboje 1972 – 1982 (SPB MC- 003 Sound-Pol)
- 1993 – HOMO HOMINI Przeboje 1972-1982 (CD SPB CD 036 Sound-Pol)
- 1994 – HOMO HOMINI – NIEZAPOMNIANE (MC AKAR)
- 1994 – Mam skłonności do przesady (AK-017 AKAR)
- 1995 – Arts of love (DIG 224 Digiton)
- 1996 – Zaproszenie do tańca (ECD 074 Polskie Nagrania)
- 1997 – A.N. Piguła / Pada nie pada (SELL S-0038 Selles)
- 1998 – Sahara Sahara / Lato by nie było latem (SELL S-0056 Selles)
- 1998 – Full of romantic (SELL 0062 Selles)
- 1998 – The beat of heart (SELL 0063 Selles)
- 1998 – Dance to dance (SELL 0064 Selles)
- 1999 – Ja to nie ja (SELL 0098 Selles)
- 2000 – Muzykoterapia – Przy kominku (83-901361-8-X LibraMed)
- 2004 – HOMO HOMINI the best (A.A. MTJ CD 10288)
- 2006 – HOMO HOMINI, 4 ALBUMY NA 2 CD (Polskie Nagrania, Klub Płytowy)
- 2006 – Aleksander Nowacki, LATO JEST SUPER – the best (MTJ CD 10405 A.A. MTJ)
- 2007 – Platynowe Przeboje Homo Homini – Najlepsze z chwil (CD10767, 2007 Euro Muzyka)
- 2010 – HOMO HOMINI – Reaktywacja (MTJ CD 10869)
- 2010 – Własność prywatna / Czas przypływu (MTJ, CD 10868)
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Stachura napisał piosenki dla Nowackiego. [dostęp 2010-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)].
- ↑ Albumy wyprodukowane przez „studio nowacki”. [dostęp 2010-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-07)].
- ↑ Warszawa – Ostatnie spojrzenie – Tajne fotografie Luftwaffe. [dostęp 2010-08-21].
- ↑ Nowacki w SAWP. [dostęp 2010-08-21].
- ↑ Rada ZZTK. [dostęp 2010-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-28)].
- ↑ Piosenka w serwisie YouTube
- ↑ Wręczenie medali „Gloria Artis”. mkidn.gov.pl, 25 maja 2011. [dostęp 2011-06-22].
- ↑ Frąckowiak, Woźniak, Zieliński i Zaryan odznaczeni u prezydenta.. TVN24, 14 sty 2014. [dostęp 2014-01-20].