Aleksander z Bergamo

Aleksander z Bergamo (zm. 26 sierpnia 303[1]) – rzymski żołnierz legendarnej Legii Tebańskiej, męczennik, święty Kościoła katolickiego.

Święty
Aleksander z Bergamo
męczennik
Ilustracja
Św. Aleksander
Data urodzenia

III wiek

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 303
Bergamo

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

26 sierpnia

Patron

Bergamo, Cervignano d’Adda, Besozzo

Życiorys Aleksandra jest niejasny i słabo udokumentowany[2]. Akta dotyczące jego męczeństwa pochodzą z czasów późniejszych o pięć wieków. Jeszcze bardziej niepewna jest jego przynależność do legionu tebańskiego, gdyż jest to legion, o którym mówi jedynie hagiografia chrześcijańska, natomiast inne źródła o nim milczą.

Żywot edytuj

Jak mówią akta jego męczeństwa, datowane na VIII wiek, był chorążym legendarnego, rzymskiego Legionu Tebańskiego, złożonego z żołnierzy pochodzących z Tebaidy w Egipcie, dowodzonego przez św. Maurycego. Według tradycji centuria, której dowódcą był Aleksander, ok. 301 została przeniesiona z Mezopotamii na zachód, najpierw do Kolonii, potem do Brindisi, a następnie do Afryki. Podczas długiej podróży legionu cesarz Maksymian zaczął prześladowania chrześcijan. Wielu żołnierzy odmówiło jednak wykonania rozkazów, za co zostali ukarani poprzez zdziesiątkowanie. Miało ono miejsce w Agaunum (dzisiejsze Saint-Maurice w Szwajcarii). Wraz z nielicznymi ocalałymi z masakry był Aleksander, który schronił się w Italii, ale został aresztowany w Mediolanie, w miejscu, gdzie dziś znajduje się kościół Sant’Alessandro w Zebedii, na placu św. Aleksandra. Aresztowany Aleksander odmówił wyparcia się wiary chrześcijańskiej. Został wtrącony do więzienia, ale zdołał z niego zbiec przy pomocy Fidelisa z Como oraz biskupa Maternusa. Przekaz tradycji mówi, że podczas podróży do Como dokonał cudu wskrzeszenia zmarłego.

Został ponownie rozpoznany, aresztowany i zaprowadzony przed oblicze cesarza Maksymiana. Wobec władcy obalił ołtarz przeznaczony do składania ofiar bogom pogańskim. Cesarz skazał go na śmierć przez ścięcie, ale, jak podaje tradycja, żaden z katów nie był w stanie wykonać wyroku. Aleksander został więc ponownie wtrącony do więzienia, aby umarł z głodu i wycieńczenia, ale znów udało mu się zbiec.

Uciekając, przebył rzekę Adda suchą nogą i ukrył się w lesie w okolicach Bergamo, niedaleko Ponte della Morla, u miejscowego patrycjusza imieniem Krotacjusz. W Bergamo rozpoczął dzieło nawracania na chrześcijaństwo mieszkańców miasta. Wśród nawróconych byli między innymi późniejsi męczennicy Firmus i Rustyk, krewni Krotacjusza. Wkrótce jednak został odnaleziony przez żołnierzy rzymskich i zamknięty w więzieniu, a następnie skazany na karę śmierci przez ścięcie. Wyrok został wykonany w Bergamo (26 sierpnia 303) w miejscu, gdzie obecnie wznosi się kościół św. Aleksandra.

Staraniem pobożnej kobiety imieniem Grata ciało męczennika zostało wykradzione i przeniesione na teren jej posiadłości, gdzie zostało pochowane. Na tym miejscu wzniesiona została później bazylika św. Aleksandra, zburzona podczas budowy murów miejskich.

Kult edytuj

Św. Aleksander jest patronem Bergamo, Cervignano d’Adda i Besozzo.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 26 sierpnia.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Misinato ↓.
  2. Saint Alexander of Bergamo, Catholic Saints Info, Cytat: but those documents are likely pious fiction. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Denis Van Bercham, The Martyrdom of the Theban Legion, Basilea 1956.
  • David Woods, The Origin of the Legend of Maurice and the Theban Legion, „Journal of Ecclesiastical History” 45 (1994) ss. 385-95.
  • Maurizio Misinato, Sant' Alessandro di Bergamo Martire, Santi e Beati (wł.).