Aleksiej Aleluchin
Aleksiej Wasiljewicz Aleluchin, ros. Алексей Васильевич Алелюхин (ur. 30 marca 1920 w Kiesowej Gorze k. Tweru, zm. 29 października 1990 w Moskwie) – radziecki pilot, as myśliwski II wojny światowej, generał major lotnictwa, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1943, 1943).
| indywidualnie 40 + zespołowo 17 zwycięstw | |
| |
 generał major lotnictwa
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
69 IAP, 9 GIAP |
| Stanowiska |
d-ca oficer sztabowy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                      
| |
Życiorys edytuj
Dzieciństwo i młodość edytuj
Z pochodzenia Rosjanin, urodził się w rodzinie robotniczej. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął pracę w fabryce artykułów biurowych, jednocześnie podejmując szkolenie w szkole szybowcowej. Od 1938 w Armii Czerwonej, w 1939 ukończył wojskową szkołę lotniczą im. Walerija Czkałowa.
II wojna światowa edytuj
Po agresji Niemiec na Związek Radziecki walczył na froncie od pierwszego dnia wojny w szeregach 69 IAP (69 pułku lotnictwa myśliwskiego), początkowo na I-16 w rejonie Odessy. W tym okresie uzyskał swoje pierwsze zwycięstwa powietrzne, pierwsze odznaczenie – Order Czerwonej Gwiazdy oraz pierwsze rany, udało mu się jednak powrócić na uszkodzonym samolocie na swoje lotnisko.
Jesienią 1941, tak jak i cały jego pułk, przesiadł się na nowy myśliwiec ŁaGG-3. Na maszynie tej odniósł szereg sukcesów. Nad Kałaczem koło Stalingradu zestrzelił 4 niemieckie bombowce, a pod Katelnikowem – 2 bombowce i 1 myśliwiec wroga. Został za to odznaczony Orderem Lenina i Orderem Czerwonej Gwiazdy.
24 sierpnia 1943, już jako dowódca eskadry elitarnego 9 GIAP (9 Gwardyjskiego pułku myśliwskiego) i kapitan lotnictwa, otrzymał swój pierwszy tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Miał wtedy na koncie 265 lotów bojowych, 65 walk powietrznych, w których zestrzelił 11 samolotów indywidualnie i 6 zespołowo. Drugi tytuł Bohatera Związku Radzieckiego uzyskał 1 listopada 1943 za udział w wyzwoleniu Donbasu i sukcesy w walkach powietrznych. Miał wówczas na koncie 410 lotów i 114 walk powietrznych, w których strącił 26 samolotów wroga. Pod koniec wojny latał na Ła-7 z napisem na kadłubie „Aлексею Алелюхину от коллектива треста N: 41 НКАП”, będącym darem załogi fabryki lotniczej dla znanego już wówczas pilota. Ostatni samolot (Fw 190) zestrzelił nad Niemcami.
Podsumowanie edytuj
Ogólnie podczas wojny wykonał 601 misji bojowych, stoczył 258 walk powietrznych, uzyskując 40 zwycięstw indywidualnych i 17 zespołowych. Jedna z najcięższych walk, o ile nie najcięższą stoczył w lutym 1943 na wschód od Rostowa nad Donem. Jego przeciwnikiem okazał się czołowy (drugi pod względem liczby zestrzeleń) as myśliwski Luftwaffe Gerhard Barkhorn. Walka trwała 45 minut i pomimo zastosowania rozmaitych manewrów oraz figur wyższego pilotażu przez obu pilotów, pozostała nierozstrzygnięta. Po pojedynku Aleluchin był tak wyczerpany, iż nie mógł wyjść z kabiny ŁaGG-a o własnych siłach. Przechylając się przez burtę samolotu udało mu się wypełznąć z kokpitu i zsunąć się na płat skrzydła. Z kolei Barkhorn uznał tę walkę za najtrudniejszą w całej swojej karierze myśliwskiej, co wystawia bardzo dobrą opinię umiejętnościom Aleluchina.
Okres powojenny edytuj
Po wojnie pozostał w lotnictwie. W 1948 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego, a w 1954 Akademię Sztabu Generalnego. Następnie pełnił różne funkcje sztabowe.
Na emeryturę przeszedł w 1985 w stopniu generała majora lotnictwa. Mieszkał w Moskwie, tam też zmarł w 1990 i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Odznaczenia edytuj
- Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego – dwukrotnie (24 sierpnia 1943, 1 listopada 1943)
- Order Lenina – dwukrotnie (1942, 1943)
- Order Czerwonego Sztandaru – trzykrotnie (1941, 1943, 1945)
- Order Suworowa III klasy (1943)
- Order Aleksandra Newskiego (1943)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1985)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (1968)
- Order Czerwonej Gwiazdy – dwukrotnie (1942, 1950)
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III stopnia (1975)
- Medal „Za zasługi bojowe”
- Medal „100-lecia urodzin Lenina”
- Medal „Za obronę Odessy”
- Medal „Za obronę Stalingradu”
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
- Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
i inne
Bibliografia edytuj
- R. Michulec – Elita Lutwaffe, Wyd. Armagedon, Gdynia 1999, s. 361-362, ISBN 83-911393-0-1
- (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, Moskwa
- (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, Moskwa 1976
- Алексей Васильевич Алелюхин – Герои страны (ros.)