Aleksander Rybnik
Aleksander Rybnik ps. „Aleksy”, „Dziki”, „Jerzy” (ur. 13 grudnia 1906 w Starosielcach, zm. 11 września 1946 w Białymstoku) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 Pomnik Aleksandra Rybnika przy kościele św. Andrzeja Boboli w Białymstoku | |
 major kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1927–1946 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
78 Pułk Piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
W latach 1927–1930 był podchorążym Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 15 sierpnia 1930 roku został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 roku i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty i przydzielony do 78 pułku piechoty w Baranowiczach[1]. W okresie od 30 listopada 1938 roku do 20 marca 1939 roku dowodził 4 kompanią strzelecką batalionu KOP „Wołożyn”. Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, jako dowódcą kompanii piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza.
W kwietniu 1941 roku został komendantem garnizonu Wilno. Aresztowany 12 kwietnia, miał być wywieziony na Syberię. Udało mu się uciec z transportu kolejowego 22 czerwca, podczas bombardowania przez Niemców dworca kolejowego. W pierwszych dniach 1942 roku został mianowany komendantem Obwodu Armii Krajowej Słonim. Zagrożony aresztowaniem, w drugiej połowie 1943 roku schronił się na terenie województwa białostockiego, gdzie 10 grudnia został pełniącym obowiązki komendanta Obwodu Białystok Powiat, który wchodził w skład Inspektoratu Białostockiego AK. Od października 1944 roku był inspektorem Inspektoratu Białostockiego AK.
8 lipca 1945 roku w Puszczy Knyszyńskiej dowodząc zgrupowaniem AKO „Piotrków” stoczył zwycięską bitwę pod Ogółami z 1 pułkiem piechoty ludowego WP oraz funkcjonariuszami UB wspartego artylerią oraz przez Sowietów, przy minimalnych stratach własnych uniknął okrążenia[2].
W październiku 1945 roku mianowany zastępcą Prezesa Okręgu Białystok Wolność i Niezawisłość. Jednocześnie zachował stanowisko inspektora suwalsko-augustowskiego i białostocko-sokólskiego. Został aresztowany 19 kwietnia 1946 roku we wsi Rybaki, przez grupę Wojska Polskiego pozorującą oddział Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Sądzony w pokazowym procesie Inspektoratu Suwalsko-Augustowskiego WiN (24 oskarżonych), który odbywał się w sali białostockiego kina „Ton” w dniach 18–20 lipca 1946 roku. Proces był szeroko opisywany w prasie. Rybnika wraz z sześcioma podwładnymi skazano na karę śmierci. Wyrok został wykonany 11 września 1946 roku w białostockim więzieniu. Miejsce pochówku do chwili obecnej pozostaje nieznane.
11 września 2006 roku na ścianie budynku kina „Ton” w Białymstoku została umieszczona tablica „Pamięci ppłk. Aleksandra Rybnika”.
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 125, 606.
- ↑ Bitwa pod Ogółami. UM w Czarnej Białostockiej. [dostęp 2011-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-26)].
Linki zewnętrzne edytuj
- 65. rocznica bitwy pod Ogółami. blogpress.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-25)].
- Podpułkownik Aleksander Rybnik