Aleksandr Bartieniew
Aleksandr Michajłowicz Bartieniew (ur. ok. 1868, zm. 12 grudnia 1932 w Warszawie) – rosyjski kornet grodzieńskiego pułku lejbgwardii carskiej, morderca aktorki teatralnej Marii Wisnowskiej.
 kornet
| |
| Data urodzenia |
ok. 1868 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
Biografia edytuj
Był zaręczony z Wisnowską mimo zakazu swojego ojca. Według informacji zebranych przez historyków aktorka wykorzystywała i wielokrotnie upokarzała młodego i zakochanego w niej oficera. Sam Bartieniew był bardzo zazdrosny o swoją ukochaną. Specjalnie z myślą o aktorce wynajął za pieniądze przysyłane przez ojca garsonierę przy ul. Nowogrodzkiej 14 w Warszawie, która miała być miejscem ich schadzek. W nocy 30 czerwca 1890 spotkał się z aktorką na Nowogrodzkiej na kolacji, po której zastrzelił ją z pistoletu. Według różnych teorii dotyczących motywów zbrodni, najczęściej wymienia się zazdrość oraz chęć zemsty. Być może aktorka spotkała się z Bartieniewem, by się z nim rozstać. Legenda głosi, iż aktorka miała namówić Barteniewa, by ją zabił i sam popełnił samobójstwo, czego Bartieniew jednak nie uczynił.
W czasie procesu Bartieniewa bronił jeden z rosyjskich adwokatów Fiodor Plewako, a jego mowa obrończa przeszła do historii rosyjskiego sądownictwa. Aleksandr Bartieniew został skazany na 8 lat ciężkich robót na Syberii, jednak został ułaskawiony przez samego cara. Nigdy nie był żonaty. Nadużywał alkoholu.
Odniesienia w kulturze masowej edytuj
Historia burzliwego romansu i owianego do dziś tajemnicą morderstwa zainspirowała wielu autorów.
- Julij Jelec, pułkowy kolega Bartieniewa, napisał prawdopodobnie w 1891 roku romans w trzech częściach "Choroba wieku".
- Historia Barteniewa i Wisnowskiej stała się także inspiracją dla twórców filmu niemego Ludzie bez jutra w reżyserii Aleksandra Hertza. Pierwotny tytuł filmu brzmiał Sprawa Barteniewa[1].
- W roku 1925 późniejszy laureat Nagrody Nobla, Iwan Bunin, stworzył "Sprawę korneta Jełagina". Kanwą powieści były akta procesu wydane w 1891 roku w Petersburgu.
- Twórcą romansu "Maria Wisnowska w więzach tragicznej miłości" był Stanisław Antoni Wotowski.
- W roku 1974 Władysław Terlecki napisał "Czarny romans".
- Historii Marii i Aleksandra poświęcona jest także książka Agaty Tuszyńskiej "Maria Wisnowska. Jeśli mnie kochasz - zabij" (Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2003).
Przypisy edytuj
- ↑ Emilia Dłużewska: Kino Iluzjon: zaginiony film po ponad 100 latach wraca na ekran. wyborcza.pl, 2015-12-14. [dostęp 2021-01-18].
Bibliografia edytuj
- Jan Żak: Carmen po warszawsku: zbrodnia na Nowogrodzkiej ulicy. e-teatr.pl, 2005. [dostęp 2016-10-25].
- Program dokumentalny „Miejsca przeklęte” w TVP Info pt. „Carmen z Nowogrodzkiej”
- gazeta "Wozrożdienije", Paryż, nr. z 15 grudnia 1932
Linki zewnętrzne edytuj
- Natalia Bet: Zabójstwo warszawskiej gwiazdy. Warszawskie Metro - Agora S.A., 2015-10-15. [dostęp 2016-10-25].