Aleksy (Orłow, arcybiskup omski)

Aleksy, imię świeckie Aleksiej Stiepanowicz Orłow (ur. 25 stycznia?/6 lutego 1862 w Samarze, zm. 4 września 1937 w Czymkencie) – rosyjski biskup i święty prawosławny.

Aleksy
Aleksiej Orłow
Arcybiskup omski
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1862
Samara

Data i miejsce śmierci

4 września 1937
Czymkent

Miejsce pochówku ?
Arcybiskup omski
Okres sprawowania

1933–1937

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia omska

Śluby zakonne

1922

Diakonat

1895

Prezbiterat

16 sierpnia 1895

Chirotonia biskupia

3 czerwca 1923

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

3 czerwca 1923

Miejscowość

Samara

Konsekrator

Anatol (Hrysiuk)

Życiorys edytuj

Był synem ubogiego cerkiewnego psalmisty. Ukończył studia teologiczne na Petersburskiej Akademii Duchownej, po czym 16 sierpnia 1895 został wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty. Służył następnie w rodzinnej Samarze, uzyskując przed 1923 godność protoprezbitera. Po śmierci małżonki złożył wieczyste śluby mnisze i 3 czerwca 1923 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii samarskiej z tytułem biskupa bugulemskiego[1].

Po kilku miesiącach służby duszpasterskiej jako biskup przystąpił do ruchu odnowicielskiego, jednak porzucił go już w 1924. Złożył w soborze w Samarze akt pokutny i został powtórnie przyjęty do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego jako biskup bugurusłański, wikariusz eparchii samarskiej. Jeszcze w tym samym roku został przeniesiony do eparchii tobolskiej jako jej wikariusz, biskup kurgański. W latach 1927–1931 był biskupem mamłyskim, wikariuszem eparchii sarapulskiej, zaś w 1931 – biskupem jenotajewskim, wikariuszem eparchii astrachańskiej. Zastępował w niej aresztowanego ordynariusza, biskupa Andrzeja, służąc w soborze św. Włodzimierza. Po kilku miesiącach został zmuszony do wyjazdu z Astrachania. Zamieszkał w Syzraniu i przez dwa miesiące służył jako biskup pomocniczy eparchii samarskiej[1].

Nominowany w 1931 do objęcia katedry omskiej, służył w niej przez cztery lata. Nabożeństwa odprawiał w soborze św. Eliasza. W 1933 otrzymał godność arcybiskupa[1].

Został aresztowany w 1935 pod zarzutami wrogiego stosunku do ustroju komunistycznego oraz skupienia wokół siebie antyradzieckiej grupy duchowieństwa, prowadzącej antypaństwową agitację i szerzącą wieści o rychłej wojnie i klęsce władz radzieckich. Nie przyznał się do winy. Został skazany na pięć lat zsyłki do Kazachstanu; karę odbywał w Mirzojanie. W miejscu zsyłki zgromadził wokół siebie grupę wiernych, wbrew zakazowi odprawiał nabożeństwa. 15 maja 1937 został aresztowany, oskarżony o członkostwo w kontrrewolucyjnej organizacji cerkiewnej, organizowanie nielegalnych wspólnot wiernych i agitację antyradziecką. Jego sprawa została połączona ze sprawą zesłanych do Czymkentu metropolitów Cyryla i Józefa oraz skupionego wokół nich duchowieństwa: biskupa Eugeniusza (Kobranowa), schiarchimandryty Eleuteriusza, ihumeni Ewy, mniszek Eudoksji i Marii, mnichów Hilariona i Jana, biskupa Żywej Cerkwi Michała (Nikołajewa) oraz grupy białych duchownych i wiernych świeckich. Arcybiskupowi Aleksemu zarzucono dodatkowo organizację kontrrewolucyjnej monarchistycznej grupy w Sławgorodzie. Duchowny ponownie nie przyznał się do zarzutów. 26 sierpnia 1937 został skazany na śmierć i rozstrzelany w Czymkencie 4 września tego samego roku[1]. Miejsce jego pochówku jest nieznane[1].

W 2000 został kanonizowany jako jeden z Soboru Świętych Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich[1].

Przypisy edytuj